Ολόκληρος η ζωή της Εκκλησίας είναι μία διαρκής λειτουργία και λατρεία του εού και δια τούτο εκάστη ημέρα εν τη Εκκλησία είναι μία εορτή. Διότι εις την Εκκλησίαν λατρεύεται καθημερινώς ο Θεός και εορτάζεται κάθε ημέρα ένας ή περισσότεροι Άγιοι του Θεού, δηλαδή η Εκκλησία ζη και λατρεύει τον Θεόν καθημερινώς «συν πάσι τοις Αγίοις» (Εφ. 3, 18) εξαγιάζουσα τοιουτοτρόπως και όλον τον χρόνον. Ο σημερινός Άγιος μας παραδίδει εις τους αυριανούς και οι αυριανοί εις τους μεθαυριανούς και ούτω καθεξής: Ο κύκλος των Αγίων του έτους δεν έχει τέλος. Εορτάζοντες τα σωτήρια γεγονότα της θεανθρωπίνης Οικονομίας, τας εορτάς δηλαδή και τους Αγίους του Χριστού, ημείς, δια των προσευχών και ύμνων της λατρείας βιούμεν πραγματικώς την χάριν των και τας αρετάς των, κατά το μέτρον της πίστεως μας. Διότι οι Άγιοι του Χριστού έχουν εν εαυτοίς εισδεχθή και ενσαρκώσει την θείαν χάριν και τας θείας αρετάς δια των οποίων σωζόμεθα.
Εορτάζοντες τα σωτήρια γεγονότα της θεανθρωπίνης Οικονομίας, τας εορτάς δηλαδή και τους Αγίους του Χριστού, ημείς, δια των προσευχών και ύμνων της λατρείας βιούμεν πραγματικώς την χάριν των και τας αρετάς των, κατά το μέτρον της πίστεως μας
Αι αγίαι αρεταί είναι εκ των αιωνίων αληθειών της πίστεώς μας, είναι αυτά ταύτα τα δόγματα της πίστεως μας βιούμενα δια της προσευχής και της λατρείας και μεταβαλλόμενα εις ζωήν μας. Η προσευχή και η λατρεία αποτελούν το καταλληλότερον κλίμα δια την ζωήν των χριστιανών και δια την προόδόν των εις τας αρετάς. Η προσευχή και γενικώς όλη η εκκλησιαστική λατρεία καταβιβάζει την χάριν του Θεού εις την ελευθερίαν μας, και η χάρις του Θεού εν τη συνεργασία με την ελευθερίαν μας μεταβάλλουν τας δογματικάς και ηθικάς αλήθειας της πίστεώς μας εις την ζωήν μας. Εις την συνεργασίαν αυτήν συμμετέχει ολόκληρος η Εκκλησία με όλους τους Αγίους της, και τοιουτοτρόπως ημείς δια της Παναγίας Θεοτόκου και όλων των Αγίων παραδίδομεν εαυτούς και αλλήλους και όλην την ζωήν μας εις τον Χριστόν τον Θεόν ημών. Εις την λατρείαν της Εκκλησίας, και κυρίως εις την Ευχαριστίαν, δηλαδή Λειτουργίαν της ενώνονται τα πάντα: Ο Θεός μετά των ανθρώπων, ο ουρανός με την γην, ο χρόνος και η αιωνιότης· όλα τα επίγεια ζουν δι’ όλων των επουρανίων, ο άνθρωπος ζη με τον Θεόν και δια του Θεού. Διότι η Εκκλησία είναι ο ουρανός επί της γης, όπου ο Θεός κατέρχεται εις τους ανθρώπους και ο άνθρωπος εισδέχεται και ζη εν τω Θεώ, πράγμα που αποτελεί ακριβώς την Οικονομίαν της σωτηρίας και θεώσεως, θεανθρωποποιήσεως.
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 119-120