«Τὸν ὡραιότατον Χριστὸν ἀγαπήσασα, καὶ δι’ ἁγνείας τὴν ψυχὴν ὡραΐσασα,
διὰ παντοίων πόνων τε καὶ θλίψεων, τούτῳ κατηγγύησαι,
ὥσπερ ἄμωμος νύμφη…»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Στούς πρώτους αἰῶνες τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἔκφραση τῆς πίστεως ἦταν συνήθως μιά ὁμολογία, συνδεδεμένη μέ τό μαρτύριο. Τοῦτο διότι ὁ εἰδωλολατρικός κόσμος δέν ἔδειχνε διατεθειμένος νά συμβιβαστεῖ μέ τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Στά ὥς τότε ὑπάρχοντα πιστεύματα προστέθηκε ἡ ἀγωνία τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων νά προκαταλάβουν διασπαστικές κινήσεις μέ ἀφετηρία τό θρησκευτικό συναίσθημα, καθώς καί νά διαχειρισθοῦν τήν οἰκονομική πλευρά τοῦ θέματος, δεδομένου ὅτι πολλοί ἔμποροι θρησκευτικῶν μορφῶν καί συμβόλων, συντηροῦνταν ἀπό αὐτά.
Ὁ Μεγάλος Ἀπολογητής τοῦ Χριστιανισμοῦ Ἰουστῖνος ὁ Φιλόσοφος καί μάρτυρας ἀναφέρεται σχετικά στά ἔργα του, διαφωτίζοντας τήν ἱστορία τῶν ἀπαρχῶν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Οἱ ἄνθρωποι, ἀπό τή στιγμή πού ἀσπάζονταν τό Εὐαγγέλιο καί βαπτίζονταν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, γνώριζαν ὅτι τελοῦν ὑπό διωγμό. Ἡ πίστη ὑπερίσχυε τῆς ἐπιβίωσης, ἀφοῦ ἔχαναν τίς τυχόν ἐργασίες τους, οἱ ἴδιοι καί οἱ οἰκογένειές τους βρίσκονταν στό δρόμο, ἐνῶ ἀντιμετώπιζαν καί φυσική ἐξόντωση, μέ τήν εὐκαιρία ἑνός τοπικοῦ ἤ καθολικοῦ διωγμοῦ. Ὅ, τι κακό συνέβαινε στό ὅποιο μέρος τῆς γῆς, οἱ εἰδωλολάτρες τό χρέωναν στούς Χριστιανούς.
Σέ αὐτή τήν ταραχώδη ἐποχή ἔζησε ἡ Ἁγία Μαρίνα, τήν ὁποία τιμοῦμε σήμερα. Γεννήθηκε τό 270 μ. Χ. στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας καί ἦταν κόρη τοῦ Αἰδεσίου, Ἱερέα τῶν εἰδώλων. Λόγῳ ἀπώλειας τῆς μητέρας της δόθηκε σέ μιά κυρία νά τήν φροντίζει, ἀγνοώντας ἴσως ὄτι ἦταν Χριστιανή. Ἐκείνη τή μύησε στό Εὐαγγέλιο. Ὅταν ἔγινε 15 ἐτῶν ἀποκάλυψε στόν πατέρα της τή χριστιανική της πίστη. Αὐτό τόν τάραξε καί ἀρχικά τήν ἀποκήρυξε. Τό εὐλογημένο νέο, ἀλλά ἀναπάντεχο γιά θυγατέρα Ἱερέα τῶν εἰδώλων, διέρρευσε καί ὁ Ἔπαρχος Ὀλύμβριος, διέταξε τή σύλληψή της. Βλέποντάς την, θαύμασε τήν ὀμορφιά της καί μεταξύ τῶν προσπαθειῶν του νά ἀλλαξοπιστήσει, τῆς ἔκανε καί πρόταση γάμου. Κάθε κοπέλα θά κολακευόταν ἀπό τήν ἐξέλιξη, ἡ ὁποία θά τῆς ἐξασφάλιζε ἄνετη ζωή καί κοινωνική προβολή. Ἡ Μαρίνα ὅμως εἶχε βρεῖ τόν Μοναδικό Νυμφίο Χριστό∙ ἦταν στόν κόσμο, ἀλλά δέν ἦταν ἐκ τοῦ κόσμου. «Εἶμαι χριστιανή καί θά παραμείνω χριστιανή», ἀπάντησε, μέ τή πρέπουσα ἀποφασιστικότητα. Ἀκολούθησαν φρικτά βασανιστήρια, αὐτά πού ἐπινοοῦν σκοτεινοί ἐγκέφαλοι σέ ὅλες τίς φάσεις τῆς Ἱστορίας. Στό δικό της μαρτύριο συνέπραξε καί ὁ πατέρας της, γιά νά τιμηθεῖ ἀπό τούς ὁμόφρονές του. «Ἠγάπησε τήν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον…» (Ἰω. 12, 43).
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ένώπιόν μας προβάλλει ἡ ἁγία Μορφή τῆς Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης. Τή μελετοῦμε, τήν ἀξιολογοῦμε καί προσπαθοῦμε νά μιμηθοῦμε τή ζωή της, ἀλλιῶς δέ θά εἶχε νόημα ὁ ἑορτασμός. Ἐγκαινιάσαμε πρό ἐτῶν τόν περικαλλῆ Ναό της στό Χαϊδάρι. Ἀποτελεῖ κόσμημα τῆς πόλης αὐτῆς καί ἡ Μεγαλομάρτυς εἶναι προστάτιδα ὅλης τῆς Μητροπόλεώς μας. Ὡς Ποιμενάρχης τῆς περιοχῆς ἐκφράζω τήν ἐλπίδα ὅτι οἱ νέοι τῆς ἐποχῆς μας θά ἔχουν πιά ἀντιληφθεῖ ὅτι οἱ κοσμικές ῥηχές ἐλπίδες δέν παρέχουν τή βεβαιότητα καί τήν ἀσφάλεια πού ἀναζητοῦμε. Ἡ μοναδική ἐλπίδα τοῦ κόσμου ἔγκειται στήν τήρηση τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ. Συνοδοιπόροι στόν ἀγῶνα οἱ ἅγιοί μας. Πρότυπο τῶν νέων ἄς εἶναι ἡ “Ἁγία Μαρίνα, τήν ὁποία παρακαλοῦμε νά μεσιτεύει πρός τόν Κύριον τῆς Δόξης Ἰησούν Χριστόν ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ἡ Ἁγία νά πρεσβεύει γιά ὅλους μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς