Σαν άνθρωποι είμαστε τρεπτοί· λέμε, τώρα θα βάλουμε καλή αρχή, θα μετανοήσουμε, θα κάνουμε τούτο, θα φτιάξουμε εκείνο, αυτό δεν θα το πω αύριο, δεν θα πω ξανά εκείνο, ότι μπορώ θα κάνω για την αγάπη του Χριστού, αλλά η σάρκα μας νικάει και πέφτουμε· όλα αυτά είναι πτώσις. Όπως αποβάλλεται το φαγητό, έτσι αποβάλλεται και ο λόγος του Θεού· πολλές φορές υποσχόμαστε στον Θεό ότι θα είμαστε παιδιά Του, θα βάλουμε καλή αρχή, αλλά έρχεται ο διάβολος και μας ρίχνει πότε στο ένα, πότε στο άλλο και πέφτουμε. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει πως πρέπει να βάζουμε καλή αρχή κάθε μέρα.
Όταν σηκωνώμαστε το πρωί, αμέσως να βάζουμε τη σιδερένια περικεφαλαία, το θώρακα και τις σιδερένιες μπότες, για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το διάβολο, απ’ όπου και αν μας χτυπήση. Όταν δεν είμαστε οπλισμένοι, είμαστε ακάλυπτοι. Τι είναι ο θώρακας; Είναι η προσευχή που μας φυλάει και μας προσέχει, για να βαδίζουμε στο θέλημα του Θεού. Οι σιδερένιες μπότες; Για να βαδίζουμε ανάμεσα σε τριβόλια, αγκάθια και πέτρες, με ασφάλεια. Η περικεφαλαία τι είναι; Είναι η ταπείνωσις. Αν αυτά έχουμε κατά νου, θα σηκωνώμαστε και θα αντιμετωπίζουμε την ημέρα με φόβο Θεού και θα κάνουμε το θέλημά Του. Όταν όμως δεν έχουμε πνευματική προετοιμασία, αρχίζει ο διάβολος να μας πολεμάη και να μας ρίχνη στην κατάκρισι και στην υπερηφάνεια. Η κατάκρισις δε έχει τόσο μεγάλες παγίδες, που δεν μπορεί να τις φανταστή ο άνθρωπος· έχει αργολογία, εμπαιγμό, γέλωτα, κραυγή, ψέμα και τόσα άλλα. Από την κατάκρισι ξεκινούν όλα τα μεγάλα κακά και θανάσιμα αμαρτήματα. Το πρώτο τελώνιο που θα περάσουμε, είναι το δαιμόνιο της κατακρίσεως· αυτό που «περδικλώνει» και ρίχνει στην αφάνεια. Βέβαια τέλειοι δεν είμαστε, είμαστε άνθρωποι και ένας λογισμός θα μας περάση· αλλά να μη μένη, να μη διατηρήται μέσα στη διάνοιά μας και πιάνει ρίζες και ύστερα δεν βγαίνει. Γι’ αυτό λέει, «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», για να έχουμε την προσευχή, να έχουμε τον νου μας συνεχώς στον Χριστό και στα μεγαλεία του Θεού. Έτσι θα μπορέσουμε να νικήσουμε το διάβολο που είναι ένα θηρίο ανήμερο και κοιτάζει από εδώ κι από εκεί, πως να μας καταποντίση και να μας ρίξη.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921-1995, Λόγια Καρδιάς, Έκδοσις Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, σελ. 390-391