«Πατέρες οὐρανόφρονες, οἱ Συνόδῳ ἑβδόμῃ, συναθροισθέντες δέησιν,
ἐκτενῆ τῇ Τριάδι, προσάξατε τοῦ ῥυσθῆναι, ἐκ πάσης αἱρέσεως,καὶ κρίσεως αἰωνίου, Βασιλείας τε τυχεῖν, οὐρανῶν τοὺς τὴν ὑμῶν, σύναξιν θείαν ὑμνοῦντας»
Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί,
Ἡ σύγκληση τῆς Ζ΄ Οἰκουµενικῆς Συνόδου ἀποτελεῖ ἀπό µόνη της ἕνα σηµαντικό γεγονός τῆς ἐκκλησιαστικῆς µας ἱστορίας καί τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.Ἡ Ἐκκλησία µας λειτουργεῖ ἀνέκαθεν συνοδικά καί συλλογικά. Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος τῶν Ἱεροσολύµων, στό µέσον τοῦ Α΄ αἰῶνα, ἦταν ἡ ἀρχή. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, στό θέµα τῆς συνύπαρξης πρώην Ἰουδαίων καί Ἐθνικῶν δέν λειτούργησαν ὡς αὐθεντίες. Ὡς ἄνθρωποι εἶχαν διαφορετικές ἀπόψεις, ἀλλά ὡς Ἅγιοι ἐπιχείρησαν τή σύνθεση τῶν ἀντιλήψεων αὐτῶν, µετά ἀπό προσευχή καί ὑπό τήν πνοήν τοῦ Παναγίου Πνεύµατος.
Συνεχίζοντας ἡ Ἐκκλησία µας νά λύνει τά ἀναφυόµενα προβλήµατα συνοδικά, ἔφτασε στό σωτήριον ἔτος 787µ.Χ.. Ἦταν ἡ ἀναστάτωση ἀπό τήν Εἰκονοµαχία, πού διαρκοῦσε γιά ἕξι δεκαετίες. Ἡ δογµατική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἶχε σαφῶς διατυπωθεῖ µέ τή συµβολή τῶν προηγούµενων ἕξι Οἰκουµενικῶν Συνόδων. Ἀρχοµένου τοῦ Η΄ αἰῶνα προέκυψε τό ζήτηµα τῶν ἱερῶν Εἰκόνων. Οἱ Ἴσαυροι αὐτοκράτορες, προερχόµενοι ἀπό περιοχή, πού γειτνίαζε µέ τό µουσουλµανικό στοιχεῖο, ἐπηρεάστηκαν ἀπό τήν ἰδέα ὅτι τό Θεῖον δέν ἐξεικονίζεται, ἀντίληψη πού θέλησαν νά ἐπιβάλλουν στήν Ἐκκλησία. Ὅµως τήν ἀπάντηση, συγκεκριµένη καί µονοδιάστατη, ἔδωσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαµασκηνός: «Δέν ἀνήκει στήν ἁρµοδιότητα τοῦ βασιλιᾶ νά νοµοθετεῖ στήν Ἐκκλησία» (Περί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, P.G. 94, 1296)· πολύ περισσότερο νά θεολογεῖ καί νά δογµατίζει περί πίστεως.
Τέσσερις αἰῶνες πρίν ὁ Ὅσιος Κορδούης ἀντιµετώπισε ἀνάλογα τόν γιό τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, Κωνστάντιο, ὅταν τό 356µ.Χ. πίεζε τούς Ἐπισκόπους νά δεχτοῦν τόν Ἀρειανισµό: «Μήν ἀσχολεῖσαι µέ τά ἐκκλησιαστικά, µήτε νά ἐντέλλεσαι γι’αὐτά, ἀλλά µᾶλλον νά µαθαίνεις ἀπό ἐµᾶς. Σέ σένα ἔδωσε τή βασιλεία ὁ Θεός, σέ ἐµᾶς τήν Ἐκκλησία….Ἀπόδοτε, γέγραπται, τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Μτθ. 22, 21, Μ. Ἀθανάσιος, Ἱστορἰα τῶν Ἀρειανῶν, PG 25,744-748). Ἀνάλογες οἱ θέσεις τῶν Μαξίµου Ὁµολογητοῦ, Θεοδώρου Στουδίτου κ. ἄ.
Ἡ Ζ΄ Οἰκουµενική Σύνοδος, δογµατίζοντας περί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, κάλεσε τούς Κληρικούς πού πλανήθηκαν νά ἐπιστρέψουν στήν Ἐκκλησία καί νά ἀποκατασταθοῦν στίς θέσεις τους, χωρίς συνέπειες. Αἱρετικός δέν εἶναι ἐκεῖνος πού διαφοροποιεῖται, ἀλλά ἐκεῖνος πού µετά τή Συνοδική Ἀπόφαση ἐξακολουθεῖ νά ἐµµένει στήν προσωπική του (αἱρετική) ἐπιλογή. Μπορεῖ κανείς να καλλιεργήσει ὅσες ἀπόψεις ἐπιθυµεῖ. Ὡστόσο, ὅταν ἡ Σύνοδος ἐκφραστεῖ, ὀφείλει συµµόρφωση καί ὑπακοή, χωρίς κανένα σχόλιο. Σέ διαφορετική περίπτωση κρίνεται ὡς αἱρετικός, µέ τόν κίνδυνο ἀποκοπῆς ἀπό τό ἐκκλησιαστικό σῶµα.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Δογµατίζοντας ἡ Ζ΄ Οἰκουµενική Σύνοδος, δέν ἔθεσε τέλος στό θέµα τῶν ἁγίων Εἰκόνων. Οἱ ἐργαζόµενοι τήν ἀνοµία καί τήν διαίρεση προφανῶς δέν καταθέτουν εὔκολα τά ὅπλα καί ὁ ἐχθρός τὴς Ἐκκλησίας διάβολος ἔχει πολλούς θεράποντες στόν κόσµο. Χρειάστηκαν ἄλλα 56 χρόνια γιά νά ἐπικρατήσει ἡ ἀλήθεια. Ἡ Σύνοδος τοῦ 843 µ.Χ., πού συνεκλήθη ἀπό τήν βασίλισσα ἁγία Θεοδώρα ἐπί Πατριάρχου ἁγίου Μεθοδίου, ἀποκατέστησε ὁριστικά τά σεπτά εἰκονίσµατα, γεγονός πού τιµοῦµε τήν Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ Σύνοδος τοῦ 843µ.Χ. ἐπικύρωσε τίς Ἀποφάσεις τῆς Ζ΄ Οἰκουµενικῆς Συνόδου καί ὁ ἅγιος Μεθόδιος συνέχισε τό ἔργο τοῦ προκατόχου του ἁγίου Ταρασίου. Τιµῶντας τούς ἱερούς Πατέρες τῶν Οἰκουµενικῶν Συνόδων Α΄καί Ζ΄, ὑψώθηκε ἡ Ἱερά Μονή πρός τιµήν τους στό Σχιστό Περάµατος καί ἤδη ἔχει καταστεῖ τόπος προσευχῆς καί ἀναψυχῆς, σηµεῖο στοχασµοῦ καί µνήµης τῶν Ἀλησµόνητων Πατρίδων, ὅπου ἔζησαν καί ἔδρασαν οἱ ἅγιοί µας.
Σήµερα εἶναι καί Κυριακή τοῦ Σπορέως. Ὁ Μέγας Σπορέας τῆς Ἀλήθειας µᾶς καλεῖ στήν Ἐκκλησία Του. Καλεῖ νά πυκνώσουµε τίς ὁµάδες δράσης τῆς Ἐνορίας µας, νά φέρουµε παιδιά καί ἐγγόνια στά Κατηχητικά Σχολεῖα, νά ξαναδοῦµε σοβαρά τήν ἐλπίδα µας, γιά µιά καλύτερη κοινωνία, ἀλλά προπάντων γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Χρόνια πολλά καί εὐλογηµένα
µέ τήν πρεσβεία τῶν Ἁγίων Πατέρων
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς