«Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα, καὶ τῶν Χερουβὶμ ἐνδοξοτέρα,
καὶ πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, ἡ δι’ ὑπερβάλλουσαν καθαρότητα,
τῆς ἀϊδίου οὐσίας δοχεῖον γεγενημένη, ἐν ταῖς τοῦ Υἱοῦ χερσί,
σήμερον τὴν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν, καὶ σὺν αὐτῇ
πληροῦται τὰ σύμπαντα χαρᾶς, καὶ ἡμῖν δωρεῖται τὸ μέγα ἔλεος»
Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἀξιωνόμαστε καί ἐφέτος νά ἑορτάσομε τή μεγάλη Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Εἶναι περισσότερο ἀπό μιά συγκεκριμένη ἡμέρα∙ εἶναι εὐλογημένη περίοδος δεκαπέντε ἡμερῶν, ὅπου ψάλαμε τούς Παρακλητικούς Κανόνες. Γονατίσαμε στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, καί Τήν παρακαλέσαμε μέ θέρμη γιά τήν οἰκογένειά μας, γιά τούς οἰκείους μας, γιά τήν πατρίδα μας, γιά τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου. Αὐτή ἡ πολυπόθητη εἰρήνη διασαλεύεται συχνά καί προκαλεῖ πόνο καί ἀπόγνωση στούς ἀθώους ἀνθρώπους. Παράλληλα νηστεύσαμε, ἐξομολογηθήκαμε καί προσήλθαμε στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς.
Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα πού ἔχουμε στίς δυσκολίες. Εἶναι τό ἀκλόνητο στήριγμα σέ στιγμές ἀδυναμίας καί ἀπογοητεύσεως στή ζωή. Σέ Ἐκείνη καταφεύγουμε, θεωρώντας Την τό μόνο ἀποδέκτη τῶν δεήσεών μας. Σέ Ἐκείνη ἀπευθυνόμαστε ψάλλοντας: «τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι». Ἔχουμε παρρησία, γιατί Τή νιώθουμε Μάνα μας, ἔτοιμη πάντα νά μᾶς δεχτεῖ μέ στοργή. Τά δεδομένα τοῦ κόσμου συχνά μᾶς διαψεύδουν. Μόνο στήν Παναγία ψάλλουμε τό «εἰς Σὲ μόνην ἐλπίζω καὶ θαρρῶ καὶ καυχῶμαι καὶ προστρέχω τῇ σκέπῃ σου, σῶσον με», Τῆς δείχνουμε τήν οἰκειότητα πού αἰσθανόμαστε ἀπέναντί Της. Δέν ἔχουμε ἄλλη καταφυγή.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, πού τόσο ἐξυμνεῖ τήν Παναγία γράφει ὅτι ἡ Θεοτόκος γίνεται «τοῖς λυπουμένοις εὐμενὲς Παραμύθιον, πᾶσι τοῖς αἰτοῦσιν ἑτοίμη βοήθεια» ( Ἐγκώμιον, P.G. 96, 717).
Ὅταν λέμε ὅτι ἔχουμε θᾶρρος σέ κάποιον, ἐννοοῦμε ὅτι νιώθουμε οἰκεῖοι του. Ἀπό τούς δικούς μας ζητοῦμε συμβουλές γιά τά προβλήματά μας. Σ’ αὐτούς ἔχουμε θᾶρρος νά μιλήσουμε γιά τά λάθη μας καί γιά τίς διεξόδους ἀπό τά ποικίλα διλήμματα τῆς ζωῆς. Ἄν ἡ μητέρα εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς ἀγάπης, ἡ Παναγία τό κατέχει αὐτό στόν ὑπέρτατο βαθμό. Ἔχουμε τό θᾶρρος νά μιλᾶμε στήν Παναγία μας, γιατί εἶναι Ἐκείνη πού ἐπέλεξε ὁ Θεός νά γεννήσει τόν σαρκωθέντα Λόγο Του. Περίμενε πολλούς αἰῶνες γιά νά βρεθεῖ ἡ μόνη Ἀμόλυντος, νά κυοφορήσει τόν Υἱό Του. Ἔχουμε τό θᾶρρος νά μιλᾶμε στήν Παναγία μας, γιατί, ἄν καί εἴμαστε ἁμαρτωλοί, Ἐκείνη, Ὑπεράμωμος καί «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν», μᾶς δέχεται καί δέν μᾶς ἀποστρέφεται, ὅπως θά ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου.
Πλησιάζουμε τήν Παναγία μας μέ ταπεινό φρόνημα καί ζητᾶμε νά μᾶς λυπηθεῖ γιά τίς ἀσθένειές μας, γιά τή μοναξιά μας, γιά τούς κινδύνους καί τά ἀδιέξοδά μας. Μόνο Ἐκείνη ἔχει παρρησία πρός τόν Υἱό Της. Μπορεῖ νά κάνει τά πάντα, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Τῆς ζητᾶμε νά μήν παραβλέψει τά δάκρυά μας, νά ἀποδιώξει τόν στεναγμό μας, νά μήν ἀποστραφεῖ τόν πόνο μας, νά μήν στερήσει τήν προσδοκία μας. Ἱκετεύουμε νά μᾶς βοηθήσει, μεσιτεύοντας στόν Υἱό Της, νά ἀποβάλουμε τά πάθη καί νά ξαναβροῦμε τό προπτωτικό κάλλος. Ἐκείνη συνοδοιπορεῖ μαζί μας στήν ἐπίγεια βιοτή, παρηγορώντας στίς θλίψεις, θεραπεύοντας τίς ἀσθένειες, λυτρώνοντάς μας ἀπό ἀδικίες καί συκοφαντίες τῶν φθονερῶν ἀνθρώπων. Ἐκείνη μπορεῖ νά παιδαγωγήσει τή Νεότητα, νά δώσει προοπτική στά κορίτσια καί στά ἀγόρια μας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ὅλες οἱ ὀνομασίες τῆς Θεοτόκου εἶναι ἀξιοπρόσεκτες, ὡς δηλωτικές τῆς ἀνεκτίμητης προσφορᾶς Της στήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας. Ἀπό τά ὑπερ-πεντακόσια ἐπίθετα Τῆς Παναγίας, ἐνδεικτικά τόπων, ἰδιοτήτων καί παρεμβάσεων, εἶναι τό κορυφαῖο καί σωστικό χαρακτηριστικό Της, Μητέρα! Εἶναι Μητέρα τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ὅλοι ἀγαποῦμε τή μάνα μας, ἐκείνη πού ἦταν πάντα κοντά μας, στά εὐχάριστα καί στά δυσάρεστα. Ἐκείνη πού μέ τά ἀγαπητικά της χέρια μᾶς ἔβαζε στή ζεστή ἀγκαλιά. Ὅλοι διαπιστώνουμε πώς τέτοια ἀγκαλιά δέ βρήκαμε ποτέ καί πουθενά στόν κόσμο. Καί ὅλοι ἄς παραδεχτοῦμε, ὡς πολῖτες τῆς Βασιλείας, ὅτι πάνω καί ἀπό τή σαρκική μητέρα μας ὑπάρχει μιά ἄλλη Μητέρα, ἡ Μάνα τοῦ Χριστοῦ μας καί ταυτόχρονα ἡ Μάνα ὅλου τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ Μάνα πού, θρονιασμένη ὡς «Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν» τοῦ Υἱοῦ Της, δέεται καί πρεσβεύει καθημερινά γιά τήν ἀπρόσκοπτη πορεία μας στή σύντομη βιοτή μας ἐδῶ στή γῆ καί γιά τήν ἐλπίδα τῆς συμμετοχῆς στήν Οὐράνια Βασιλεία.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα!
Η Παναγία βοήθειά μας!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς