«Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων…, αἰωνία ἡ μνήμη…» (Συνοδικόν)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Εἶναι μεγάλη ἡ σημερινή ἡμέρα γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν ἁγία μας Ἐκκλησία, πού ἀγωνίζεται γιά τόν φωτισμό καί τή σωτηρία τοῦ λαοῦ Της ἐδῶ καί δυό χιλιετίες. Ἀνακαλοῦμε στή μνήμη τούς ἡρωικούς ἀγῶνες τῶν Ἱεραρχῶν, τοῦ λοιποῦ Κλήρου καί τῶν εὐσεβῶν ἀρχόντων γιά τήν ἐπικράτηση τῆς Ἀλήθειας καί τήν πορεία τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἰς “νομάς σωτηρίους”.Ὅσοι κράτησαν ἀναλλοίωτη τήν Ὀρθόδοξη Πίστη δικαιοῦνται μιά δέηση ἀπό μέρους μας∙ ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τους.
Ἐγκαινιάζουμε σήμερα τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἑορτάζοντας τόν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τή νίκη της ἐναντίον ὅλων τῶν αἱρέσεων. Τοῦτο ἐπιβάλλεται ἀπό τόν στόχο, πού εἶναι ἡ πορεία πρός τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση. Καί ἡ πορεία εἶναι καθημερινή ἄσκηση μέ μιά πυξίδα ἀξιόπιστη, ἀσύγκριτα ἀνώτερη ἀπό ἐκείνη πού χρησιμοποιοῦν οἱ πιλότοι καί οἱ καραβοκύρηδες. Ἐκεῖνοι κατευθύνονται σέ ἐπίγειο προορισμό∙ ἐμεῖς βαδίζουμε πρός τή σωτηρία, μέ “πυξίδα” τήν ὀρθή πίστη, χωρίς νοθεύσεις, μέ τόν καθάριο λόγο τοῦ Θεοῦ, καί χωρίς τά ἀνθρώπινα σοφίσματα.
Κέντρο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι ἡ ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων, πού πραγματοποιήθηκε ἀρχικά ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο (787 μ.Χ.), καί ὁριστικά τό ἔτος 843 μ.Χ., μετά ἀπό πολλές συγκρούσεις τῆς Ἐκκλησίας μέ τίς ποικίλες αἱρέσεις. Οἱ Εἰκονομάχοι ἀπέρριπταν τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀρνούμενοι τήν ἐνανθρώπησή Του. Μέ αὐτή τους τήν ἄρνηση κατέλυαν τό μυστήριο τῆς σωτηρίας, πάνω στό ὁποῖο δομεῖται ἡ Ἐκκλησία. Συνεπῶς «εὐφραίνονται σήμερον χοροί Πατέρων καί Ἀποστόλων», γιατί οἱ αἱρετικοί κατατροπώθηκαν. Δικαιοῦται καί ἡ Ἐκκλησία, μετά ἀπό τούς τόσους ἀγῶνες, διωγμούς, ἐξορίες, θλίψεις καί πολλά μαρτύρια τῶν ἀνθρώπων Της, νά ἀναφωνεῖ: «Αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Ἰω. 5, 4).
Ὅσοι δεχθήκαμε τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καί ἐνταχθήκαμε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς πολύτιμα μέλη Της, συντασσόμαστε μέ τόν Χριστό καί προσκυνοῦμε Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καί Ἀχώριστον. Διακηρύσσουμε τά ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως. Στίς προκλήσεις τοῦ ἀνθρωποκεντρισμοῦ καί τῆς προβολῆς τῶν ἐφήμερων καί ἐγκοσμίων, ἡ Ὀρθοδοξία, χωρίς νά ἀγνοεῖ τά ἐφήμερα, προβάλλει τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς καί τῆς συμμετοχῆς μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Προφανῶς, οἱ περισσότεροι Χριστιανοί δέχονται τό Εὐαγγέλιο σάν θεωρία, ἀλλά δέν τό βιώνουν, ὡς πυξίδα καί κανόνα τῆς ζωῆς. Δέν στηρίζουμε τή ζωή μας στό ἀσάλευτο θεμέλιο τῆς Πίστεως καί δέν ἐναρμονίζουμε συχνά τή ζωή μέ τά πιστεύματά μας.
Παρατηρώντας τή συμπεριφορά ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας, διαπιστώνουμε ὅτι πλεονάζει ἡ πολυπραγμοσύνη, ἡ ἀπληστία, ἡ ὑπερκατανάλωση ἡ ἀχαλίνωτη ψυχαγωγία. Ὁ πνευματικός ἀγῶνας ἀναβάλλεται συνεχῶς, ἡ ἐσχατολογική ἐλπίδα ἀτονεῖ, ἡ ἀγάπη νοθεύεται μέ κρατούμενα. Οἱ μικρές καί μεγάλες ὀθόνες μεγαλαυχοῦν γιά ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα καί δικαιώματα, ἐνῶ δείχνουν νά ἀποστρέφονται τίς παραδόσεις. Ἕνας ἀσαφής προοδευτισμός γίνεται τό ἑλκυστικό σύνθημα πού ὑπόσχεται νά θεραπεύσει κάθε πρόβλημα πού μᾶς κληροδότησε, ὑποτίθεται, τό κατεστημένο τοῦ παρελθόντος.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Τό κλῖμα τῆς εὐφορίας καί ὑπεραισιοδοξίας τῶν ἐπιπόλαιων ἀρνητῶν θρυμματίζεται μόλις ἀρχίσουν τά προβλήματα, ὅπως ἡ οἰκονομική κρίση, τά περιβαλλοντικά προβλήματα, ἡ καταστροφική συμπεριφορά κάποιων νέων, ἡ τρομοκρατική ἔκφραση τῶν ἄλλων, στό χῶρο μας καί παγκοσμίως. Ὅσοι ἀπομένουμε πιστοί στήν Παράδοση, ὁμολογοῦμε τήν Πίστη μας, ἀγωνιζόμαστε κατά τῆς πλάνης, σεβόμαστε τίς ἱερές εἰκόνες καί μετέχουμε στά ἅγια Μυστήρια. Τοῦτες τίς ὧρες, πού βλέπουμε τόν Ἑλληνισμό νά βάλλεται ἀπέξω, ὀφείλουμε νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι προέχει ἡ ἐσωτερική θωράκιση, κι αὐτό σημαίνει νά ἀναβαπτισθοῦμε στίς πνευματικές μας ρίζες, νά ἀναβιώσουμε τά μηνύματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅπως οἱ ἱεροί Πατέρες ἀναστήλωσαν τίς ἱερές εἰκόνες, ἄς ἀναστηλώσουμε κι ἐμεῖς μέσα μας τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, καί ἄς ἀκούσουμε τήν ἐπίκαιρη πάντα ἀποστολική ἐπιταγή: «Στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε» (Β΄ Θεσ. 2, 15).
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος