«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν,
ἀνατολὴ ἀνατολῶν, καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ,
εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν·
καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος»
.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
«Τά σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται». Ἑνώθηκε ὁ Οὐρανός μέ τή γῆ καί σημεῖο συνάντησης δέν εἶναι κάποια λαμπρά ἀνάκτορα, ἐντυπωσιακά κτήρια ἤ ἄλλες μοναδικές ἐπίγειες κατασκευές, πού ἐντυπωσιάζουν, ἀκόμη καί ὡς ἐρείπια. Σημεῖο συνάντησης τοῦ Οὐρανοῦ μέ τή γῆ εἶναι ἕνα ταπεινό σπήλαιο, χωρίς τιμητική συνοδεία, χωρίς ὑλικές ὑποδομές. Φάτνη ἀλόγων ὑποδέχεται τόν Βασιλιά τοῦ κόσμου∙ ἡ χειμερινή παγωνιά ἔχει ἀνέλπιστο τρόπο ἀντιμετώπισης καί αὐτός εἶναι οἱ ἀναπνοές τῶν ζώων.
«Μέγα καί παράδοξον θαῦμα, τετέλεσται σήμερον!», ἀναφωνεῖ σύνολη ἡ ἀνθρωπότητα, γιατί «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακὶ τὴν πᾶσαν ἔχων κτίσιν». Καί τό μέγα θαῦμα πηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Σήμερα ἀπολαμβάνουμε τίς δωρεές τῆς Θείας Οἰκονομίας, καί οἱ Ἄγγελοι ψάλλουν δοξολογικά: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Τούτη ἡ κοσμογονία δέν ἦταν μιά εὐχάριστη ἔκπληξη, κάτι ἀναπάντεχο στήν τότε κοινωνία. Ἀντίθετα ἦταν γεγονός προγραμματισμένο ἐξαρχῆς, ἀπό τήν στιγμή τῆς παρακοῆς τῶν Πρωτοπλάστων. Οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης συντήρησαν τήν ἐλπιδοφόρα ἀναμονή τοῦ κόσμου. Δέν ἦσαν μόνο οἱ Προφῆτες. Ἡ ἐξωβιβλική Γραμματεία ἔχει πλῆθος ἀναφορῶν γιά τόν Μεγάλο Ἀναμενόμενο. Εἶναι ὁ Αἰσχύλος στόν “Προμηθέα Δεσμώτη”, εἶναι ὁ Σωκράτης στήν “Ἀπολογία” του, εἶναι ὁ Κικέρων, ὁ Βιργίλιος, ὁ Ὀράτιος, ὁ Σενέκας καί βέβαια ὁ Ἰουστῖνος μέ τόν “Σπερματικό Λόγο”. Ἀκόμη καί ἡ Κίνα ἀνέμενε “Οὐρανάνθρωπο”∙ ὅμοια ἀναμονή εἶχε ἡ Ἰνδία, ἡ Περσία, Βαβυλώνα, Θιβέτ, ἀκόμη καί ἡ Προκολομβιανή Ἀμερική. Στήν Κάτω Ἰταλία – τή «Μεγάλη Ἑλλάδα», ἔβλεπαν στό πρόσωπο τοῦ Πυθαγόρα, πού ἔζησε ἐκεῖ τόν ΣΤ΄ αἰῶνα π. Χ. θεό-ἄνθρωπο- σωτῆρα. Καί ἀπό τόν Εὐριπίδη (Βάκχαι 4 ἑξὴς καί 53 ἑξῆς), ἀντλοῦμε μιά σημαντική φράση πού τίθεται στό στόμα τοῦ θεοῦ Διόνυσου: «Ἀλλάζοντας τή μορφή μου ἀπό θεοῦ σέ ἀνθρώπου ἦρθα..». Ἡ δήλωση ἐπικαιροποιεῖται στά Λύστρα τῆς Λυκαονίας, ὅπου οἱ ἄνθρωποι θεώρησαν θεούς τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τόν συνεργό του Βαρνάβα, ἀποκαλώντας τόν Παῦλον, Δίαν καί τόν Βαρνάβαν, Ἑρμῆν, ἐνῶ ὁ ἐκεῖ εἰδωλολάτρης ἱερέας ἦταν ἕτοιμος νά θυσιάσει πρός τιμήν τους (Πράξεις, 14, 11-14).
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ὁ Σωτῆρας Χριστός ἔρχεται ξανά στόν κόσμο, καί ὅπως τότε στή Βηθλεέμ, ἔτσι καί σήμερα ἀναζητᾶ τόπο νά γεννηθεῖ, νά σπαργανωθεῖ καί νά ἀρχίσει τό ἔργο τῆς σωτηρίας. Ἐρχόμενος ζητᾶ τίς καρδιές μας νά γίνουν ἡ φάτνη Του, γιά νά τίς γεμίσει μέ τήν ἀγάπη Του, νά διώξει ἀπό μέσα τόν φανατισμό, κάθε εἶδους κακία, νά ἐμφυσήσει τήν ἀγάπη καί τή διάθεση συνύπαρξης καί εἰρήνη, τήν «ἐπί γῆς εἰρήνη». Ἄς προσευχηθοῦμε γι’αὐτό, ἄς συγχωρήσουμε τούς ἀδελφούς καί ὅταν ἀκόμη ὑπῆρξαν ἀπέναντί μας ἐχθρικοί καί ἄς ἑτοιμάσουμε μέσα μας πρῶτα, στήν οἰκογένειά μας, στήν ὑπηρεσία μας, αὐτήν τήν ποθητή «ἐπί γῆς εἰρήνη», γιά νά ἔχει νόημα ὁ ἑορτασμός. Γιά νά προκόψουν τά παιδιά μας, γιά νά ζήσουμε ὄμορφα ἐδῶ, στήν πρόσκαιρη ζωή μας, μέ τήν προσδοκία τῶν Αἰωνίων.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς