«Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἦν μὲν ἀεί, καὶ ἔστι καὶ ἔσται, οὔτε ἀρξάμενον
οὔτε παυσόμενον»
Ἀγαπητοί µου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ὁ Κύριος βρίσκεται στά Ἱεροσόλυµα τήν τελευταία ἡµέρα τῆς µεγάλης ἑορτῆς τῆς Σκηνοπηγίας. Ἦταν ἡ ἰουδαϊκή ἑορτή ἀνάµνησης τῆς πορείας τῶν προγόνων τους ἀπό τήν Αἴγυπτο στή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Γι’ αὐτό καί ἔµεναν σέ σκηνές ἐπί ἑπτά ἡµέρες. Τήν τελευταία µέρα, τήν πιό ἐπίσηµη, ἔκαναν ἀναπαράσταση τῆς εἰσόδου στή γῆ Χαναάν. Οἱ ἱερεῖς ἔπαιρναν νερό ἀπό τήν κολυµβήθρα τοῦ Σιλωάµ καί µέ αὐτό ράντιζαν τά διάφορα µέρη τοῦ Ναοῦ, καθώς καί τόν λαό.
Αὐτή τήν ἡµέρα ἀξιοποίησε ὁ Κύριος, προσερχόµενος καί Ἐκεῖνος στό Ναό. Παίρνοντας ἀφορµή ἀπό τίς τελετές αὐτές, ἄρχισε νά διδάσκει τό λαό λέγοντας: «Ἄν κανείς νιώθει πόθο καί δίψα πνευµατική, ἄς ἔλθει σέ Μένα νά ξεδιψάσει. Κοντά µου θά βρεῖ ἀνάπαυση ἡ ψυχή του. Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς του θά τρέξουν ποταµοί ἀστείρευτου νεροῦ» (Ἰω. 7, 37 καί ἑξῆς).
Ἡ µεγάλη ἑορτή τῆς Σκηνοπηγίας συµπίπτει µέ τήν Πεντηκοστή µας. Καί ὁ Κύριος, µέ τά λόγια αὐτά, ἔκανε ἐξαγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, τό Ὁποῖο θά ἔπαιρναν µετά τήν Πεντηκοστή ὅσοι θά πίστευαν σ’ Αὐτόν. Ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος µεταδίδει καινούρια καί θεϊκή ζωή. Τό Ἅγιο Πνεῦµα, ὡς ὕδωρ ζῶν, εἶναι ἡ αἰτία τῆς πνευµατικῆς µας ζωῆς. Ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, σάν ἕνα ρεῦµα ἰσχυρό, γκρεµίζει µέσα στίς ψυχές µας κάθε ἀντίσταση καί κάθε πάθος. Καθαρίζει τή ρυπαρότητα καί τήν ἁµαρτωλότητά µας. Ταυτόχρονα δροσίζει, ὡς ὕδωρ διαυγές καί ἄφθονο, τίς ψυχές µας, τίς ἁπαλύνει, τίς ποτίζει καί τίς ἀναδεικνύει καρποφόρες σέ ἔργα ἀρετῆς. Τό Ἅγιο Πνεῦµα ἐµπνέει τίς ἀγαθές διαθέσεις καί τά ἱερά συναισθήµατα, καθώς καί τίς ἀντίστοιχες ἐνέργειες καί πράξεις. Ἐκεῖνο ἐνδυναµώνει τήν ψυχή ὥστε νά ζοῦµε ἁγία ζωή. Ἐκεῖνο µᾶς µεταµορφώνει καί µᾶς ἀναγεννᾷ. Ἐκεῖνο γεµίζει τήν ὕπαρξή µας µέ τούς καρπούς τῶν ἀρετῶν καί τῆς ἁγιότητας. Καί Ἐκεῖνο στή συνέχεια µᾶς καθιστᾷ πηγές ἀνεξάντλητες ὕδατος ζῶντος πρός τούς συνανθρώπους µας.
Ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ, τή στιγµή πού εἶχε µπροστά του «τό Φῶς τοῦ κόσµου», δείχνει τυφλωµένος ἀπό τήν ἀρνητική στάση τῶν θρησκευτικῶν ἀρχόντων, προτιµῶντας τήν περιπλάνηση στό σκοτάδι. Διερωτῶνται οἱ ἄνθρωποι γιά τήν κατά σάρκα καταγωγή τοῦ Κυρίου, συγκρίνοντας καί περιοχές ἀνάδειξης προσώπων. Κάποιοι ἑτοιµάζονται νά Τόν συλλάβουν, ἄλλοι διστάζουν, ἐνῶ Ἐκεῖνος διακηρύσσει εὐθαρσῶς: « Ἐγώ εἶµαι τό φῶς τοῦ κόσµου. Ὅποιος µέ ἀκολουθεῖ δέ θά περιπλανιέται ποτέ στό σκοτάδι τῆς ἁµαρτίας, ἀλλά θά ἔχει µέσα του τό ζωηφόρο καί πνευµατικό φῶς». Αὐτό τό Φῶς ἦταν πλάι τους καί εἶναι κρῖµα πού δέν τό ἔβλεπαν.
Καί ἡ πνευµατική τύφλωση δέν ἐξέλιπε στή διαδροµή τῶν αἰώνων. Ἀκόµη καί στίς ἡµέρες µας ἐµφανίζονται κάποιοι ἀδελφοί µας, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τήν πίστη τῶν πατέρων τους ἤ ἀµφισβητοῦν δόγµατα καί ἱερές παραδόσεις, ὡς δῆθεν ἀντίθετες πρός τή λογική τους. Τό φαινόµενο γίνεται σοβαρό ὅταν ἡ ἀπιστία συνοδεύεται ἀπό ἔκλυση ἠθῶν. Τότε ἡ ἀπιστία ἐνισχύει τήν ψευδαίσθηση ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός-Κριτής, καί χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται, ὅπως ἔλεγε ὁ Φ. Ντοστογιέφσκυ.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Ἡ πνευµατική τύφλωση τῶν Ἰουδαίων ἐπαναλαµβάνεται πολύ συχνά στήν Ἱστορία. Πολλές φορές ἐπιχειρήθηκε ἡ ἀποδόµηση τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, ἡ ἀποµάκρυνση ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὁ σαρκασµός τῆς ἠθικῆς, ἡ ἀµφισβήτηση τῶν ἠθῶν µας. Ἡ ὀργανωµένη προσπάθεια σκοτεινῶν κύκλων συνεχίζεται καί στίς ἡµέρες µας καί ὁ πιστός λαός καλεῖται σέ ἐγρήγορση καί ἑτοιµότητα. Πρέπει νά παραδεχτοῦµε ὅτι «ἐν µέσῳ παγίδων διαβαίνουµε» (Σοφία Σειράχ 9, 13) καί νά εἴµεθα ἕτοιµοι, πρός ὑπάντηση τοῦ Νυµφίου Χριστοῦ, ὅπως οἱ φρόνιµες Παρθένες τοῦ Εὐαγγελίου (Μτθ. 25, 1 & ἑξ.). Βιώνοντας αὐτήν τήν ὑπέροχη προσδοκία, ἄς ἀξιοποιήσουµε τούς σωτήριους καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος καί ἄς προσευχηθοῦµε ὡς µέλη τῆς Ἐκκλησίας:
«Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦµα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡµῖν καί καθάρισον ἡµᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος καί σῶσον, Ἀγαθέ, τάς ψυχάς ἡµῶν. Ἀµήν».
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς