«Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἡ πηγή τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται καί κλίμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται» – (Προσόμοιον Μ. Ἑσπερινού Κοιμήσεως Θεοτόκου)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Στήν ἀτομική μας προσευχή, καί σέ κάθε ἱερή Ἀκολουθία, τιμοῦμε τό ἁγιώτερο διαχρονικά πρόσωπο τοῦ κόσμου, τήν μοναδική «Παναγία». Αὐτό τό πανάγιο πρόσωπο ἐπικαλούμεθα σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς ζωῆς. Στίς εὐχάριστες στιγμές δοξολογῶντάς Την καί στίς δυσκολίες μας ἐπικαλούμενοι τήν πρεσβεία Της, δοθέντος ὅτι καί Ἐκείνη ἔζησε τόν πόνο, βλέποντας πάνω στόν Σταυρό τό παιδί Της.
Στή σημερινή ἑορτή τιμοῦμε ἰδιαιτέρως τήν κοίμηση τῆς Παναγίας μας. Ἀφήνει τόν κόσμο ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς. Φαντάζει ὅμως ἀρκετά παράδοξο νά γιορτάζουμε τόν θάνατο. Χαιρόμαστε γιά τή δύναμη πού παίρνουμε ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία νά ὑπερνικήσουμε τό θάνατο. Ὁ θάνατος τῆς Παναγίας συνιστᾷ μιά πρόσκαιρη κοίμηση, μιά σύντομη κάθοδο στόν ἅδη καί μιά μόνιμη καί ὁριστική ἄνοδο στόν Οὐρανό.
Ἡ Παναγία ἐκπροσώπησε τόν κόσμο στό Μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Λυτρωτῆ μας. Ἐνήργησε γιά ὅλους μας. “Ἄσπιλη” καί “Ἀμόλυντη”, ἔδειξε τήν ὑπακοή Της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἑτοιμάστηκε μέ ταπείνωση καί ὑπομονή γιά τήν ὑψηλή Της διακονία. Ἔγινε Μητέρα τοῦ Θεοῦ, μέ καρτερία καί ἐλπίδα, καί βέβαια πονοῦσε ὡς Μητέρα, βλέποντας τόν Υἱό Της στό Σταυρό, νά ὑποφέρει κατά τό ἀνθρώπινο. Ὅμως, μέ τήν ἐπιλογή Της καί τή μοναδική ἀρετή Της, μᾶς ἔδωσε τήν εὐλογημένη εὐκαιρία καί τή δυνατότητα νά συσσωματωθοῦμε μέ τόν Κύριο καί νά ἐνταχθοῦμε στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι τό δικό Του ἅγιο Σῶμα.
Ὁ Ἀναστημένος Κύριος θά συναναστήσει καί ἐμᾶς, καί ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση ἐκφράζεται στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Στά χείλη μας εἶναι ἡ Οὐράνια προσδοκία: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Σ’ αὐτήν τήν Ἀνάσταση κάλεσε καί τήν Ἁγία Μητέρα Του. Ἡ κοίμησή Της δέν ἦταν ἀπώλεια, ἀλλά μετάβαση «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν», καί μάλιστα ἐνσώματη μετάσταση. Γι’ αὐτό καί χαιρόμαστε καί δέν λυπούμαστε. Εἶναι αἰτία χαρᾶς, ὡς ἐπέτειος νίκης κατά τοῦ θανάτου. Γιά τήν ζωηφόρο κοίμησή Της πανηγυρίζει ἡ κτίση: «Τήν ζωήν ἡ κυήσασα πρός ζωήν τήν ἀθάνατον μεταβέβηκε». Ὁ τάφος Της ἔγινε σκάλα, πού μᾶς ἀνεβάζει. «Κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται». Προηγουμένως ἔγινε πάλι σκάλα, γιά νά κατέβει ὁ Θεός στή γῆ, καί στή συνέχεια γέφυρα, γιά νά ἀνεβοῦμε ἐμεῖς στόν Οὐρανό. Χαρακτηριστικός ὁ στίχος τῶν Χαιρετισμῶν: «Χαῖρε κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός∙ χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός Οὐρανόν».
Ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση εἶναι διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί κοινή συνείδηση τοῦ λαοῦ μας. Αὐτή ἡ πεποίθηση ἐπηρέασε τή σκέψη καί ἀποτυπώθηκε στή γλῶσσα μας. “Κοίμηση” ὀνομάζουμε τόν θάνατο τῆς Παναγίας, ἀλλά καί τήν ἐκδημία τοῦ κάθε πιστοῦ. Στήν ἐκκλησιαστική γλῶσσα μας, ὅλοι οἱ πεθαμένοι χαρακτηρίζονται ὡς “κεκοιμημένοι”. Καί οἱ τόποι, ὅπου τοποθετοῦνται οἱ νεκροί, ὀνομάζονται «Κοιμητήρια».
Ἡ πίστη μας εἶναι πίστη στήν ἀνάσταση. Πρῶτος ἀναστημένος ὁ Κύριος καί σαφής ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορ. 15, 14). Ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας εἶναι γιορτή τῆς ἀναστάσεώς Της καί προάγγελος τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. Ὁ εὐσεβής λαός μας τή θεωρεῖ ὡς τό «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», συνέχεια καί συνέπεια τοῦ «ἀνοιξιάτικου Πάσχα», τῆς ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ, τῆς νίκης ἐπί τοῦ θανάτου.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἡ ἀνάσταση προσφέρεται στόν καθένα μας καί ὡς ἐμπειρία τῆς καθημερινῆς ζωῆς. Κάθε στιγμή, σέ κάθε φάση τῆς ζωῆς μας, πρέπει νά βιώνουμε μιά νέα ὑπέρβαση καί μιά ἀνάσταση. Ὀφείλουμε προσευχητικά νά ὑπερβαίνουμε κάθε πρόκληση καί κάθε ἁμαρτία. Αὐτή ἡ καθημερινή μας ἀνάσταση, θά μᾶς ἑτοιμάσει μεθοδικά γιά τή μελλοντική ἀνάσταση, ἐκείνη πού ἐλπίζουμε καί προσδοκοῦμε. Καί ἡ καθημερινή ἐξανάσταση βιώνεται μέ τήν ἄσκηση τῆς ἀγάπης. Ὅποιος δέν ἔχει ἀγάπη βασανίζεται ἀπό τόν θάνατο καί τά ἐπακόλουθά του. «Γνωρίζουμε ὅτι ἔχουμε περάσει ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή, γιατί ἀγαπᾶμε τούς ἀδελφούς μας· ὅποιος δέν ἀγαπᾷ τόν ἀδελφό του παραμένει στόν θάνατο» (Ἰω. Α΄ Ἐπιστολή, 3, 14).
Εὔχομαι νά βιώσουμε αὐτές τίς ἀλήθειες, μέ τήν εὐκαιρία τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Νά Τήν ἐπικαλούμεθα στίς προσευχές μας, ὥστε νά γίνεται ἀρωγός στίς δυσκολίες καί συνεχής πρέσβειρα στόν Οὐρανό γιά ὅλους.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ἡ Παναγία μαζί μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος