«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον
καί τοῦ ἀπ’αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις…»
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Ἡ προαιώνια βουλή τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτεται σήµερα. Ὁ Ἀρχάγγελος Θεοῦ ἀπεστάλη ἀπό τόν Οὐρανό γιά νά φέρει τό χαρµόσυνο µήνυµα στήν Ἁγνή καί Παρθένο Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Ὁ Τριαδικός Θεός Τήν ἐπέλεξε νά διακονήσει τό Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονοµίας καί νά γίνει τό «Δοχεῖον τῆς Χάριτος», προκειµένου νά ἀρχίσει ἡ διαδικασία τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ ἀνθρώπου στήν εὐθεῖα ὁδό, στό λυτρωτικό µονοπάτι πού ὁδηγεῖ κοντά στόν Θεό καί στή Βασιλεία Του.
Εἶναι παγκόσµια ἡ χαρά, σήµερα, διότι ὁ Ἀδάµ καινουργεῖται καί ἡ Εὔα ἀπελευθεροῦται ἀπό τήν πρώην κατάρα, πού τῆς προξένησε ἡ παρακοή.
Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά κατανικήσει µέσῳ τῆς ἀνθρώπινης φύσης τόν Διάβολο. Ὁ Σατανᾶς ἐξαπάτησε τόν ἄνθρωπο καί ἦλθε ἡ ὥρα νά τόν νικήσει ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς καί νά ἐπαναφέρει τόν ἄνθρωπο στό ἀρχαῖο κάλλος. Ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Θεοῦ διακονεῖ τό ὑπερφυές θαῦµα καί στήν παρθενική µήτρα ἐγκαθίσταται ὁ Θεός Λόγος. Μέσα στά ἁγνά σπλάχνα τῆς Θεοτόκου σκήνωσε ὁ Θεός. Ἔγινε Μάνα τοῦ Θεοῦ, µένοντας Ἀειπάρθενος Μητέρα στούς αἰῶνες. Στό πρόσωπό Της νικήθηκαν τῆς φύσεως οἱ ὅροι. Ἀπό τή δική Της ὑπακοή καί συγκατάθεση ξεκίνησε ἡ σωτηρία µας. Στό µήνυµα τοῦ Ἀρχαγγέλου ἀπαντᾷ µέ ταπείνωση: « Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό µοι κατά τό ρῆµά σου» (Λουκ. 1-38). Τελεία ὑποταγή, ἄν καί γνώριζε πώς µιά γυναίκα πού φέρει παιδί στά σπλάχντα της χωρίς γάµο κινδύνευε µέ λιθοβολισµό.
Τό Πανάγιο Πνεῦµα ἐνεργεῖ καί ὁ Θεός Πατέρας εὐδοκεῖ, στέλνοντας τόν Μονογενή Του Υἱό γιά τή σωτηρία µας. Ὁ Τριαδικός Θεός κάνει αὐτή τήν παραχώρηση ἀπό ἀγάπη στά πλάσµατά Του. «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσµον, ὥστε τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενή ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν µή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰω. 3, 16). Αὐτή ἡ Θεία Οἰκονοµία ἀρχίζει σήµερα. Φανερώνεται, τό ἀπ’ αἰῶνος µυστήριο καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται Υἱός τῆς Παρθένου.
Ἡ πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή ἀναφέρεται στόν Μελχισεδέκ: «Ἀπάτωρ, ἀµήτωρ, ἀγενεαλόγητος, µήτε ἀρχήν ἡµερῶν µήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωµοιωµένος δέ τῷ Υἱῷ τοῦ Θεοῦ, µένει Ἱερεύς εἰς τό διηνεκές» (Ἑβρ. 7, 3). Εἶναι ὁ µυστηριώδης βασιλεύς καί Ἱερεύς, βασιλεύς τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης, ἄσχετος µέ τήν ἱερωσύνη τοῦ Ἀαρών καί µένει στόν αἰῶνα, χωρίς ἀρχή καί τέλος. Οἱ ἐπωνυµίες ἀπάτωρ καί ἀµήτωρ δέν δόθηκαν στόν Μελχισεδέκ µέ βάση φυσικές καί χρονικές ἰδιότητες, ἀλλά µέ βάση τίς θεῖες ἰδιότητες και τήν ἀρετή του. Ὀνοµάσθηκε ἔτσι, ὄχι γιά τήν ἀπό µηδέν κτιστή του φύση, πού ἄρχισε καί τελείωσε τή ζωή του, ἀλλά γιά τή θεία καί ἄκτιστη χάρη πού, προερχοµένη ἀπό τόν Ἀΐδιο Θεό, ὑφίσταται πάντοτε ἐπάνω ἀπό κάθε φύση καί κάθε χρόνο. Μόνο κατά τήν ἄκτιστη χάρη ἀναγνωρίζεται ὁ ἄνθρωπος πού ἐπέλεξε τήν ἀρετή καί φέρει µέσα του τήν ὁµοίωση τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος νεκρώσει τά ἐπίγεια µέλη του πεθαίνει καί ἀνασταίνεται µαζί µέ τόν Χριστό.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Ἡ σηµερινή ἡµέρα συνιστᾷ καί ἕνα παιᾶνα ἐλευθερίας. Τό γένος τῶν Ἑλλήνων, µετά ἀπό 400 χρόνια σκλαβιᾶς, ἀποφάσισε νά ἀγωνιστεῖ ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος, διεκδικώντας τήν ἀνεξαρτησία του. Ξεκίνησε ἀπό τήν Πίστη, θέτοντας ὡς ὁρόσηµο τόν Εὐαγγελισµό τῆς Θεοτόκου. Τήν ἡµέρα αὐτή τοῦ Εὐαγγελισµοῦ, τήν ἀπαρχή τῆς ἐφαρµογῆς τοῦ σχεδίου τῆς Θείας Οἰκονοµίας, γιά τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου, ἐπέλεξαν οἱ Ἕλληνες γιά νά ἀποτινάξουν τόν ζυγό τους. Τοπικές συγκυρίες καί δυσκολίες δέν ἐπέτρεψαν τήν ταυτόχρονη ἔναρξη τοῦ Ἀγῶνα. Ἀλλοῦ ξεκίνησαν λίγο νωρίτερα καί ἀλλοῦ ἀργότερα· ὅµως ὅλοι πολέµησαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία».
Τιµώντας τήν ἐθνική ἐλευθερία, ἄς ἀναλογιστοῦµε ὅτι προηγεῖται ἡ ἐσωτερική ἐλευθερία. Τό «πνεῦµα δουλείας» τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Ρµ. 8, 15) ἔχει ἐσωτερική διάσταση. Καί σάν εἴµαστε ἐλεύθεροι ἐσωτερικά, κανείς ἐξωτερικός περιορισµός δέν µπορεῖ νά µᾶς ἐπηρεάσει.
Ἑορτάζοντας σήµερα τήν ἐσωτερική-ὑπαρξιακή λύτρωση καί ἐξωτερική ἐλευθερία, ἄς ἀναφωνήσουµε:
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Μέ διάπυρες εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς