Πριν προχωρήσουμε στην θεολογία της Αναλήψεως πρέπει να δούμε λίγο το γιατί ο Χριστός αναλήφθηκε σε σαράντα ημέρες από την Ανάστασή Του, επειδή ότι έγινε στην ζωή του Χριστού δεν είναι χωρίς λόγο. Όλα έχουν τον λόγο και τον σκοπό τους.
Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, επικαλούμενος την μαρτυρία του Μακαρίου Χρυσοκεφάλου και του Γρηγορίου των Ακραγαντινών, λέγει ότι ο Χριστός κατά την ανθρώπινη φύση έλαβε τρεις γεννήσεις, δηλαδή την πρώτη από την Παρθένο Μαρία, την δεύτερη από το Βάπτισμα και την Τρίτη από την Ανάσταση. Και από τις τρεις αυτές γεννήσεις ονομάστηκε πρωτότοκος, αφού από την πρώτη είναι πρωτότοκος εν «πολλοίς αδελφοίς» κατά την κοινωνία της σαρκός, από την δεύτερη ονομάστηκε πρωτότοκος της καινής κτίσεως, και κατά την Τρίτη, πρωτότοκος των νεκρών. Αν προσέξουμε θα διαπιστώσουμε ότι σαράντα ημέρες μετά από τις τρεις αυτές γεννήσεις, μετά από τα τρία αυτά Δεσποτικά γεγονότα ακολούθησε ένα σημαντικό γεγονός. Δηλαδή, σαράντα ημέρες μετά την γέννηση προσφέρθηκε στον Ναό, και έχομε την εορτή της Υπαπαντής. Σαράντα ημέρες μετά την Βάπτιση Του στον Ιορδάνη ποταμό νίκησε τον διάβολο στους τρεις εκείνους πειρασμούς. Και σαράντα μετά την Ανάσταση Του ανέβηκε στους Ουρανούς και πρόσφερε στον Πατέρα Του την απαρχή της δικής μας φύσεως.
σαράντα ημέρες μετά την γέννηση προσφέρθηκε στον Ναό, και έχομε την εορτή της Υπαπαντής. Σαράντα ημέρες μετά την Βάπτιση Του στον Ιορδάνη ποταμό νίκησε τον διάβολο στους τρεις εκείνους πειρασμούς. Και σαράντα μετά την Ανάσταση Του ανέβηκε στους Ουρανούς και πρόσφερε στον Πατέρα Του την απαρχή της δικής μας φύσεως
Βέβαια, θα μπορούσε ο Χριστός να ανεβάση την ανθρώπινη φύση στον Ουρανό αμέσως μετά την Ανάστασή Του, αλλά δεν τον έκανε, για να μη φανή ότι η Ανάσταση ήταν φαντασία. Ο Χριστός μετά την Ανάσταση Του φανέρωσε τον Εαυτό Του στους Μαθητάς, έκανε θαύματα και στερέωσε έτσι την πίστη τους, ώστε τους κατέστησε μάρτυρες της Αναστάσεως Του. Με αυτόν τον τρόπο, αφού έλυσε την υποψία της φαντασίας και ανέφερε τα σχετικά με την έλευσή του Παναγίου Πνεύματος και την Ανάληψή Του, στο τέλος τους κατέστησε θεατές της Αναλήψεώς Του (Μ. Αθανάσιος). Με αυτόν τον τρόπο έχουμε αψευδή μαρτυρία του θεσπεσίου αυτού γεγονότος.
Τελικά, ο Χριστός από μεγάλη φιλανθρωπία και αγάπη ταπεινώνεται και δέχεται την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως. Όπως προσέλαβε όλα τα λεγόμενα πάθη, έτσι και δέχεται την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως και κάνει τα πάντα, κενώνεται, προκειμένου να σώση τον άνθρωπο.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Οι Δεσποτικές Εορτές» – Εισοδικό στο Δωδεκάορτο και την Ορθόδοξη Χριστολογία – Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου Βλάχου, Έκδοση Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου, 2008, σελ. 304-305