«Αι δωρεαί της Σκέπης Σου, ως ακτίνες πανταχού απλούμεναι πολλαχώς ευεργετούσιν ημάς Θεοτόκε»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Κατά τη σημερινή εορταστική ημέρα συναρμόζονται και συλλειτουργούν δύο θαυμαστές διαπιστώσεις, αξίες πάσης εξάρσεως και καυχήσεως, αλλά και με την επισήμανση ανάλογων ευθυνών και υποχρεώσεων, για τον καθένα χωριστά και για το ελληνικό έθνος στο σύνολό του.
Προϋπήρξε μια εκπληκτική εκδήλωση στοργής στον λαό της Πόλης, από μέρους της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στα μέσα του Θ’ αιώνα, σε μια ολονυκτία στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών ο μακάριος Ανδρέας, γνωστός και ως «κατά Χριστόν Σαλός», είδε την Θεοτόκο να προχωρεί από τις βασιλικές πύλες προς το Θυσιαστήριο. Ήταν υψηλή και ωραία και συνοδευόταν από λαμπροφορεμένους αγίους, μεταξύ των οποίων ο Τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης. Η Θεοτόκος είχε γονατίσει και προσευχόταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό Της για τη σωτηρία του κόσμου και έραινε με δάκρυα το άγιο πρόσωπό Της. Κατόπιν μπήκε στο Θυσιαστήριο, έβγαλε από την κεφαλή το αστραφτερό Της μαφόριο, και το άπλωσε σαν Σκέπη με τα πανάγια χέρια Της επάνω στους πιστούς. Με αφορμή αυτό το όραμα καθιερώθηκε η εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία μετατέθηκε το 1952 από την 1η Οκτωβρίου στην 28η, λόγω της εποποιΐας του 1940.
Στη διάρκεια του νικηφόρου πολέμου του 1940 δεν ήταν η πρώτη φορά που φάνηκε η προστασία της Θεοτόκου στο αδικούμενο γένος των Ελλήνων. Ήταν η θαυμαστή επέμβαση Της το 626 στην Παναγία των Βλαχερνών, ήταν η θερμή Της παρηγοριά στη μακρόχρονη τουρκική σκλαβιά, ήταν στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Η Παναγία ήταν παρούσα και στα Βουνά της Αλβανίας από τις 28 Οκτωβρίου 1940 και στη συνέχεια σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Με τη δική Της την πνοή πολέμησαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος πολλές γενιές των Ελλήνων. Ιδιαίτερα στον πόλεμο του ΄40 οι Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες ήθελαν κατά κάποιο τρόπο να αποκαταστήσουν την ζημιά που έγινε στην «Έλλη» στην Τήνο και στην προσβολή που επιχειρήθηκε στο πανάγιο πρόσωπο της Θεοτόκου από τον Φασισμό. Πλήθος οι σχετικές αναφορές, οι επιστολές, τα τάματα και οι άλλες αφιερώσεις και τιμές στη Μεγαλόχαρη της Τήνου, στην Παναγία των Ορθοδόξων, στην Υπέρμαχο Στρατηγό των Πανελλήνων.
Αδελφοί μου αγαπητοί,
Η Υπέρμαχος Στρατηγός βρέθηκε πάντα κοντά στο Έθνος μας και δεν εγκατέλειψε ποτέ τον στρατό μας. Στους εθνικουαπελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων η παρουσία της Παναγίας υπήρξε πολλές φορές οφθαλμοφανής! Με την ενίσχυσή Της οι πρόγονοί μας «εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς εκλίναν αλλοτρίων». Είναι η ακαταμάχητη προστασία μας και η ακαταίσχυντη μεσίτρια μας προς τον Θεό. Συνέβαλε καίρια στην ανάπλασή της καταρρακωμένης ανθρώπινης φύσης. Εκείνη, υπακούοντας στο Θείο θέλημα, δάνεισε την σάρκα Της στον Υιό και Λόγο, και συνήργησε στη δυνατότητα θέωσης όλης της ανθρωπότητας. Η σιωπής Της στο στάδιο της προετοιμασίας Της δίδαξε το Ησυχαστικό Κίνημα και καλεί σε περισυλλογή στην ταραχώδη εποχή μας.
Η υπέρλαμπρη μορφή Της ήταν πάντα πλάι στις κλαγγές των όπλων, στην Βασιλεύουσα κάποτε, στην όμορφη Θεσσαλονίκη μας το 1912, στη Βόρειο Ήπειρο το 1940. Εκείνη χαλύβδωνε τη θέληση των αγωνιστών, εμπνέοντας τους αισιοδοξία. Μόνο ανιστόρητοι και ανόσιοι θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν αυτή την αλήθεια. Και εμείς, οι Ορθόδοξοι, καλούμαστε να αξιολογήσουμε αυτές τις θείες δωρεές και, τιμώντας την Παναγία Μητέρα, να μιμηθούμε τη Ζωή Της, να ατενίσουμε ευλαβικά προς τα Άνω, να σκορπίσουμε αγάπη και παρηγοριά στους αδελφούς μας, να ομορφύνουμε τη γη, στολίζοντας παράλληλα και το μονοπάτι προς τον Ουρανό.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Νικαίας Αλέξιος