«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον…»
Ἀπολυτίκιον)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἑορτάζουμε σήμερα οἱ πιστοί τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας, δηλαδή τήν δυνατότητα πού μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Τριαδικό Θεό νά ἐπανέλθουμε στό «ἀρχαῖον κάλλλος», στόν «ἀπολεσθέντα παράδεισο». Τό μυστήριον τό «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον» (Ρωμ. 14, 24) ἀρχίζει νά ἀποκαλύπτεται μέ τήν Οὐρανόσταλτη ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ στήν Ἄχραντη Κόρη τῆς Ἱστορίας, τήν Παναγία μας. Βέβαια ὅλα εἶχαν προεξαγγελθεῖ ἤδη ἀπό τή στιγμή τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων καί διακηρύχτηκαν ἐμφανῶς ἀπό τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στό βαθμό πού οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἦσαν ἱκανοί νά ἀκούσουν καί ἀκόμη νά κατανοήσουν. Ἡ δήλωση τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου στήν πορεία πρός Ἐμμαούς: «Ὦ ἀνόητοι καί βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται» (Λουκᾶ 24, 25) εἶναι ἐνδεικτική.
Αἰσθανόμαστε σήμερα ὡς πιστά καί ἐνσυνείδητα μέλη τῆς Ἐκκλησίας τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔδωσε τόν Υἱόν Του, ὡς γέφυρα μεταξύ Οὐρανοῦ καί γῆς, νά εἰσέλθει στήν Ἱστορία, νά κατέβει στή γῆ καί νά σαρκωθεῖ ὡς ταπεινός ἄνθρωπος προκειμένου νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Πανηγυρίζουμε ὅλοι οἱ πιστοί, γιατί ἄν καί ἁμαρτωλοί, μποροῦμε πιά μέ τή σάρκωση τοῦ Λόγου, νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας, νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο καί νά θεωθοῦμε κατά τήν χάρη καί τήν δωρεά τοῦ Θεοῦ.
Ἑορτάζοντας τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, ζοῦμε συγκινητικά τό θαῦμα τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Εἶναι Μυστήριο μέ ἄπειρο βάθος, μέ ἀσύληπτη ἔκταση, τό ὁποῖο ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί νιώθουμε καί δοξάζουμε τόν Τριαδικό Θεό μας. Παράλληλα ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ὀφείλουμε τήν σωτηρία μας καί στήν καθαρότητα τῆς Παναγίας, μαζί καί στήν ταπεινή Της ὑπακοή. Ἔκθαμβη μπροστά στό Μυστήριο πού κλήθηκε νά διακονήσει, δέν προβάλλει ἐνστάσεις, δέν ἀντιδρᾷ, δέν ἀρνεῖται νά εἰσέλθει στό ἄγνωστο καί ἀβέβαιο. Ἕνα ἐρώτημα ὑποβάλλει καί κατόπιν δηλώνει εὐλαβικά: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ῥῆμα σου» (Λουκᾶ 1, 38). Οἱ ἱεροί πατέρες τονίζουν ὅτι ἀπό τή στιγμή ἐκείνη, ἀπό τήν συγκεκριμένη δήλωση, ἀρχίζει ἡ διαδικασία τῆς σωτηρίας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Σήμερα ὅμως τιμοῦμε καί τήν ἐπέτειο τῆς Ἐθνικής μας Παλιγγενεσίας. Μαζί μέ τόν Εὐαγγελισμό τῆς ἀπαρχῆς τῆς σωτηρίας μας, γιορτάζουμε καί τόν εὐαγγελισμό τῆς Πατρίδας καί τήν ἔναρξη τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τῶν προγόνων μας, μετά ἀπό βαρύτατο τουρκικό ζυγό 400 ἐτῶν. Ἀναλογιζόμεθα τούς ἡρωισμούς τῶν Νεομαρτύρων, τό Παιδομάζωμα, τίς κακοποιήσεις, τούς ποταμούς τῶν αἱμάτων πού πότισαν τό δέντρο τῆς ἐλευθερίας. Ὁ νοῦς ταξιδεύει στό Σούλι, στό Ζάλογγο, στά Ψαρά, στή Χίο, στά Δερβενάκια, στήν Ἀλαμάνα, στή Νάουσα, στό Μεσολόγγι καί βέβαια στήν Ἁγία Λαύρα, ἀπό ὅπου ξεκίνησε ἡ ἐπαναστατική φλόγα. Ὁλόκληρη χορεία Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί Μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ κράτησαν ἐπί αἰῶνες ἀναμμένη τή φλόγα τῆς πίστης καί παράδοσης, ἤδη προσφέρουν καί τό αἷμα τους στόν ἀγῶνα. Εἶναι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’, ὁ Ἐπίσκοπος Σαλώνων Ἠσαΐας, ὁ Ἐπίσκοπος Ρωγῶν Ἰωσήφ, ὁ καλόγερος Σαμουήλ, ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὁ ἡγούμενος Γαβριήλ τοῦ Ἀρκαδίου καί ἀναρίθμητοι ἄλλοι.
Τιμῶντας σήμερα αὐτή τή διπλῆ γιορτή τῆς Πίστης καί τῆς Ἐλευθερίας, ἄς ὑποκλιθοῦμε εὐλαβικά καί ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Λυτρωτή μας Χριστό, τήν Παναγία μας, ἀλλά καί τούς ἐνδόξους ἥρωες τῆς Ἐθνεγερσίας μας. Ἄς μεταλαμπαδεύουμε στά παιδιά καί στά ἐγγόνια μας τό φρόνημα τοῦ 1821, πού ἦταν ἕνα ἀληθινό θαῦμα.
Ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας !
Ὁ Χριστός καί ἡ Παναγιά μαζί μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος