Είχε περιορίσει τις υλικές του ανάγκες στο ελάχιστο. Το φαγητό του ήταν πάντα λιτό, και μάλιστα νοσοκομειακό. Κρασί δεν έπινε. Τον περισσότερο καιρό νήστευε λόγω των συχνών Λειτουργιών που τελούσε. Όταν την επομένη επρόκειτο να λειτουργήσει, συνήθιζε να μην τρώγει ούτε λάδι το βράδυ, ακόμη και όταν έκλεινε η ημέρα μεγάλης εορτής. «Αφ’ εσπέρας εγκρατεύεσθαι» έλεγε. Ήταν πάντοτε πολύ αδύνατος.
Τη Μ. Τεσσαρακοστή και ιδιαίτερα τη Μ. Εβδομάδα, που ο κόπος του ήταν υπέρμετρος, υπέβαλλε τον εαυτό του σε αυστηρότερη νηστεία. Αλλά ούτε και τις παραμονές μεγάλων εορτών -Πάσχα, Χριστούγεννα- διανοήθηκε ποτέ να βγει από το νοσοκομείο να αγοράσει κάτι καλύτερο για την ημέρα. Το Πάσχα, μετά τη λιτανεία στο νοσοκομείο, συνήθως δεν προλάβαινε την τραπεζαρία ανοικτή. Αλλά αυτό δεν το υπολόγιζε. Τροφή για εκείνον ήταν να «ποιή το θέλημα» (πρβλ. Ιωαν. δ’ 34) του Κυρίου.
Είχε υποτάξει τη σάρκα στο πνεύμα. Τις ώρες του φαγητού και της αναπαύσεως τις καθόριζαν πάντα οι ανάγκες των ασθενών και των εξομολογουμένων. Έφθανε δώδεκα η ώρα το μεσημέρι, για να πάρει ένα απλό πρωινό.
Την τελευταία εικοσαετία της ζωής του έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη. Τον αντιμετώπιζε όμως χωρίς φάρμακα για πολλά χρόνια, χάρη στην αυστηρότατη εγκράτεια· δεν έτρωγε ούτε ψωμί. Τους εξομολογουμένους του που είχαν το ίδιο πρόβλημα υγείας, τους συμβούλευε να κάνουν χρήση ιχθύος και γαλακτερών, ακόμη και σε περίοδο νηστείας. «Χρειάζεται προσοχή· είναι ύπουλη αρρώστια το ζάχαρο» τους έλεγε. Προκειμένου όμως για τον εαυτό του, η αντιμετώπιση ήταν διαφορετική· «η νηστεία κάνει πολύ καλό στο ζάχαρο, το κρατάει χαμηλά» απαντούσε σε πνευματικά του τέκνα ιατρούς, που τον παρακαλούσαν να κάνει κάποια «οικονομία» για την υγεία του. «Εγώ είμαι καλόγερος» έλεγε. Και ήταν ανυποχώρητος στην τακτική του.
Από νέος αυστηρός και πολύ προσεκτικός στη ζωή του. Το πνεύμα του κόσμου δεν βρήκε έδαφος στην ψυχή του· όχι μόνο δεν συσχηματίσθηκε, αλλά αντίθετα, με την παρουσία και την προσευχή του αγίαζε το περιβάλλον του.
Ιερομόναχος Ευσέβιος Γιαννακάκης, Επίγειος Άγγελος και Ουράνιος Άνθρωπος (1910-1995), Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Αίγιο, σελ. 204-205