Η αγαθή δόξα είναι η δόξα της αρετής. Αυτή παραμένει αγέραστη, δεν φοβάται δόλιες ενέργειες, δεν μετακινείται, δεν αφαιρείται, δεν φοβάται απώλεια, αλλά μένει πάντοτε ακμαία, δεν απειλείται από κανέναν, και λάμποντας ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι τον τάφο, τον οποίο καθιστά αθάνατο μνημείο της. Αληθινά, ο τάφος στέκεται μνημείο αθάνατο της αγαθής δόξας. Ουδέποτε χάνεται η καλή φήμη και το όνομα αυτού που τη φέρει. Και όταν βρεθεί κάτω από τη γη, γίνεται αθάνατος αυτός που έχει αναδειχθεί γενναίος, μένοντας σταθερός στη μάχη και πολεμώντας με πάθος και πεθαίνοντας για την πατρώα γη και τα παιδιά της.
Ο εραστής της αγαθής δόξας δεν φροντίζει γι’ αυτήν την ίδια, αλλά πρώτα απ’ όλα επιζητά να αναδειχθεί άνδρας καλός και αγαθός. Φροντίζει για την αρετή και υπηρετεί τις επιστήμες. Πονάει για το αγαθό, το καλό, το αληθινό, το δίκαιο, και αγωνίζεται με όλη την ψυχή του υπέρ των ιερών, υπέρ της πατρίδας, της κοινωνίας, των θεσμών, της τάξης, πράττοντας καθετί που συντελεί στη δόξα και τη τιμή της πατρίδας του. Σέβεται τα θεία και προσφέρει με ευλάβεια τη λατρεία που οφείλει. Σέβεται τον εαυτό του και δεν κάνει τίποτα που να είναι ανάξιό του. Εκπληρώνει με λαχτάρα και αυστηρότητα τα καθήκοντα που του αναθέτουν. Κάθε του έργο το χαρακτηρίζει η τιμιότητα και κάθε του πράξη τη διακρίνει η ακεραιότητα. Τίποτε δεν κάνει για επίδειξη. Τίποτε δεν εργάζεται για την ψεύτικη δόξα. Αποφεύγει την κενοδοξία και κάθε μάταιη δόξα. Αλλά η δόξα τον καταδιώκει και ακολουθεί τα ίχνη του. Γιατί η αληθινή δόξα καταδιώκει τους αγαθούς, τους γενναίους, τους εραστές της αρετής, τους φίλους των αγαθών, τους υπηρέτες των επιστημών, αυτούς που τηρούν τους νόμους, τους ευσεβείς προς τον Θεόν, τους ευεργέτες της πατρίδας, αυτούς που τιμούν το έθνος, τους εργαζόμενους για το καλό της ανθρωπότητας, αυτούς που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για την τιμή της πατρίδας, αυτούς που θεωρούν σημαντικότερα τα κοινά συμφέροντα παρά τα δικά τους, και αυτούς που δείχνουν αληθινή αυταπάρνηση προκειμένου να υποστηρίξουν την αλήθεια και το δίκαιο και να διασώσουν τη γνώση της αλήθειας και την επικράτηση της ευσέβειας στις κοινωνίες των ανθρώπων. Ωστόσο, όλοι αυτοί παρακινήθηκαν μόνο από τον έρωτα του αγαθού και της επικράτησής του στον κόσμο, χωρίς να έχουν σαν σκοπό τους τη δόξα, σαν αποτέλεσμα όμως η δόξα τους ακολούθησε και τους ανέδειξε ενδοξότατους.
Ο Μέγας Βασίλειος λέει: «Οι πόνοι γεννούν δόξα και οι κόποι στεφάνια. Αν επιθυμείς να έχεις δόξα και θέλεις να υπερέχεις από τους άλλους, αν θέλεις να σε εκτιμούν στην κοινωνία που ζεις, τότε να είσαι δίκαιος, σώφρων, φρόνιμος, ανδρείος, υπομονετικός σε κάθε δοκιμασία υπέρ της ευσέβειας. Έτσι, και τον εαυτό σου θα σώσεις και εξαιτίας των σπουδαιότων κατορθωμάτων θα αποκτήσεις μεγαλύτερη δόξα».
Απόσπασμα από το βιβλίο: « Το γνώθι σαυτόν – κείμενα αυτογνωσίας» – Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Εκδόσεις Άθως, Σεπτέμβριος 2014, σελ 301-303