Όσοι τηρούν τις εντολές του Χριστού, αυτοί έχουν την Χάρη του Θεού και ο Θεός είναι «υποχρεωμένος» να τους βοηθά.
Ο άνθρωπος, ότι του συμβαίνει να το δέχεται με χαρά και να αισθάνεται ότι είναι ένοχος. Αυτό είναι το πιο σίγουρο και αυτό έκαναν και οι άγιοι πατέρες. Πολλοί ενώ δεν έσφαλαν, επέτρεψε όμως ο Θεός να ταλαιπωρούνται, για να παρηγορούνται και οι άλλοι.
Όταν με ρωτούν και θέλουν μια απάντηση και δεν ξέρω τι να πω, προσεύχομαι και απαντώ ότι με φωτίσει ο Θεός.
Εμείς πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς στα πνευματικά μας καθήκοντα, αλλά όταν εξωτερικοί παράγοντες μας εμποδίζουν, πρέπει να σκεφτώμαστε ότι η θεία Πρόνοια ρυθμίζει και τις λεπτομέρειες στην ζωή μας και ότι μας δίνη αυτό που χρειαζόμαστε.
Όταν ο Θεός προλέγη, πρέπει και ο άνθρωπος να προσέχη. Διότι, αν ο άνθρωπος μετανοήση και αλλάξη, τότε και ο Θεός αλλάζει. Η έκβαση αυτού που προλέγει ο Θεός, εξαρτάται και από τον άνθρωπο.
Αυτό που θέλουν σήμερα οι άνθρωποι, είναι να τους ακούς.
Ο εγωϊσμός μας κρατά μακρυά μας τον Θεό.
Όπου και να βρεθής δεν έχει σημασία. Αρκεί να είσαι συ καλός. Ο Ιώβ στις κοπριές αγίασε. Ο Ιούδας ήταν κοντά στον Χριστό, αλλά πήγε στην κόλαση.
Ερώτηση: Πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας δίνη εμπειρίες της Χάριτος;
Γέροντας: Όχι· είναι φτωχό πράγμα αυτό. Ένα παιδί αγαπά τον πατέρα του όχι για τις σοκολάτες που του δίνει, αλλά επειδή είναι πατέρας του.
Πολλές φορές ζητάμε από τον Θεό ένα θαύμα: μια θεραπεία ψυχική ή σωματική κ.λ.π. Λέμε: Έχουμε πίστη, αλλά δεν με ακούει ο Θεός.
Μπορη να έχεις την πίστη που χρειάζεται για να γίνη το θαύμα. Έχεις όμως και την ανάλογη ταπείνωση να το δεχθής; Όταν ο Θεός βλέπη πως δεν έχουμε την ανάλογη ταπείνωση, δεν κάνει το θαύμα για να μην υπερηφανευθούμε και ζημιωθούμε.
Ο Θεός δεν ζητά τίποτα από μας. Μόνο να γίνουμε ταπεινοί. Ταπεινοφροσύνη δεν είναι να λες λόγια ταπεινά, ούτε να αντιλέγης σ’ εκείνον που σε επαινεί. Το να βρίζης τον εαυτό σου είναι το πρώτο στάδιο στην γνήσια ταπείνωση. Το να χαίρεσαι όταν σε βρίζουν είναι το δεύτερο.
Ο Θεός δεν είναι άδικος, ώστε να στερήση το έλεός Του από τους ανθρώπους για τους οποίους εύχομαι, επειδή εγώ είμαι αμαρτωλός και ανάξιος να εισακουσθώ. Ο Θεός ακούει την προσευχή μου για τους άλλους, εξ αιτίας της αγάπης Του προς τους αδελφούς μου, και όχι εξ αιτίας της «αρετής» μου.
Κάποια μοναχή ρώτησε τον όσιο Παΐσιο πως θα επέλθη ενότητα στην αδελφότητα. Απάντησε ότι για να αισθανθή την αδελφή αδελφή της πρέπει πρώτα να αισθανθή την Γερόντισσα μάνα της.
Στο μοναστήρι ήρθαμε για τον Θείο έρωτα. Ο σύνδεσμος με ένα πρόσωπο δεν είναι αμαρτωλός αλλά είναι εμπόδιο στον Θείο έρωτα. Φύγαμε από γονείς, αδέλφια, γνωστούς, για να μπορέσουμε να βγούμε από τον στενό κύκλο και να μπούμε στην μεγάλη οικογένεια του Θεού, να νοιώσουμε όλον τον κόσμο αδέλφια μας. Είναι εμπόδιο ο σύνδεσμος με ένα άτομο. Όποιος έχει μερική φιλία να αρχίση να μιλά με άλλους αδελφούς, να πηγαίνη περίπατο με άλλους, όχι απότομα για θα πάθη ζημιά. Ξεκινά αυτή η φιλία από ευγνωμοσύνη και φιλότιμο επειδή κάποιος αδελφός μας έδειξε αγάπη και καλωσύνη.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Ό Όσιος Παϊσιος (Μαρτυρίες-Περιστατικά-Διδαχές), Ενωμένη Ρωμηοσύνη, Ορθόδοξο Βίωμα 3, Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 236-238