«Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ, ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεής, Παρθένε μνήμη Σου,
Πάντας συνηγάγετο, πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς,
ἐξαρχούσης Μαριάμ, μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων,
τῷ Σῷ ᾄδοντας Μονογενεῖ. Ἐνδόξως ὅτι δεδόξασται.»
Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί,
Μᾶς ἀξιώνει καί τούτη τή χρονιά ἡ χάρη τῆς Παναγίας, νά ἑορτάζουµε τήν πάνσεπτο Κοίµηση καί Μετάστασή Της πρός τούς οὐρανούς. Ἐνῷ, σύµφωνα µέ τόν ἀνθρώπινο ψυχισµό καί συναισθηµατισµό, θά ἔπρεπε νά αἰσθανόµαστε πένθος καί λύπη, ἐν τούτοις αἰσθανόµαστε χαρά καί πανήγυρη.
Ἡ ἀψευδής γλῶσσα τοῦ λαοῦ µας, ἔχει ἀναγάγει αὐτή τήν ἑορτή ὡς τή σηµαντικότερη µετά τό Πάσχα, δίνοντάς της τό προσωνύµιο «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ». Ἀπό τό ταπεινὸ ξωκκλήσι, µέχρι τούς µεγάλους Ναούς καί τά ἐπιβλητικά Μοναστήρια, ἡ σηµερινή ἡµέρα εἶναι χαρµόσυνη καί ἑορταστική.
Τοῦτο διότι, ἡ Κυρία Θεοτόκος «µετέστη πρός τήν ζωήν». Ἐκοιµήθη µέν καί ἐτάφη, ἀλλά ἔπειτα ἀπό τρεῖς ἡµέρες, µετέστη, ἀνέβηκε δηλαδή µέ τό σῶµα Της ἐπάνω στά οὐράνια σκηνώµατα, νά καθίσει ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ ὡς βασίλισσα ὅλων τῶν κτισµάτων, ὅπως ὁ Προφητάναξ Δαυίδ τό εἶχε προφητεύσει: «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰµατισµῷ διαχρύσῳ περιβεβληµένη πεποικιλµένη» (Ψαλµός 10, 10). Σύµφωνα µέ τόν Ἰωάννη Δαµασκηνό, ἡ Θεοτόκος εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος πού θεώνεται καί εἰσέρχεται στή Βασιλεία πρίν τήν Τελική Κρίση.
Ἡ ἱερά παράδοση διασώζει ὅτι, ὁ Κύριος ἀπέστειλε ξανά τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ νά µηνύσει στή Θεοµήτορα τήν ἐπικείµενη Κοίµησή Της. Ἡ Θεοτόκος, γεµάτη χαρά καί προσευχή, ἑτοιµάστηκε γιά τό µεγάλο γεγονός. Συγχρόνως παρηγοροῦσε τούς κλαίοντες παρευρισκοµένους, δίνοντας τή βεβαιότητα τῆς προστασίας Της. Ὁ Ἅγιος Μάξιµος ὁ Ὁµολογητής σηµειώνει τά ἐξαίρετα λόγια τῆς Θεοµήτορος: «Παρόλον πού θά ὑπάγω πλησίον τοῦ Υἱοῦ µου, δέν θά παύσω νά παρακαλῶ καί νά πρεσβεύω ὑπέρ ὑµῶν καί ὑπέρ πάντων τῶν Χριστιανῶν καί τοῦ κόσµου παντός».
Οἱ Ἀπόστολοι συνήχθησαν ἀπό ὅλα τά πέρατα τῆς οἰκουµένης ὅπου κήρυτταν µέσα σέ µιά ὑπερφυῆ νεφέλη καί βρέθηκαν πλησίον Της. Τότε µέσα σέ ἕνα φῶς, ἀφίχθη καί ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί παρέλαβε τήν ψυχή τῆς µητρός Του καί τήν ὁδήγησε ὁ ἴδιος στή Βασιλεία Του. Οἱ Ἀπόστολοι κήδευσαν µέ ὅλη τή λαµπρότητα καί τίς τιµές τό πάνσεπτο σκήνωµα. Ἔπειτα ἀπό τρεῖς ἡµέρες πού ἄνοιξαν τόν τάφο, προκειµένου νά προσκυνήσει ὁ Ἀπόστολος Θωµᾶς ὅπου ἀπουσίαζε, τό σῶµα τῆς Θεοτόκου εἶχε ἀναληφθεῖ στόν Οὐρανόν. Παρέµειναν δέ ἡ τιµία Ἐσθῆτα Της καί ἡ τιµία Ζώνη, ὑπενθυµίζοντας τήν ὑπόσχεσή Της στούς αἰῶνες.
Πράγµατι, ἡ Παναγία µας εἶναι τό στήριγµα τῶν ἀδυνάτων, ἡ καταφυγή τῶν πονεµένων, ἡ παρηγοριά τῶν πενθούντων, ἡ ἴαση τῶν ἀσθενῶν. Μέ µιά λέξη, ἡ Παναγία εἶναι Μάνα. Μάνα τοῦ Θεοῦ καί Μάνα ὅλων µας. Μᾶς περιβάλλει µέ τή στοργή Της, µᾶς σκουπίζει τά δάκρυα, µᾶς παρηγορεῖ στίς ἀπογοητεύσεις καί µᾶς σηκώνει στίς ἀνθρώπινες πτώσεις µας. Δέν µᾶς ἀφήνει, δέν µᾶς ἐγκαταλείπει. Μᾶς ἀγκαλιάζει µητρικά καί συνεχῶς παρακαλεῖ τόν Υἱό Της νά παραβλέψει τά σφάλµατα καί νά µᾶς ὁδηγήσει σέ µετάνοια. Γιά αὐτό καί ὁ ψαλµωδός τῆς ἀναφωνεῖ: «εἰς Σέ µόνην ἐλπίζω καί θαρρῶ καί καυχῶµαι καί προστρέχω τῇ σκέπῃ σου, σῶσον µε». Δέν ἔχουµε ἄλλη παρηγοριά, ἐκτός ἀπό τήν Παναγία.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Δεκαπέντε µέρες τώρα, ὅλη ἡ κτίση ἐβόησε πρός τή Θεοµήτορα: « Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡµᾶς». Τῆς ψάλαµε τίς ἱερές Παρακλήσεις, νηστεύσαµε στό µέτρο τοῦ δυνατοῦ, ἐξοµολογηθήκαµε, ἑτοιµαστήκαµε καί σήµερα περιχαρεῖς ἑορτάζουµε τήν Κοίµησή Της, γνωρίζοντας πώς ἔχουµε «πρεσβεία θερµή καί τεῖχος ἀπροσµάχητον» τήν Παναγία Μητέρα. Νά τήν ἐπικαλούµαστε, νά ἀναπέµπουµε θερµές προσευχές στήν εἰκόνα Της, στούς Ναούς καί στά σπίτια µας, νά Τήν φωνάζουµε σέ κάθε δυσκολία κι Ἐκείνη θά τρέξει. Θά ἔρθει νά µᾶς παρηγορήσει ἀφοῦ ὅπως ψάλλουµε στό ἀπολυτίκιο της: «στήν κοίµησή σου Θεοτόκε, τόν κόσµο δέν τόν ἐγκατέλειψες».
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ἡ Παναγία βοήθειά μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς