«Χαῖρε θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν,
Χαῖρε πέτρα ἡ ποτίσασα τούς διψῶντας τήν ζωήν…»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Συνηθίζουμε συχνά νά παραβάλλουμε τήν ζωή μέ τή θάλασσα, πού ἔχει ποικίλες προκλήσεις γιά ὅλους μας. Εἶναι ἡ ἀπεραντοσύνη της, τό μεγαλεῖο της, ἡ ὀμορφιά τῆς γαλήνης της, τά χρώματά της, οἱ ἐναλλαγές της, αὐτά πού μᾶς παρέχει γιά διατροφή, ἡ δροσιά πού δίνει, τό αἴσθημα ἐλευθερίας πού νιώθουμε κολυμπώντας, καί βέβαια τό ἀπρόβλεπτο πού μᾶς ἐπιφυλάσσει. Ἐκεῖ πού εἶναι ἀπολύτως γαλήνια μέσα σέ λίγες στιγμές μεταβάλλεται σέ κυματώδη, ἕως τρικυμιώδη, καί τότε μᾶς καταλαμβάνει φόβος γιά τήν ἴδια τή ζωή μας. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀναφωνεῖ: «τοῦ βίου τήν θάλασσαν ὑψουμένην καθορῶν, τῶν πειρασμῶν τῷ κλύδωνι, τῷ εὐδίῳ λιμένι σου προσδραμῶν. βοῶ σοι. Ἐκ φθορᾶς τήν ζωήν μου ἀνάγαγε» (Καταβασία ἦχος πλ. β΄). Ὅλοι ἔχουμε τίς δυσκολίες μας καί ὅλοι παρακαλοῦμε ἡ θάλασσα τῆς ζωῆς μας νά μήν ἔχει ἐπικίνδυνες διακυμάνσεις. Νά εἶναι ἤρεμη καί ὅταν γίνει τρικυμιώδης, μέ πειρασμούς, δοκιμασίες καί κινδύνους, νά κωπηλατήσουμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά φτάσουμε σέ ἤρεμο λιμάνι.
Βρισκόμαστε στό μεταίχμιο ζωῆς καί θανάτου. Κινούμαστε μεταξύ νίκης καί συντριβῆς. Καί νιώθοντας τή δίνη τῆς καταστροφῆς, ἀντιλαμβανόμενοι πώς οἱ δυνάμεις μας δέν ἐπαρκοῦν, ζητοῦμε βοήθεια και ἱκετεύουμε νά μᾶς ἐνισχύσει ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου.
Στό τμῆμα τῆς β΄στάσης τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας, ὁ ἱερός ὑμνογράφος χρησιμοποιεῖ μιά εἰκόνα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη.Ἡ Ἔξοδος τῶν Ἰουδαίων ἀπό τήν Αἴγυπτο, ἀπό τή γῆ τῆς δουλείας, σχετίζεται μέ τό νερό, μάλιστα μέ τίς δύο μορφές του, τό ἁλμυρό καί τό πόσιμο. Τό θαλάσσιο νερό ἔσωσε ἀπό τήν καταδίωξη τῶν Αἰγυπτίων τούς ἐκλεκτούς τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Χαιρετισμός στά χείλη:«Χαῖρε θάλασσα πού βύθισες τόν ἄνθρωπο Φαραώ, ἀλλά πάνω ἀπό αὐτόν, τόν νοητό Φαραώ, τόν κοσμοκράτορα διάβολο καί τό πνεῦμα του, πού κυνηγᾷ τόν ἄνθρωπο, νά τόν ἐπαναφέρει στή δουλεία τοῦ κακοῦ καί τοῦ θανάτου».
Οἱ Ἑβραῖοι, μετά τήν Ἐρυθρά θάλασσα, πέρασαν στήν ἔρημο τοῦ Σινᾶ, συνεχίζοντας τήν πορεία τους πρός τή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Χρειάστηκαν τώρα πόσιμο νερό, γιά νά ἐπιζήσουν. Βρήκαν νερό, ὅμως ἦταν πικρό καί ἀκολούθησε γογγυσμός τῶν διψασμένων ἀνθρώπων. Τότε ὁ Μωυσῆς σταύρωσε μέ ξύλο τήν πηγή, καί τό νερό μετατράπηκε σέ πόσιμο καί ὁ λαός κόρεσε τή δίψα του. Αὐτό ἦταν τό δεύτερο μεγάλο θαῦμα, προτυπώσεις καί τῶν δύο τῆς κατοπινῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας. Κινδυνεύουμε ἀφενός ἀπό τά κύματα τῆς ζωῆς καί ἀφετέρου ἀπό τήν πνευματική δίψα.
Οἱ Ἑβραῖοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κακοποιήθηκαν ἀπό τούς Αἰγυπτίους, ἔκλαψαν τά ἀγόρια τους, τά ὁποῖα θανατώνονταν μέ τή γέννησή τους, ἀπελπίστηκαν πολλές φορές, ἀλλά κάποτε ἀποφάσισαν νά φύγουν καί νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τά δεσμά τους. Μπῆκαν στή μεγάλη περιπέτεια τῆς ἐρήμου, στούς κινδύνους, στήν πεῖνα καί τή δίψα, ἀλλά ἐλπίζανε ὅτι μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θά φτάσουν στή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Βασανιζόμαστε καί μεῖς ἀπό προβλήματα τῆς ζωῆς. Ἀσθένειες, στερήσεις, διαφωνίες, δυσκολίες ἐπικοινωνίας, ἀχαριστίες, πολλαπλές προκλήσεις μᾶς φέρνουν συχνά στά ὅριά μας. Ἡ ὑπέρβαση τῶν δυσκολιῶν, ἡ διάβαση τῆς δικῆς μας Ἐρυθρᾶς θάλασσας εἶναι κατορθωτή μονάχα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. «Κύριος ὑπερασπιστής τῆς ζωῆς μου, ἀπό τίνος δειλιάσω;» (Ψαλμός 26, 1). Ἐκεῖνος ἐλευθερώνει καί μᾶς στηρίζει στήν πορεία μας. Ὡστόσο, πολύ συχνά διψᾶμε καί θέλουμε «ὕδωρ ζῶν», αὐτό πού χρειάστηκε ἡ Σαμαρείτιδα (Ἰω. 4, 4 ἑξῆς). Ὁ Μωυσῆς ἔδωσε στούς ἀνθρώπους του πόσιμο νερό, ἀφοῦ τό σταύρωσε μέ ἕνα ξύλο. Καί ἐμεῖς ἔχουμε διά τοῦ Σταυροῦ «ὕδωρ ἀθανασίας», τή Θεία Εὐχαριστία, πού δίνει ζωή, ἐλπίδα, προοπτική, αἰωνιότητα, δίνει Βασιλεία Οὐρανῶν.
Ὑμνήσαμε προηγουμένως τήν Παναγία καί ὡς τήν Πέτρα πού πότισε αὐτούς πού διψοῦν τήν ἀληθινή ζωή. Εἶναι ἡ σταθερή Πέτρα, πού δείχνει ἀκριβῶς τήν δύναμη τῆς πίστης, ἀλλά καί ἀφήνει νά ξεπηδήσει τό νερό πού σώζει. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι δίπλα, ἕτοιμη νά ὑπενθυμίσει ὅτι στήν πίστη βρίσκεται ἡ Ἀλήθεια. Τό ξεδίψασμα αὐτό γίνεται αἰώνια νίκη, ἐφόσον τό οἰκειωθοῦμε, καί τότε κάθε φόβος, κάθε πειρασμός τῆς ζωῆς ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά μᾶς λυγίσει, ἀλλά ἀντίθετα μᾶς δίνει φτερά γιά τά Οὐράνια.
Ἡ Παναγία μας νά εἶναι βοήθεια καί σκέπη σέ ὅλους μας !
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς