«Τῶv νοερῶv Δυνάμεων Ἀρχιστράτηγοι, οἱ παρεστῶτες ἀπαύστως,
τῷ δεσποτικῷ θρόvῳ, πρεσβεύσατε πρός Κύριον, εἰρήvηv τῷ κόσμῳ δωρήσασθαι, καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶv τό μέγα ἔλεος»
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,
Στό ἱερό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε πίστη στόν Θεό, ὡς τόν «Ποιητήν Οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων…». Βλέπουμε τά ὁρατά καί τά βιώνουμε στήν καθημερινότητά μας. Εἶναι, ὡστόσο, τά λίγα, τά ἐλάχιστα τῆς Δημιουργίας, τό εὗρος τῆς Ὁποίας εἶναι ἀσύλληπτο στήν περιορισμένη ἀντιληπτικότητά μας. Τά περισσότερα καί ποιοτικότερα δέν εἶναι ἐδῶ, γι’ αὐτά ἑτοιμαζόμαστε καί αὐτά μᾶς ἀναμένουν.
Σαφής ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Τά ἀόρατά Του ἀπό κτίσεως κόσμου γίνονται καθαρά ὁρατά στά ποιήματα νοούμενα, καθώς καί ἡ ἀΐδια δύναμη καί ἡ θειότητά Του» (Ρωμ. 1,20). Τό χωρίο ἑρμηνεύει ἄριστα ὁ μεγάλος ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής. «Τά ὄντα κυριολεκτικά ἤχθησαν στήν ὕπαρξη καί ἐξακολουθοῦν νά παράγονται σ’ αὐτήν. Ποιητικό-δημιουργικό Αἴτιο τῶν ὄντων εἶναι ὁ Θεός, ὁ μόνος ἀγέννητος καί ἀκίνητος. Ὅτιδήποτε ὑπάρχει καί κινεῖται εἶναι γεννητόν καί ὀφείλει τήν ὕπαρξή του Στόν Θεό-Δημιουργό» (P.G. 90, 961 και 91, 1177).
Προσεγγίζοντες λοιπόν πνευματικά τό θέμα τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, δεχόμαστε καί κηρύσσουμε ὅτι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι εἶναι ἀόρατα πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι πνευματικά ὄντα, πλασμένα νά διακονοῦν, νά ὑμνοῦν καί νά δοξάζουν τόν Θεό. Παράλληλα ὑπηρετοῦν καί βοηθοῦν τούς πιστούς, ὥστε νά ἐκτελοῦν τό θεῖο θέλημα, κάνοντας τό καλό στούς συνανθρώπους.
Καί μεῖς στίς δυσκολίες, στίς ἀνάγκες καί στούς πειρασμούς τῆς ζωῆς μας ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά στείλει τούς ἀγγέλους Του, νά μᾶς βοηθήσουν.
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τόν προστάτη, φύλακα ἄγγελό του. Εἶναι κοντά του, τόν βλέπει, τόν βοηθάει στό καλό, χαίρεται μέ τήν πρόοδό του, λυπᾶται μέ τά λάθη του. Μένει μαζί του ὥς τό τέλος τῆς ζωῆς του καί στό τέλος, κατά τήν ἐκδημία του, ὁδηγεῖ τήν ψυχή ἀπό τούτη τήν πρόσκαιρη ζωή στήν ἄλλη, τήν αἰώνια.
Σύμφωνα μέ τήν Ἁγία γραφή, τά τάγματα τῶν ἀγγέλων πού δημιούργησε ὁ Θεός, πρίν ἀπό τήν ὁρατή φύση, ἦταν δέκα. Ὡστόσο, ἕνα μέ ἀρχηγό τόν Ἑωσφόρο, ἐξέπεσε λόγῳ ἀλαζονείας. Ἐκείνη τή στιγμή τῆς φοβερῆς ἀνταρσίας ἀκούστηκε ἡ φωνή τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ πρός τίς μυριάδες τῶν ἀγγέλων: «Στῶμεν καλῶς»! Ἔτσι ἡ Οὐράνια τάξη ἀποκαταστάθηκε καἰ ὁ Ἑωσφόρος μέ τήν ὁμάδα του ἐξέπεσε στά Τάρταρα.
Τά ἐννέα ἀγγελικά τάγματα εἶναι: Ἄγγελοι, Ἀρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, Ἀρχές, Ἐξουσίες, Δυνάμεις, Χερουβείμ, Σεραφείμ. Οἱ πιστοί τούς ὀνομάζουμε ΑΣΩΜΑΤΟΥΣ, ἀφοῦ δέν ἔχουν ὑλικό σῶμα. Τούς ὀνομάζουμε καί ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ, ὡς ἐπικεφαλῆς τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων. Τούς τιμοῦμε πάντα, στό πλαίσιο τῆς Θείας λατρείας, ἀλλά τούς ἀφιερώνουμε εἰδικῶς τή Δευτέρα τοῦ ἑβδομαδιαίου λειτουργικοῦ χρόνου, μέ συγκεκριμένους ὕμνους γι’ αὐτούς.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἀποδείπνου ἔχουμε προσευχή πρός τόν Ἄγγελο, τήν ὁποία σᾶς καλῶ νά ἐπαναλάβουμε : «Ἅγιε Ἄγγελε, σύ πού εἶσαι πολύ κοντά καί βλέπεις τήν ἀθλία ψυχή καί τήν ταλαίπωρη ζωή μου, παρακαλῶ μή μέ ἐγκαταλείπεις, ἐμένα τόν ἁμαρτωλό, οὔτε νά φύγεις ἀπό μένα, τόν ἀσυγκράτητο. Μήν ἐπιτρέψεις στόν πονηρό δαίμονα νά κυριαρχήσει σέ μένα καί νά βασανίσει τό θνητό μου σῶμα. Kράτησέ με ἀπό τό κουρασμένο μου χέρι καί ὁδήγησέ με στήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Nαί, Ἅγιε Ἄγγελε τοῦ θεοῦ, σύ πού προστατεύεις τήν ἀθλία ψυχή καί τό σῶμα μου, συγχώρεσέ με γιά όλα ὅσα σέ λύπησα, ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς μου καί τά σημερινά μου ἁμαρτήματα.
Σκέπασέ με κατά τή νύχτα αὐτή καί προστάτεψέ με ἀπό κάθε προσβολή τοῦ ἐχθροῦ, ὥστε νά μή λυπήσω τόν Θεό μέ κάποιο ἁμάρτημα. Kαί πρέσβευε γιά μένα στόν Kύριο, νά μέ στηρίζει, ὥστε νά Tόν τιμῶ πάντα καί νά μέ ἀναδείξει ἄξιο δοῦλο τῆς ἀγάπης Tου. Ἀμήν».
Εἴθε νά μᾶς προστατεύουν οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι,
Χρόνια Πολλά καί εὐλογημένα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς