Η αγάπη του Θεού ξεπερνά με το παραπάνω κάθε άλλη μορφή αγάπης. Όχι απλά προνοεί για μας, αλλά και με θείο έρωτα, έρωτα ανερμήνευτο, έρωτα δίχως πάθος μεν, αλλά θερμότατο, εντονότατο, γνήσιο, ατελείωτο που να μην μπορεί κανείς να τον σβήσει.
Τι λοιπόν δεν έχει κάνει ο Θεός για μας; Έκανε τον κόσμο φθαρτό για μας, αλλά και άφθαρτο πάλι για μας· παραχώρησε να κακοποιηθούν οι προφήτες για μας, τους έστειλε σε αιχμαλωσία για μας, τους άφησε να καούν στο καμίνι για μας· παραχώρησε να υπομείνουν μύρια κακά για μας. Προφήτες και Αποστόλους τους προόρισε για μας. Τον Μονογενή Του για μας τον παρέδωσε και τον Διάβολο για μας τον κολάζει.
Για τους ανθρώπους ήλθε ο Θεός· για την κατεφθαρμένη φύση μας «ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιω. α’ 14). Ο ευεργέτης πηγαίνει με τους αχάριστους. Προς τους αιχμαλώτους ο ελευθερωτής. Προς αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι ήρθε ο Ήλιος της δικαιοσύνης. Στον Σταυρό έπαθε Αυτός που δεν είχε κανένα πάθος. Πάνω στον θάνατο πάτησε η ζωή. Στον Άδη έλαμψε το φως. Αυτούς που εξέπεσαν ανόρθωσε η Ανάσταση. Απέστειλε πνεύμα υιοθεσίας, διένειμε χαρίσματα, υποσχέθηκε στεφάνια και τόσα άλλα που δεν είναι εύκολο να απαριθμηθούν.
Για μας ο Θεός ήλθε στον κόσμο, για μας διανεμήθηκαν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, για μας η κατάργηση του θανάτου, η ελπίδα της ανάστασης, τα θεία προστάγματα που τελειοποιούν τη ζωή μας, η πορεία μας προς τον Θεό που πραγματοποιείται δια των εντολών· για μας ετοιμάζεται η βασιλεία των Ουρανών και σε όσους δεν αποδράσουν από τον κόπο της αρετής πρόκειται να δοθεί το στεφάνι της δικαιοσύνης.
Η αγάπη του Θεού τον ίδιον τον Θεό φανέρωσε πάνω στη γη. Η αγάπη του Θεού έκανε τον Κύριο και Δεσπότη, δούλο. Η αγάπη του Θεού παρέδωσε υπέρ των εχθρών τον Αγαπημένο, τον Υιό υπέρ των μισούντων, τον Θεό υπέρ των ανθρώπων, υπέρ των δούλων άφησε να παραδοθεί ως δούλος ο Ελεύθερος. Και δεν στάθηκε μέχρις εδώ, μας κάλεσε ακόμη υψηλότερα. Όχι μόνο μας απάλλαξε από τα προηγούμενα κακά αλλά και πολύ σπουδαιότερα μας υποσχέθηκε.
Η αγάπη δεν είναι ανθρώπινα λόγια και νοήματα, ούτε απλά προσφωνήσεις και χαιρετισμοί, αλλά φροντίδα φανερή με έργα· που σημαίνει να απαλύνεις τη φτώχεια, να βοηθάς τον ασθενή, να γλιτώνεις από τον κίνδυνο όποιον κινδυνεύει, να συμπαραστέκεσαι στη δύσκολη περίσταση, να κλαις μετά κλαιόντων και να χαίρεσαι μετά χαιρόντων
Η αγάπη του Θεού υπάρχει ως σοφία ένδοξη και την προσφέρει ο Θεός σ’ αυτούς που Τον αγαπούν. Ο άνθρωπος αγαπώντας τον Θεό τηρεί τον λόγο Του· ο Θεός τον αγαπάει και του φανερώνεται με μυστικό τρόπο. «Αν κάποιος με αγαπά, λέει ο Κύριος, θα τηρήσει τον λόγο μου και θα τον αγαπήσει ο πατέρας μου· προς αυτόν θα έλθουμε και μέσα του θα κατοικήσουμε» (Ιω. ιδ’ 23).
Όταν κανείς αγαπάει τον Θεό, τα πάντα συνεργούν προς το καλό.
Αν κάποιος αγαπάει τον Θεό, αυτός έγινε γνωστός στον Θεό.
Ο Θεός έρχεται σε κοινωνία μ’ αυτούς που τηρούν τη φιλία προς Εκείνον. Έτσι, η κοινωνία του Θεού γίνεται ζωή και φως και απόλαυση των αγαθών Του.
Ο Θεός, λοιπόν, δεν γίνεται Θεός όλων, αλλά αυτών που έχουν εξοικειωθεί μαζί Του με την αγάπη. Διότι η αγάπη είναι σύνδεσμος τελειώσεως και δημιουργός κάθε αρετής.
Η αγάπη προς τον Θεό γεννιέται από ειλικρινή πίστη, γιατί ο άνθρωπος που όντως πιστεύει στον Θεό δεν ανέχεται ποτέ να την εγκαταλείψει.
Περισσότερο μπορεί το χορτάρι να υπομείνει το πυρ της φλόγας, παρά ο Διάβολος τη φλόγα της αγάπης· αγάπη η οποία είναι καλύτερο οχυρό από τείχος και στερεότερη από διαμάντι.
Η αγάπη δεν είναι ανθρώπινα λόγια και νοήματα, ούτε απλά προσφωνήσεις και χαιρετισμοί, αλλά φροντίδα φανερή με έργα· που σημαίνει να απαλύνεις τη φτώχεια, να βοηθάς τον ασθενή, να γλιτώνεις από τον κίνδυνο όποιον κινδυνεύει, να συμπαραστέκεσαι στη δύσκολη περίσταση, να κλαις μετά κλαιόντων και να χαίρεσαι μετά χαιρόντων.
Αυτός που αγαπάει τον Θεό, επειδή έχει ξέχειλη την καρδιά του από τη θεία αγάπη, αγαπάει τους εχθρούς του, ευλογεί αυτούς που τον καταριούνται, φέρεται ωραία σε όσους τον εχθρεύονται και προσεύχεται γι’ αυτούς που τον μισούν και τον καταδιώκουν.
Η απόδειξη και η ενέργεια της τέλειας αγάπης προς τον Θεό, είναι η γνήσια αγαπητική διάθεση προς τον πλησίον. Σε αυτό το γεγονός αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει αγάπη. Όπως Εκείνος θυσίασε για μας τη ζωή Του, έτσι κι εμείς οφείλουμε να διαθέσουμε τη ζωή μας υπέρ τον αδελφών μας.
Η αγάπη σκεπάζει πολλές αμαρτίες.
Η αγάπη είναι αυτή που θα μας οπλίσει με παρρησία την ημέρα της Κρίσεως.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Το γνώθι σαυτόν – κείμενα αυτογνωσίας» – Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Εκδόσεις Άθως, Σεπτέμβριος 2014, σελ. 130-133