«Τό Πνεῦμα τὸ ἅγιον, φῶς, καὶ ζωή, καὶ ζῶσα πηγή νοερά,
Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως..»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ Πεντηκοστή συνιστᾷ τή δεύτερη μεγάλη πράξη τοῦ Θεοῦ Πατέρα, γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Μέ τήν πρώτη ἀποστέλλει τόν Υἱό Του στόν κόσμο, ὁ Ὁποῖος εἰσέρχεται ἀθόρυβα στήν Ἱστορία, νά καλέσει, ὄχι νά ἐκβιάσει, νά θερμάνει, ὄχι νά κατακαύσει, νά δροσίσει καί ὄχι νά παγώσει. Εἶναι τό ἔσχατο ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Κατά τόν Μ. Ἀθανάσιο, «ὁ Λόγος ἔγινε σάρκα…γιά νά γίνουν οἱ ἄνθρωποι Πνεῦμα». Εἶναι τό αὐτό Πνεῦμα πού δόθηκε στόν ἄνθρωπο κατά τή θεία ἐμφύσηση τῆς Δημιουργίας, καί ἀποδίδεται πάλι κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.
Κάτω ἀπό τήν εἰκόνα τῶν πυρίνων γλωσσῶν, ἡ θεία ἐνέργεια ἔρχεται, ἀγκαλιάζει καί θεοποιεῖ τή φύση. Ὁ Χριστός, μέ τή Σάρκωση, τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση, ἀνακεφαλαιώνει καί ὁλοκληρώνει τήν ἀνθρώπινη φύση στήν ἑνότητα τοῦ Θεανθρώπινου σώματός Του. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται καί πλουτίζει καί χαριτώνει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, διαιρώντας τά ἄπειρα χαρίσματα στίς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, μέ τρόπο ὥστε νά χρειαζόμαστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο στήν προσωπική μας πορεία.
Μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Οὐράνια Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐπεκτείνεται ἐδῶ, ὅπου ἱδρύεται ἡ ἐπίγεια Ἐκκλησία τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καί τῆς ποικιλίας τῶν χαρισμάτων. Ὁ καθένας μας συνεισφέρει ὅ, τι ἔλαβε, γιά νά αὐξηθεῖ καί νά μεγαλουργήσει τό κοινό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, μέ Κεφαλή τόν Κύριο. Σήμερα ἡ εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος μᾶς προσφέρεται σάν ἕνας θεῖος καθρέπτης, ὅπου μποροῦμε διακριτικά νά διαβάσουμε τή μυστηριώδη ἀλήθεια τῆς ὑπάρξεώς μας.
Ἡ ἱερή ὁμάδα τῶν δώδεκα Ἀποστόλων ἀντικαθιστᾷ ἐφεξῆς τίς δώδεκα φυλές τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Κύριος τό εἶχε ἄλλωστε προεξαγγείλει μέ σαφήνεια: «Καλέσω μου τά ἔθνη, κακεῖνα μέ δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι· κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον» (Μ. Πέμπτη, Ἀντίφωνον ΙΒ΄). Καί ὁ «Νέος Ἰσραήλ», ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀναλαμβάνει τό ἔργο καί τήν εὐθύνη τῆς σωτηρίας. Εἶναι ἡ «Νέα Κιβωτός τῆς Χάριτος», πού φυλάσσει πολύτιμους θησαυρούς, πλῆθος ἁγιαστικῶν δωρεῶν, μέ κορυφαῖο πάντα τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Μέ τό Βάπτισμα καί τό Χρῖσμα ἐγκεντρίζει τούς πιστούς στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τήν Ἐξομολόγηση μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ῥύπο, κάνοντάς μας λευκούς σάν τό χιόνι. Τό εἶχε ἄλλωστε ὑποσχεθεῖ αἰῶνες πρίν: «ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ, ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ. (Ἠσ. 1, 18). Ἐπιπλέον: μέ τό ἱερό Μυστήριο τοῦ Γάμου, εὐλογεῖ τήν συμβίωση τῶν συζύγων. Μέ τό ἱερό Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, πού τελεῖ ὁ Ἐπίσκοπος, τελειοῖ τούς Κληρικούς. Μέ τό ἱερό Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου εὐεργετεῖ τούς ἀσθενεῖς, ἐνῶ μέ πολλές ἄλλες ἁγιαστικές Πράξεις προσεύχεται καί ἐνισχύει ὅλους σέ κάθε στιγμή τῆς πορείας μας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον». Ὅλα τά προσφέρει καί τά μοιράζει στούς ἀνθρώπους. Βέβαια δέν ἐπενεργεῖ κατά τρόπο μαγικό καί ἀσφαλῶς δέν ἐξαναγκάζει τόν ἄνθρωπο νά δεχθεῖ τίς δωρεές. Ἡ πρόσκληση εἶναι ἐλεύθερη: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Μρκ. 8, 34), καί συναρμόζεται μέ τή δήλωση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί» (Γαλ. 5, 13). Σέ μᾶς ἐναπόκειται νά δεχθοῦμε τίς θεῖες δωρεές, νά κάνουμε ὄμορφη οἰκογένεια, νά ζήσουμε σέ καλύτερη κοινωνία, νά συντηρήσουμε τήν ἐλπίδα τῆς εὐλογημένης ἐπιστροφῆς μας στήν Ἐδέμ. Ὁ Τριαδικός Θεός μεριμνᾶ γιά τόν καθένα μας, ὅπως ὁ βοσκός ἀναζητοῦσε τό χαμένο πρόβατο (Λουκᾶ 15, 4 ἑξ.). Ἁπλώνει τό ἅγιο χέρι Του, νά μᾶς τραβήξει ἀπό τή φθορά καί τήν ἁμαρτία, πρός τή χαρά τοῦ Παραδείσου. Ἄς ἀνταποκριθοῦμε σεμνά καί ἄς δώσουμε τά προσωπικά μας χαρίσματα στήν κοινή πορεία πρός τή σωτηρία. Ἀμήν.
Εὐχέτης πρός Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς