Δεν προοδεύουμε σήμερα στην αρετή, έλεγε ένας γέροντας στους μαθητάς τους, ούτε θα κατορθώσωμε ποτέ να φθάσωμε στα μέτρα των παλαιών Πατέρων, γιατί δεν έχουμε την υπομονή να τελειώσωμε το έργο που αρχίζομε. Επιθυμούμε ν’ αποκτήσωμε χαρίσματα αλλά χωρίς κόπο, γι’ αυτό εύκολα ξεγλίστράμε στο κακό. Συχνά και χωρίς λόγο αλλάζομε τόπο διαμονής, σαν να θέλωμε τάχα να βρούμε μέρος που δεν υπάρχει διάβολος.
Ένας Γέροντας πήγε να επισκεφθή τον Αββά Αχιλλά και τον πρόλαβε να φτύνη από το στόμα του αίμα.
– Τι έπαθες Αδελφε; τον ρώτησε.
Κι ο άνθρωπος της υπομονής:
Αυτό που είδες, είπε, είναι ο λόγος του Αδελφού που πριν λίγο με στενοχώρησε. Αγωνίστηκα σκληρά να μη του απαντήσω και ζήτησα από τον Θεό να πάρη την πικρία από την ψυχή μου. Και να που ο λόγος έγινε αίμα στο στόμα μου. Φτύνοντας το έβγαλα μαζί και τη θλίψι της καρδιάς μου.
Απόσπασμα από το: «Γεροντικόν – Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία», Έκδοσις ΣΤ’, Έκδοσις Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος «Λυδία», Θεσσαλονίκη 1987