«Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ
καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον».
(Λουκᾶ 2, 34)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Χριστοῦ συνδέεται στενά μέ τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, κλείνοντας τήν σχετική ἑορταστική περίοδο. Εἶναι ὁ Σαραντισμός τοῦ Θείου Βρέφους μετά τή Γέννηση καί ταπεινή ὑπακοή στίς τυπικές ἀπαιτήσεις τοῦ Νόμου. Ὁ Γέρων Συμεών, πιστός καί ἐνάρετος, εἶχε λάβει ἀποκάλυψη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅτι δέν θά ἔφευγε ἀπό τήν ζωή πρίν ἀξιωθεῖ νά δεῖ τόν Μεγάλο Ἀναμενόμενο Λυτρωτή τοῦ κόσμου.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα προνόησε τή συνάντηση τοῦ Συμεών μέ τήν Παρθένο Μαρία, ἔχοντας τόν Ἰησοῦ βρέφος στήν ἀγκαλιά Της. Γιά κάθε μητέρα τό βρέφος της εἶναι ὅ, τι πολυτιμότερο μπορεῖ νά ἔχει στή ζωή της. Τό ἴδιο καί γιά τήν Παναγία Μητέρα, ἡ Ὁποία κρατοῦσε στήν ἀγκαλιά Της τόν πολύτιμο θησαυρό Της, πού ἦταν μαζί καί ὅ,τι ἁγιώτερο καί ἀνεκτίμητο μποροῦσε νά ἀναμένει ἡ ἀνθρωπότητα.
Ὁ Γέρων Συμεών, ἀφοῦ εἶχε τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς πρός τήν ὑποδοχή τοῦ Κυρίου, εἶχε κατά συνέπεια καί τή χάρη τῆς Προφητείας. Προαναγγέλλει, λοιπόν, μέ πολύ συγκεκριμένο τρόπο, ὅσα οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προφήτεψαν διά μέσου τῶν αἰώνων, ἰδίως δέ αὐτά πού ὁ Ἠσαΐας ἀνέφερε μέ τόσο ἐκπληκτική ἐνάργεια, ὥστε νά ἀποκληθεῖ δικαιωματικῶς ὡς ὁ “Πέμπτος Εὐαγγελιστής”.
Ὁ Χριστός ἔγινε «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» ἤδη ἀπό τή γέννησή Του. Ὁ βασιλιᾶς Ἡρώδης ἐπιχείρησε νά Τόν ἐξοντώσει (Ματθ. 2, 13). Ἔζησε πλάι στούς ἀνθρώπους, ἀλλά οἱ κοσμικά φρονοῦντες, χωρίς ἄλλη ἐνατένιση, Τόν ἀπέφευγαν συνειδητά ἤ καί ἀσυνείδητα. «Ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καί ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί ὁ κόσμος αὐτόν οὐκ ἒγνω. Εἰς τά ἲδια ἦλθε καί οἱ ἲδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον» (Ἰω. 1, 10-11).
Ἄλλοι Τόν ἀνακήρυσσαν Μεσσία καί ἄλλοι Τόν διέβαλαν ὅτι «ἐν τῷ ἂρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τά δαιμόνια» (Μτθ. 9, 34).
Κάποτε οἱ ὑπηρέτες ἔλαβαν ἐντολή νά Τόν συλλάβουν∙ Γοητεύθηκαν ὡστόσο ἀπό τόν λόγο Του καί ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι. Στό ἐρώτημα τῶν Συνέδρων, γιατί δέν ἐκτέλεσαν τό ἔργο πού τούς ἀνατέθηκε, ἀπάντησαν εὐθαρσῶς καί μέ ἀφοπλιστική εἰλικρίνεια, ὅτι «οὐδέποτε οὓτως ἐλάλησεν ἂνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἂνθρωπος» (Ἰω. 7, 46).
Ἐάν αὐτά συνέβαιναν στήν ἐποχή πού ὁ Κύριος ζοῦσε κατά σάρκα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, τούς ὁποίους δίδασκε καί εὐεργετοῦσε, πῶς θά μπορούσαμε νά ὑποθέσουμε ὅτι δέν θά συνεχιζόταν ἡ ἴδια κατάσταση καί στή συνέχεια τῶν αἰώνων πού ἀκολούθησαν. Στό ὄνομα τοῦ Κυρίου διώχθηκαν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ἄμεσοι διάδοχοί τους Ἀποστολικοί Πατέρες, οἱ Ἱεράρχες καί οἱ μυριάδες τῶν μαρτύρων ἕως τίς ἡμέρες μας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ὁ Πανάγαθος Θεός καλεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους νά σωθοῦν∙ «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»(Α΄Τιμ. 2, 4). Καί στήν ταραγμένη ἐποχή μας ἰσχύει μέ θαυμαστή ἐπικαιρότητα ἡ λυτρωτική Του πρόσκληση: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Μτθ. 11, 28). Δυστυχῶς οἱ πολλοί εἴτε ἀδιαφοροῦν γιά τήν κλήση τοῦ Οὐρανοῦ, εἴτε τήν ἀπορρίπτουν, γιατί παρασύρονται ἀπό τόν κόσμο καί τίς ἐφήμερες προσφορές του. Ὑπάρχουν καί οἱ χειρότεροι πού ἀντιμάχονται τό εὐαγγελικό κήρυγμα, ἐπιχειρώντας νά ἐμποδίσουν καί ἄλλους ἀπό τήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Ὁ εἰδωλολατρικός κόσμος πρόσφερε στήν ἀνθρωπότητα τήν ἐπιλογή τοῦ Ἡρακλῆ ὑπέρ τῆς ἀρετῆς μέ ἀπόρριψη τῆς κακίας. Τό Εὐαγγέλιο καλεῖ στήν Πίστη καί στήν ἀρετή∙ στήν εὐτυχία σέ τούτη τή ζωή καί στήν ἐλπίδα τῆς αἰωνιότητας. Ὑπενθυμίζει μάλιστα ὅτι «πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι᾿ αὐτῆς καί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν» (Ματθ. 7,13-14). Ἡ ἐπιλογή εἶναι δική μας.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Η Παναγία Μητέρα νά πρεσβεύει γιά ὅλους μας
Ὁ Μητροπολίτης
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος