Δικαίων ὁ καρπός, Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, προσφέρεται Θεῷ, ἱερῷ ἐν ἁγίῳ…
Κάθισμα τῆς Ἑορτῆς
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ Εἴσοδος τῆς Θεοτόκου στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων σηματοδοτεῖ τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τά πλάσματά Του, τά ὁποῖα ἐξέκλιναν καί ἀλλοτριώθηκαν μέ τήν παρακοή. Παράλληλα σημαίνει καί τήν ἁγνότητα τῆς Παρθένου Μαρίας, ἡ Ὁποία ὑπῆρξε ὅ, τι καθαρότερο καί ἁγιότερο εἶχε νά προσφέρει ὁ τότε κόσμος. Μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων διαφυλάχτηκε ἡ ἁγνότητά Της καί καλλιεργήθηκε ἡ ἁγιότητά Της. Μέ τή σωπή Της, μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή Της, μέ τή συνοίκησή Της μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους, προφυλάχτηκε ἀπό τήν πολυποίκιλη ἀνθρώπινη κακία καί καλλιέργησε τήν πορεία πρός τήν Θέωση. Μέ αὐτό τόν ἅγιο ἐξοπλισμό ἐπιλέχτηκε ἀπό τόν Θεό νά γίνει τό Δοχεῖον τῆς Χάριτος ὡς Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, μαζί καί ὡς Μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου. Ἡ θεία πανσοφία διεῖδε στό ἱερότατο πρόσωπό Της τήν ἄκρα καθαρότητα καί ἁγιότητα, πού ἦταν ἀπαραίτητη γιά νά καταστεῖ Μητέρα τοῦ ἀπολύτως Ἁγίου Θεοῦ.
Ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων στοχεύει νά μᾶς διδάξει ὑψηλές ἔννοιες γιά τό Πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει σκοπό νά μᾶς μυήσει στό μέγα μυστήριο, τό «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον» (Ρωμ. 16, 25) τῆς καίριας συμβολῆς Της στήν ὑλοποίηση τοῦ θείου σχεδίου τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Ὁ Ναός τῶν Ἱεροσολύμων εἶναι εἰκόνα τῆς Θεομήτορος. Οἱ Ἰουδαῖοι πίστευαν ὅτι ἐκεῖ κατοικοῦσε ὁ Θεός, γι’ αὐτό καί πλησίαζαν μέ δέος, μέ τήν αἴσθηση ὅτι πλησιάζουν τόν Ἴδιο τόν Θεό. Στόν ἰδιαίτερο χῶρο, γνωστό ὡς Ἅγια τῶν Ἁγίων, εἰσερχόταν μόνον ὁ Ἀρχιερεύς τοῦ ἔτους, καί αὐτός μόνο κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Μάλιστα εἰσερχόταν ἀνυπόδητος, ντυμένος μέ ἕνα λινό ποδήρη χιτώνα, γιά νά θυμιάσει. Ὁ ἁπλός λαός δέν εἶχε πρόσβαση στόν Ναό, ἀλλά μόνο στό προαύλιο καί στίς παρακείμενες στοές, ἀπό ὅπου παρακολουθοῦσε τίς Τελετουργίες.
Ἡ εὐλογημένη Εἴσοδος τῆς Παρθένου Μαρίας στό Ναό συνιστᾷ τήν ἀπαρχή τῆς πραγματοποίησης τῆς προαιώνιας βουλής τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Στήν ὑμνολογία τῆς μεγάλης ἑορτῆς ψάλλουμε εὐλαβικά καί δοξολογικά: «Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις». Ἀργότερα μέ τόν Εὐαγγελισμό καθαρίστηκε ἀπόλυτα ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα καί ἀνέλαβε τήν προπτωτική ἀδιάφθορη φύση, ἀπαλλαγμένη ἀπό τή φθορά τῆς ἁμαρτωλότητας, προκειμένου νά εἶναι σέ θέση νά ἐπιτελέσει τήν ὑπέρτατη ἀποστολή Της.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ὁ Ναός τῶν Ἱεροσολύμων, ἐκεῖνος πού φιλοξένησε τήν Θεοτόκο ὡς «τριετίζουσα δάμαλη», καταστράφηκε καί ἀφανίστηκε ἀπό τόν ῥωμαϊκό στρατό, μέ διαταγή τοῦ αὐτοκράτορα Τίτου (71 μ. Χ.), ὅπως ἀκριβῶς τό εἶχε προφητεύσει ὁ Κύριος: «Οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπί λίθῳ» (Λκ. 21, 6). Ἔμεινε ὅμως ἀλώβητος ἕνας ἄλλος Ναός, ἀνώτερος τοῦ ὑλικοῦ. Εἶναι ὁ Ναός τῆς Παρθένου Μαρίας, πού μένει ἀκέραιος στούς αἰῶνες. Ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι καί ὁ καθένας ἀπό μᾶς. Μᾶς τό τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολή του (3, 16-17). Μιμούμενοι τόν Ναό τῆς Παναγίας μας, ὀφείλουμε νά διαφυλάξουμε τήν καθαρότητα τοῦ δικοῦ μας ναοῦ, τῆς ὕπαρξής μας, τῶν ὀνείρων καί ἐπιδιώξεών μας, μέ στόχο τή σωτηρία μας καί τή συμμετοχή μας στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Στό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου ἔχουμε ὑπέρβαση τῆς πεπτωκυίας ἀνθρώπινης φύσης. Σέ μᾶς ἐναπόκειται νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά Της. Ἰδιαιτέρως οἱ νέες μας, πού δέχονται σήμερα ποικίλες προκλήσεις ἔκπτωσης καί βαθμιαίας καταστροφῆς, ἄς στοχαστοῦν τό μέλλον τους. Ἄς ἀναλογιστοῦν τήν ὅλη πορεία τους στή ζωή καί ἄς μήν παρασυρθοῦν ἀπό ἐφήμερα συνθήματα, χάνοντας καί τήν ἐδῶ ζωή τους καί τήν μέλλουσα. Ὅταν τό ἀποφασίσουν, θά εἶναι δίπλα τους ἰσχυρός προστάτης ἡ Παναγία μας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικίας Ἀλέξιος