Θεόπνευστο και αληθινό είναι ότι στηρίζεται στην αποκαλυπτική εμπειρία, ενώ ότι είναι στοχαστικό και μη εμπειρικό είναι ψευδές. Αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ αιρέσεως και αληθείας. Αίρεση είναι ότι βρίσκεται μακριά από την εμπειρία της θεώσεως.
«Εξ’ απόψεως πατερικής παραδόσεως η διατύπωση δόγματος εναντίον αιρέσεως ήταν έκφραση του μυστηριακού βιώματος της Εκκλησίας. Διότι η αίρεση ήταν εναντίον της ζωής της Εκκλησίας, δηλαδή ήταν κάτι το αντίθετο προς την εμπειρία της Εκκλησίας. Δηλαδή αυτή η εμπειρία τι είναι; Είναι η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση. Ότι συμφωνεί με αυτήν την εμπειρία είναι Ορθοδοξία».
Η αίρεση είναι έλλειψη εμπειρίας, γιατί όσοι έχουν προσωπική εμπειρία δεν μπορούν να διαφοροποιούνται από την ζωή και την εμπειρία της Εκκλησίας.
«Αν υπάρχει η εμπειρία της θεώσεως στην αίρεση, τότε δεν είναι αίρεση. Εάν υπάρχει φωτισμός στην αίρεση, τότε δεν μπορεί να είναι αίρεση. Αν δεν υπάρχει φωτισμός και θέωση, αυτό είναι η αίρεση».
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννη Ρωμανίδη», Τόμος Α’, Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιεροθέου, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου, Β’ Έκδοση, 2011, σελ. 181