«Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως,
ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσία θέμενος,
εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου Κύριε»
(Ἀπολυτίκιον)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν πρεσβεία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῶν Ἁγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων, τῶν ἐν Νικαίᾳ συνελθόντων, καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἀποχαιρετοῦμε τό σωτήριον ἔτος 2018 καί εἰσερχόμαστε μέ κάποιες καλύτερες ἐλπίδες στόν καινούριο χρόνο, τό σωτήριον ἔτος 2019. Περνᾶμε δηλαδή ἕνα ἱστορικό “διάσελο”, ἀφήνοντας πίσω ὅσα εὐχάριστα ἤ δυσάρεστα διαδραματίστηκαν. Παράλληλα ἀτενίζουμε τό μέλλον μέ χαμόγελο χαρᾶς καί προσδοκίας γιά κάτι καλύτερο γιά μᾶς τούς ἴδιους, γιά τήν οἰκογένειά μας, γιά τήν Πατρίδα μας, γιά ὅλο τόν κόσμο.
Ὁ ἀπολογισμός γιά τό παρελθόν εἶναι ἀναπόφευκτος. Προόδευσε καί πόσο ἡ οἰκογένειά μας; Πρόκοψαν τά παιδιά μας; Προχώρησε καλύτερα ἡ Πατρίδα μας; Ἀποκαταστάθηκε ἡ εἰρήνη στόν κόσμο γιά τήν ὁποία καί δεόμεθα στήν Θεία Λειτουργία καί στίς ἄλλες ἱερές Ἀκολουθίες; Ποικίλες οἱ ἀπαντήσεις γιά τή μικροϊστορία μας, ἀλλά καταθλιπτικές ἕως καί φοβικές γιά τήν παγκόσμια θεώρηση. Τά προσφυγικά ῥεύματα τρέχουν ἀπό τήν μιά ἀνασφάλεια στήν ἄλλη. Ἑξήντα πέντε ἑκατομμύρια ἄνθρωποι, παιδιά τοῦ Θεοῦ καί αὐτοί, βιώνουν τήν προσφυγιά καί ἀπ’ αὐτούς οἱ μισοί εἶναι νήπια καί παιδιά, τά ὁποῖα μένουν σχεδόν ἀναλφάβητα καί τά ὄνειρά τους κυμαίνονται ἀπό τό γκρίζο ἕως τό μαῦρο. Παράλληλα μαίνονται οἱ συγκρούσεις. Σε ἑκατοντάδες χιλιάδες μετροῦνται οἱ νεκροί στή Μέση Ἀνατολή τά τελευταῖα 5-6 χρόνια, ἐνώ οἱ ἀπειλές βίας καί πολέμου εἶναι στήν ἡμερησία διάταξη, σέ βαθμό πού καί οἱ ἁρμόδιοι τοῦ ΟΗΕ καί ἄλλων ὀργανισμῶν νά σηκώνουν ἀδιάφορα τούς ὤμους τους. Τήν ἴδια στιγμή οἱ παραγωγοί ὁπλικῶν συστημάτων ἀλαλάζουν ἀπό χαρά, καί τρίβουν τά χέρια τους ἀπό τούτη τήν κερδοφορία.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις τό μέλλον φαντάζει δυσοίωνο, ἡ ἀνασφάλεια καί ὁ φόβος σκιάζουν τά πάντα καί οἱ πιστοί καταφεύγουμε, ὅπως πάντα, στήν Παναγιά μας, προσευχόμενοι γιά ἕνα καλύτερο κόσμο. Μποροῦμε βέβαια νά στοχαστοῦμε, ὅτι ἄν δέν μποροῦμε ἐμεῖς νά εἰρηνεύουμε μέ τόν γείτονά μας, μέ τόν συνάδελφο, μέ τόν συγγενή μας, πῶς στ’ ἀλήθεια νά εἰρηνεύσουν λαοί καί ἐξουσίες μέ ἀντικρουόμενα συμφέροντα; Καταφυγή καί πάλι ἡ πίστη στόν Θεό καί ἡ ἐλπίδα γιά τήν πρεσβεία τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μας, πού εἰκονίζονται πλάι μας στόν Ἱερό Ναό καί ἀσπαζόμαστε εὐλαβικά τίς εἰκόνες τους, προσπαθώντας νά μιμηθοῦμε τή ζωή τους καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό παράδειγμά τους.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
«Ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα» (Α΄ Ἰω. 2,17). Αὐτή εἶναι ἡ θεώρηση τοῦ χρόνου γιά τόν κάθε πιστό. Μιά πρόχειρη ματιά στό χθές μᾶς πείθει ἐπαρκῶς γιά τή σχετικότητα τοῦ χρόνου καί τό ἐφήμερο τῆς ζωῆς. Στά μάτια τῶν παιδιῶν μας βλέπουμε τά στιγμιαῖα δικά μας ὄνειρα καί στό χαμόγελό τους τίς δικές μας προσδοκίες. Ὁ χρόνος εἶναι μόνο ὁ πρόλογος ἑνός πολυσέλιδου βιβλίου∙ τίποτε περισσότερο ἀπό αὐτό. Εἶναι μιά στιγμή στήν αἰωνιότητα, μιά σταγόνα στόν ὠκεανό. Κυβερνήτης καί τῆς ἄπειρης αἰωνιότητας καί τοῦ στιγμιαίου χρόνου εἶναι ὁ Θεός. Ἄς ἐναρμονίσουμε τή ζωή μας μέ τό ἅγιο θέλημά Του, γιά νά ζήσουμε ὄμορφα ἐδῶ στή γῆ καί γιά τήν ἐλπίδα τοῦ παραδείσου. Καί ἄς ψιθυρίσουμε εὐλαβικά τό Ψαλμικό: «Μακάριον τὸ Ἔθνος οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ» (Ψαλμ. 32, 12).
Σᾶς εὔχομαι τό νέο ἔτος
νά εἶναι εὐλογημένο, εἰρηνικό καί πλῆρες Θείας Χάριτος
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος