Ύστερα, στην εφηβεία, που είναι η πιο δύσκολη ηλικία, η αγωνία των γονέων είναι μεγαλύτερη για τα παιδιά τους, μέχρι να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν.
Οι γονείς τότε ας κάνουν ότι μπορούν, για να τα βοηθήσουν, και ότι δεν μπορούν να κάνουν, γιατί ξεπερνάει τις δυνάμεις τους, ας το αναθέτουν στον Παντοδύναμο Θεό. Όταν εμπιστευθούν τα παιδιά τους στον Θεό, τότε ο Θεός είναι υποχρεωμένος να βοηθήση για πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως.
Αν λ.χ. τα παιδιά δεν ακούν, να τα εμπιστευθούν στον Θεό, και όχι να βρίσκουν διάφορους τρόπους να τα ζορίζουν. Να πη η μητέρα στον Θεό:
«Θεέ μου, δεν μ’ ακούν τα παιδιά μου. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Φρόντισέ τα Εσύ».
Μου έκανε εντύπωση προχθές στην αγρυπνία μία μητέρα που την γνώριζα από παλιά. Ήρθε να με χαιρετήση. Βλέπω, είχε μαζί της μόνον τα μεγαλύτερα παιδιά.
«Που είναι τα μικρά;», την ρωτάω.
«Στο σπίτι, Γέροντα, μου λέει. Τέτοια μέρα θέλαμε να ‘ρθουμε στην αγρυπνία και είπαμε με τον σύζυγο: «Αφού σε αγρυπνία πάμε, δεν πάμε κάπου για διασκέδαση, ο Θεός θα διαθέση έναν Άγγελο να φυλάξη τα μικρά μας».
Σπάνια συναντάς σήμερα τέτοια εμπιστοσύνη, γιατί τώρα, όπως έλειψε η εμπιστοσύνη των παιδιών στους γονείς, έλειψε και η εμπιστοσύνη των γονέων στον Θεό. Και ακούς συχνά πολλούς γονείς να λένε: «Γιατί το δικό μας παιδί να πάρη κακό δρόμο; Εμείς εκκλησιαζόμαστε». Δεν δίνουν το κατσαβίδι στον Χριστό να σφίξη στα παιδιά λίγο καμμιά βίδα· θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους.
Και ενώ υπάρχει ο Θεός, που προστατεύει τα παιδιά, και ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός, αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι, φέρονται σαν να μην υπάρχη Θεός, σαν να μην υπάρχη Φύλακας Άγγελος, οπότε εμποδίζουν την θεία επέμβαση. Ενώ πρέπει να ταπεινώνωνται και να ζητούν βοήθεια από τον Θεό και ο Καλός Θεός θα προστατέψη τα παιδιά.
Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Δ, σελ. 92-93
Πηγή ηλεκτρονικού κειμένου: Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Ιερά Μητρόπολις Νέας Σμύρνης)