Ο Γέροντας είχε ιδιαίτερη πνευματική σχέση με τους νέους. Τους αγαπούσε πραγματικά σαν παιδιά του, ενδιαφερόταν να βρουν τον δρόμο τους και προσευχόταν γι’ αυτούς. Τους βοηθούσε να υπερβούν τις δυσκολίες και τα προβλήματά τους. Συνέπασχε και συμπονούσε μαζί τους. Αυτοί διαισθανόμενοι την μεγάλη του αγάπη, του είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη, του έκαναν υπακοή, και κυριολεκτικά τον λάτρευαν. Έβλεπες στο Κελλί του νέους που ζούσαν πνευματικά και ήθελαν να αφιερωθούν στον Θεό και άλλους που ήθελαν να κάνουν οικογένεια, αλλά και ναρκομανείς, αναρχικούς, παραστρατημένους, ψυχασθενείς, μπερδεμένους, απελπισμένους μέχρι αυτοκτονίας. Αφού με τις συμβουλές του Γέροντα μετανοούσαν και συνέρχονταν, στην συνέχεια τον επισκέπτονταν αλλοιωμένοι πνευματικά αλλά και κήρυκες μετανοίας στους φίλους τους, που τους έφερναν μαζί τους στον Γέροντα.
Βοήθησε πολλούς τοξικομανείς να αποτοξινωθούν. Στην αρχή κατώρθωνε να ξυπνήση το ενδιαφέρον τους, να επικοινωνήση μαζί τους κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους. Τον παρακολουθούσαν με προσοχή και δέχονταν τις συμβουλές του. Πολλοί με την προσευχή και την βοήθειά του απελευθερώθηκαν από το πάθος και έγιναν θερμοί Χριστιανοί και καλοί οικογενειάρχες. Έλεγε με συμπόνια: «Τα καημένα, δεν μπορούν να συμμαζευτούν. Η νεολαία σήμερα αχρηστεύεται μόνη της». Ο ίδιος τους έδενε τα κορδόνια από τα παπούτσια, έδιωχνε τις μύγες που τους ενωχλούσαν και τακτοποιούσε τα μαλλιά τους που έπεφταν στα μάτια τους. Τους συμβούλευε να εξομολογηθούν, να ζουν πνευματική ζωή, να βρουν μια απλή εργασία, για να απασχολούνται. Συνιστούσε να τρώνε καρότα και τους έδινε και άλλες πρακτικές οδηγίες. Τους έστελνε σε κατάλληλο περιβάλλον για αποτοξίνωση, τους βοηθούσε να ενταχθούν στην κοινωνία και να δημιουργήσουν οικογένεια.
Κάποιος ναρκομανής νέος προσπαθούσε να κόψη το πάθος του από το οποίο υπέφερε ο ίδιος και η οικογένειά του. Αν και μέσα του είχε μια αμυδρά και ακαθόριστη εικόνα για τον π. Παΐσιο, εν τούτοις στήριξε σ’ αυτόν την τελευταία του ελπίδα. «Θάχει αυτός κανένα φάρμακο για να τα κόψω», σκεφτόταν κατηφορίζοντας προς την «Παναγούδα». Μόλις τον είδε ο Γέροντας του είπε χαμογελώντας: «Έλα, έλα· έχω κάτι καλά χάπια για σένα», και του έβαλε στην φούχτα του λίγα φουντούκια.
Πράγματι τα «χάπια» του αποδείχθηκαν αποτελεσματικά και έγινε το θαύμα. Η εξάρτηση του νέου από τα ναρκωτικά κόπηκε «μαχαίρι»!
Μαρτυρία ανωνύμου: «Κάποτε είδα ένα φοιτητή, γνωστό ομοφυλόφιλο, που ήρθε να δη τον π. Παΐσιο. Με την συζήτηση ήρθε σε μετάνοια και άλλαξε η ζωή του. Μετά τον συναντούσα σε αγρυπνίες στην Θεσσαλονίκη. Στεκόταν πίσω από μια κολώνα και έχυνε άφθονα δάκρυα. Έκλαιγε βουβά και ήρεμα. Θαύμασα το έλεος του Θεού και την μετάνοια του ανθρώπου, αλλά και την χάρι του Γέροντα που κατάφερνε «να εξαγάγη τίμιον από αναξίου» (Ιερ. 15:19). Τον συνάντησα πάλι στην «Παναγούδα» να φέρνη και άλλους ομοίους παραστρατημένους νέους, για να βοηθηθούν και αυτοί».
Ο Γέροντας τόνιζε ιδιαίτερα στους νέους την αγνότητα λέγοντας: «Να ξέρετε, οι νέοι που θα κρατηθούν σήμερα καθαροί θα αριθμηθούν με τους μάρτυρες της Εκκλησίας μας την ώρα της κρίσεως».
Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Στ’ έκδοσις, Άγιον Όρος 2008, σελ. 322.
Πηγή ηλ. Κειμένου: Κοινωνία Ορθοδοξίας