«Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε,
Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς,
καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς,
Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργοῦντάς σοι Ἱερώτατε· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι,
δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα».
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ παραβολή τῶν Ταλάντων (Ματθ. 25, 14-30), σέ συνδυασμό μέ ἄλλα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως ἐνδεικτικά Ἐφεσίους 4, 7 & Α΄ Κορινθίους 15, 41, ἀλλά καί αὐτή ἡ ἴδια ἡ φύση, μᾶς διδάσκει ὅτι ἔχουμε διαφορετικά χαρίσματα καί ἰδιότητες. Ὁ ὑλικός κόσμος γύρω μας ὀμορφαίνει μέ τήν ἀνομοιότητα καί τή διαφορετικότητα. Τά βουνά, οἱ κοιλάδες, τά ποτάμια, οἱ λίμνες, ὅλα αὐτά πού διαφέρουν, δίνουν τή σύνθεση μιᾶς ὀμορφιᾶς. Οἱ διαφορές τῶν ἀνθρώπων εἶναι διακριτές ὡς ποσοτικές καί ποιοτικές. Ὁ Χορηγός παντός ἀγαθοῦ ἀπαιτεῖ ἀπό τόν καθένα νά ἀξιοποιήσει τό δοθέν τάλαντον, νά ὁλοκληρώσει τήν ὕπαρξή του, νά σώσει τήν ψυχή του, καί νά γίνει χρήσιμος στήν κοινωνία.
Τοῦτα τά προλογικά πρέπει νά ἔχουμε ὑπόψη μας, προσεγγίζοντας τούς μεγάλους τῆς Ἱστορίας καί ἰδίως τους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλος εἶχε ὑψηλή νόηση, τήν ὁποία καλλιέργησε καί ἔφτασε σέ ὕψη δυσανάβατα, δυσπρόσιτα αἰῶνες μετά, ἀκόμη καί στούς καλύτερους μελετητές τους. Τέτοιοι λ. χ. ἦσαν οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἔφτασαν ὥς τά Οὐράνια καί δέν εἶναι ὑπερβολή νά ἰσχυριστοῦμε ὅτι ἡ μετέπειτα θεολογική ἔρευνα συνίσταται σέ σχόλια πάνω στό ἔργο τους. Ἄλλος διακόνησε περισσότερο τό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας, ὅπως λ.χ. ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων. Ἄλλος μύησε στήν ἄσκηση, ὅπως ὁ Μ. Ἀντώνιος.
Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, τόν ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα σήμερα εἶχε τά δικά του χαρίσματα, αὐτά καλλιέργησε καί μέ αὐτά ξεχώρισε ὡς εὐεργέτης τῆς σύγχρονής του κοινωνίας καί Μεγάλος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας. Ἦταν ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, γεννημένος στήν Κύπρο τό 270μ.Χ. Προερχόταν ἀπό οἰκογένεια βοσκῶν, δραστηριότητα πού καί ὁ ἴδιος συνέχισε. Ἧταν ἀγαθός ἄνθρωπος, γεμᾶτος ἀγάπη καί καλωσύνη, ἔχοντας καλή σχέση μέ ἄλλους βοσκούς, τούς ὁποίους ὁδηγοῦσε μεθοδικά στήν Ἐκκλησία, ἑρμηνεύοντάς τους τά βιβλικά ἀναγνώσματα. Ἦταν ἐπίσης προστάτης τῶν ἀδυνάτων καί τῶν ὀρφανῶν τῆς περιοχῆς.
Νυμφεύθηκε εὐσεβή σύζυγο καί ἀπέκτησε κόρη, τήν Εἰρήνη. Μετά τό θάνατο τῆς συζύγου ἀφοσιώθηκε περισσότερο στήν Ἐκκλησία. Σύντομα χειροτονήθηκε Ἱερέας, διαπρέποντας ὡς κήρυκας καί διάκονος τῆς ἀγάπης. Ἡ δράση του ἐκτιμήθηκε καί ἀναδείχτηκε Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος. Μέ αὐτή τήν ἰδιότητα μετέσχε στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ὅπου κατανίκησε τούς αἱρετικούς. Δέν πρόβαλε πτυχία ἤ συγγραφές. Μέ ἕνα κεραμίδι στό χέρι φανέρωσε τό Μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος: Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, εἶπε καί ἡ φωτιά τοῦ κεραμιδιοῦ ἀνέβηκε ψηλά. Καί τοῦ Υἱοῦ, συνέχισε καί τό νερό τοῦ κεραμιδιού ἔρρευσε στή γῆ. Καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρόσθεσε καί τό χῶμα ἔμεινε στά χέρια του. Καί δήλωσε στούς Συνοδικούς:
– Ἀδελφοί, ὅπως τό κεραμίδι εἶναι ἕνα πρᾶγμα μιᾶς οὐσίας καί φύσεως, ἀλλά τρισύνθετο – φωτιά, νερό, χῶμα – ἔτσι καί ὁ Ἅγιος Θεός.
Ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη στίς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 350 μ.Χ. καί τό ἱερό του λείψανο ἀποτελεῖ θησαύρισμα τῆς Κέρκυρας, ὅπως εἶναι ὁ Ἅγιος Γεράσιμος τῆς Κεφαλονιᾶς καί ὁ Ἄγιος Διονύσιος τῆς Ζακύνθου.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Θά σᾶς παρακαλοῦσα νά ἑστιάσουμε τήν προσοχή μας στά ἀκόλουθα: Τό πρῶτο εἶναι νά ἀρκούμεθα στή Χάρη πού μᾶς δόθηκε, μέ ἀφετηρία τό βιβλικό: «ἐνί ἑκάστῳ ὑμῶν ἐδόθη ἡ χάρις, κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφες. 4,7) καί νά ἐργαζόμαστε πάνω στό δικό μας τάλαντο, χωρίς νά ἐνοχλεῖ τό τάλαντο τοῦ ἄλλου. Ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας θέλουμε ὅλα τά τάλαντα, τά ὁποῖα μοιράζει ὁ Κύριος καί ἑνώνει τούς ἀνθρώπους. Τό δεύτερο εἶναι ἡ τιμή τοῦ Ἁγίου. Τιμή τοῦ Ἁγίου ἤ τῆς Ἁγίας σημαίνει μίμηση τοῦ Ἁγίου. Καί ὁ Ἅγιος Σπυρίδων συνιστᾷ ὑπόδειγμα ἁπλότητας, ἀγάπης καί φιλανθρωπίας∙ ἄς τόν μιμηθοῦμε! Ὁ ἴδιος τόν τιμῶ ἰδιαιτέρως, γιατί ἦταν ἕνας ἀπό τους 318 Θεοφόρους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κτίζοντας τό Μοναστήρι στό Σχιστό, εἶχα στή σκέψη μου πολλούς ἁγίους Πατέρες καί βέβαια τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα, προστάτη τοῦ Αἰγάλεω καί ὅλης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων νά μεσιτεύει γιά ὅλους μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς