Το κελλί σας θα είναι η παλαίστρα σας. Και το λεπτό ακόμη να το εκμεταλλεύεστε, να βαδίζετε με την ώρα, με το λεπτό, κομποσχοινάκια πιο πολλά, μετανίτσες πιο πολλές, ανάγνωσι περισσότερη. Να αποφεύγετε την αργολογία, διότι με την αργολογία χάνει ο άνθρωπος, σβήνει το μεγαλείο από την ψυχή του ανθρώπου. Και ένα κόμπο ακόμη αν έχουμε παραπάνω, κι αυτόν μας τον γράφει ο Άγγελος. Ένα κομποσχοινάκι, ένα καλό λογισμό να τον βάλλουμε στην άκρη. Όλα αυτά ο Χριστός μας τα αποταμιεύει κι, όταν θαρθη η ώρα μας να φύγουμε για την άλλη ζωή, τα παίρνουμε και πάμε στον Χριστό. Έτσι ετοιμάζεις τις αποσκευές σου και, όταν έρχεται η ώρα για να φύγης, έχεις τις βαλίτσες σου έτοιμες, τις φορτώνεσαι χωρίς κόπο και μόχθο και περνάς ανεμποδίστως τα τελώνια. Να μη φεύγη ο νους μας από την μνήμη του Θεού ούτε δευτερόλεπτο. Η ώρα του θανάτου είναι πολύ δύσκολη. Εκείνη την ώρα τρέχουν οι Άγγελοι να πάρουν την ψυχή, τρέχουν και οι δαίμονες με τα χειρόγραφα και γίνεται πόλεμος, γίνεται μάχη. Παρουσιάζει ο Άγγελός μας τα δικά του χειρόγραφα, λέει: «Έχει εξομολογηθή, έχει τόσες αρετές, έχει εκείνο, έχει το άλλο». Πηγαίνει και ο δαίμονας με τα δικά του και ανάλογα παίρνουν την ψυχή ή οι Άγγελοι ή οι δαίμονες. Μια αδελφή δυσκολεύτηκε, γιατί ένα βράδυ δεν είπε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Σκεφθητε! Η αδελφή Βρυαίνη, όταν κόντευε να πεθάνη, ανακάθησε στο κρεββάτι και εμείς της κρατούσαμε την πλάτη κι έλεγε:
– Δεν έχω λόγους να ευχαριστήσω το μεγάλο μου αδελφό.
– Ποιος είναι; Τι σου έκανε; Τη ρωτάω.
– Είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Πολύ με βοήθησε, πάρα πολύ. Δεν έχω λόγους να ευχαριστήσω και το μικρό μου αδελφό.
– Ποιος είναι ο μικρός σου αδελφός;
– Ο φύλακας Άγγελος της ψυχής μου. Δεν έχω λόγους να ευχαριστήσω τον Γέροντα μου, δεν έχω λόγους να ευχαριστήσω τη Γερόντισσά μου. Ένα πράγμα μόνο δεν βλέπω μπροστά μου, Γερόντισσα· που δεν μ’ άφηνες να πλένω τα πιάτα.
Επειδή ήταν ασθενής, δεν την άφηνα. Όλες οι εργασίες που έκανε, περάσαν από μπροστά της και ήταν όλες διαμαντένιες. Μετά λέει:
– Πες στις αδελφές να μη οκνεύουν, γιατί η οκνηρία είναι το μεγαλύτερο θανάσιμο αμάρτημα.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921-1995, Λόγια Καρδιάς, Έκδοσις Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, σελ. 383-384