«Ὁ πάσης δημιουργός τῆς κτίσεως, ὁ καιρούς καί χρόνους
ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ
τῆς χρηστότητός Σου, Κύριε…»
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὑπενθυμίζουμε προκαταβολικά ὅτι ὁ μήνας Σεπτέμβριος σηματοδοτεῖ τήν ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἐνῶ γιά τό πολιτικό ἔτος ὑπῆρξαν κατά καιρούς διάφορες ἐπιλογές, συνεχιζόμενες ἀκόμη καί σήμερα σέ ἀνατολικούς λαούς.
Σήμερα, 1η Ἰανουαρίου, ἑορτάζουμε τήν εἴσοδό μας σέ ἕνα ἔτος, τό 2025. Εἶναι μία ἀλλαγή μέσα στή ροή τοῦ χρόνου, πού κυλάει χαρίζοντας κάποιες ἐλπίδες σέ παιδιά καί νέους, προσθέτοντας ὅμως ἐνδεχομένως καί σκιές στούς μεγαλύτερους ἀδελφούς μας. Ἡ ζωή μας εἶναι μιά πορεία μέσα στόν χρόνο. Μιά πορεία συνήθως κοπιαστική, μέ πτώσεις κατὰ τὴ διαδρομή, μέ ἀνορθώσεις, μέ ἀπογοητεύσεις καμιά φορά, μέ ἀναπτέρωμα τῶν ἐλπίδων, μέ ἀναθεωρήσεις, μέ καινούριες ἀποφάσεις.
Σέ κάθε περίπτωση ἡ ἀλλαγή τοῦ χρόνου ἀποτελεῖ ἕνα σταθμό γιά προβληματισμό πάνω στό ὑπαρξιακό ἐρώτημα τῆς ἔλευσης μαζί καί τῆς ἀποχώρησης ἀπό τά παρόντα. Γιατί ἤρθαμε στόν κόσμο, ποιά ἡ ἀφετηρία καί ποῦ πᾶμε. Τί νόημα ἔχει ἡ ζωή μας; Στό μυαλό παρελαύνει ἡ μέχρι τώρα ζωή μας σάν κινηματογραφική ταινία. Ἀξιολογοῦμε τά πρότερα καί προγραμματίζουμε τά ἑπόμενα. Εὐχόμαστε ὁ καινούριος χρόνος νά εἶναι καλύτερος ἀπό τόν προηγούμενο. Προσδοκοῦμε ἀλλαγή, καλλιεργοῦμε ὄνειρα καί τρέφουμε ἐλπίδες γιά τήν καλυτέρευση τῶν πραγμάτων.
Βέβαια, δέν εἴμαστε μόνοι. Ἔχουμε συνοδοιπόρους τούς συνανθρώπους μας, καί πορευόμενοι στὸν χρόνο ἂς μὴν ξεχνᾶμε τὸν ἄλλο, τόν ἀσθενή, τόν ἄπορο, τόν ἄνεργο, τόν κάθε ἀπελπισμένο. Νά σκύψουμε πλάι του καί νά σηκώσουμε ὅσο μποροῦμε τόν προσωπικό του σταυρό. Νά γίνουμε Κυρηναῖοι γιά τόν ἀδελφό, πού κάπου σκόνταψε, κάπου τραυματίστηκε, κάπου ἀπογοητεύτηκε καί κάθισε στήν ἄκρη τοῦ δρόμου, μέ δάκρυα. Ἐφόσον στόχος μας εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, δέν ἐπιτρέπεται νά θωρήσουμε πώς θά φτάσουμε μόνοι μας ἐκεῖ. Πρός τά ἐκεῖ βαδίζει συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα καί ἄλλος δρομέας, συγγενής, φίλος, συνάδελφος ἀγαπητός ἤ ἀκόμη καί ἀντιπαθής.
Ὑπεράνω κάθε σκέψης ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 13, 34). Ἔτσι δημιουργοῦμε ὑγιεῖς τρόπους συνυπάρξεως. Ὑπόψη πάντα ἡ προτροπή τοῦ Χριστοῦ: «ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστι» (Μτθ. 5, 48). Καί ἡ τελειότητα εἶναι χωρίς τέλος, δέν ἔχει ὅριο, σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, πού συμπληρώνει πώς «ὅταν σταματήσει ὁ ἀγώνας γιά τήν ἀρετή, τότε ἀρχίζει ὁ κατήφορος πρός τήν ἁμαρτίαν» (P.G. 44, 300)
Ἄς βάλουμε στόχους, εἰσερχόμενοι στό νέο ἔτος:
– νά διορθώνουμε τίς ἀδυναμίες καί ἐλλείψεις μας,
– νά θεραπεύουμε τά πάθη μας, αὐξάνοντας τίς ἀρετές μας,
– νά ἐπιτελοῦμε τήν διακονία μας μέ συνέπεια,
– νά ἔχουμε ὅραμα στήν ζωή μας, στόχο καί σκοπό, τήν προσφορά μας στόν Θεό καί στόν συνάνθρωπο, δίδοντας καθημερινά μέ τή ζωή μας τήν μαρτυρία τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Θά κλείσω μέ κάτι ὄμορφο, ἡρωϊκό καί λυτρωτικό πού συνέβη τόν περασμένο Ἰούνιο. Ἕνα ἀσυνόδευτο βρέφος ἔπρεπε νά μπεῖ στόν ἀξονικό τομογράφο στήν Ὀγκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Βαρδινογιάννη –Ἐλπίδα». Κανείς δέν ὑπῆρχε νά τό κρατήσει, ἐνῶ οἱ ἰατροί δέν πρέπει νά ἐκτίθενται σέ ραδιενέργεια.Τότε ἡ ἀκτινολόγος (Εὐτέρπη Κωνστανταρογιάννη) τό ἀγκάλιασε, ἀποφασισμένη νά πάρει μαζί του τήν ραδιενέργεια. Ἦταν κάτι πού ὑπερέβαινε τό καθῆκον της. Ἐντυπωσιάζει καί ἡ δήλωσή της: «Τό ἔνιωθα σάν τόν μικρό Χριστό, ὅπως ὀφείλουμε νά βλέπουμε ὅλους γύρω μας. Νά μάθουμε ὅτι ἡ καρδιά γεμίζει δίνοντας … καί ὅτι ἄν δέν ὑπάρχει ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο, ὅ, τι ἄλλο καί νά κάνουμε εἶναι ἀνώφελο» κατέληξε στήν ἀνάρτησή της ἡ ἀκτινολόγος μας. «Ὅταν ὁ ἄνθρωπος νιώθει πόνο σημαίνει ὅτι εἶναι ζωντανός. Ὅταν νιώθει τόν πόνο τοῦ ἄλλου σημαίνει ὅτι εἶναι ἄνθρωπος» (Νικ. Καζαντζάκης)
Χρόνια Πολλά καί εὐλογημένα
Καλή Χρονιά
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς