Εάν παραχωρήται ιδιαίτερον φαγητόν εις τους αδυνάτους ένεκα των προηγούμενων συνηθειών των, τούτο δεν πρέπει να ενοχλή τους άλλους, ούτε να φαίνηται άδικον εις εκείνους, οίτινες λόγω άλλων συνθηκών ζωής είναι περισσότερον δυνατοί.
Στον κανόνα αυτό θαυμάζουμε και πάλι την διάκρισι του αγίου, την ανθρωπιά και την αγάπη προς τα παιδιά του. Ο άγιος Αυγουστίνος ρυθμίζει το φαγητό λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον χαρακτήρα και την ιστορία του κάθε προσώπου. Ο μοναχός βεβαίως προσπαθεί να δαμάση την ιστορία του, να την ξεπεράση, να αγνοήση τον εαυτό του, για να διέλθη την είσοδο της αιωνιότητος, ο Γέροντας όμως ως πατέρας και το μοναστήρι ως αδελφότητα δέχονται τον μοναχό όπως είναι. Μόνον έτσι υπάρχει πραγματική κοινοβιακή ζωή. Διαφορετικά, το κοινόβιο είναι δυνατόν να μεταβληθή σε στρατόπεδο, και τότε είναι δύσκολο να κατανοηθή η θεανθρώπινη φύσις της ζωής μας.
Κάποιος λόγου χάριν, που έζησε στην Αθήνα και σπούδασε σε κολλέγιο και έτρωγε κρέμα και ρυζόγαλο, δεν είναι δυνατόν να φάη ότι ένα χωριατόπαιδο. Άλλο πράγμα ο βοσκός και άλλο ο νέος που ήταν μαλθακός άρχοντας και μπορούσε μόλις και μετά βίας να κοιμηθή επάνω στα πούπουλα. Το μοναστήρι στην αρχή πρέπει να τον καταλάβη. Ιδιαίτερη δε φροντίδα ελαμβάνετο και για τους κτίτορες της μονής. Το τυπικό όριζε τον χώρο διαμονής και την δίαιτά τους (Τυπικόν Κεχαριτωμένης 4, Gautier, σ.σ. 37-39).
Μεταξύ των προσερχομένων λοιπόν στην μονή, υπάρχουν μερικοί αδύνατοι, όχι λόγω υγείας, αλλά διότι είχαν την δυστυχία να προέρχωνται από πολύ πλούσια οικογένεια, από μια άπονη ζωή. Αυτοί βρίσκονται σε χειρότερη κατάστασι από έναν άρρωστο, αν θέλετε και από έναν νεκρό. Καλύτερα να είσαι νεκρός, παρά ένα βουτυρόπαιδο ανίκανο να αγωνισθή στην εγκράτεια, στην νηστεία. Οι προηγούμενες συνήθειες μειώνουν τις δυνατότητες της πνευματικής εξελίξεως του ανθρώπου. Γι’ αυτό, εσείς οι υπόλοιποι, λέγει ο άγιος, μη θεωρήτε αδικία το ότι παραθέτουν ξεχωριστό φαγητό σε αυτό το βλασταράκι της κοσμικής ζωής, που είχε μάθει να τρώη το ψαράκι χωρίς το παραμικρό κοκκαλάκι. Μην το παραγνωρίζετε σαν να μην έχη σάρκα, νεύρα, καρδιά, παρελθόν. Αυτός ο άνθρωπος είναι αδελφός σας. Όπως θα περιθάλπατε το αρρωστημένο μέλος του σώματός σας, έτσι να περιθάλπετε και αυτόν, γιατί αυτός έχει περισσότερη ανάγκη. Εσείς που είσθε δυνατώτεροι ευχαριστήσετε τον Θεόν για τη δύναμι που σας χάρισε. Φάτε σίδερα και αφήστε αυτόν να τρώη το γαλατάκι και την κρεμούλα του. Εσείς δε οι ασθενείς να σκέπτεσθε την ευεργεσία που σας κάνει το μοναστήρι και σας ανέχεται και σας περιθάλπει και σας υποστηρίζει σαν τα παιδάκια που είναι άρρωστα, μέχρις ότου καταφέρετε να γίνετε και σεις δυνατοί.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Νηπτική Ζωή και Ασκητικοί Κανόνες, Ερμηνεία στους Οσίους Πατέρες Αντώνιο Αυγουστίνο και Μακάριο, Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Εκδόσεις «ΙΝΔΙΚΤΟΣ», 2011, σελ. 252-253