Τι μας ωφελούν τα «σημεία», οι προφητείες και οι ουράνιες αποκαλύψεις, αν μέσα από αυτά τρέφουμε την υπερηφάνεια και προπαντός την οίησι; Ποιο το όφελος, αν εξαιτίας τους χάσουμε τη θεία Χάρι ή και αυτή την ψυχή μας;
Κανένα έργο σ’ αυτό τον κόσμο δεν έχει αξία για τον Θεό, όταν υπαγορεύεται από τον εγωισμό, την υπερηφάνεια, την κενοδοξία, τη φιλαυτία, την μνησικακία, τον φθόνο ή τη σκληροκαρδία.
Αντίθετα, η χαρά που γεύεσαι όταν ελεής κρυφά, όταν συγχωρής και τον πιο θανάσιμο εχθρό σου, όταν μακροθυμής και υπομένης αγογγύστως· η χαρά και η ουράνια ανάπαυσις που χαρίζει το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»· η χαρά και η ειρήνη που σε καταλαμβάνουν, όταν με προθυμία και αγάπη περιποιήσαι έναν κατάκοιτο ή κάποιον παράλυτο· η χαρά της επιείκειας και της καλωσύνης προς όλους, εχθρούς και φίλους…, όλες αυτές οι χαρές είναι δώρα της θείας Χάριτος κι αυτές μας ανοίγουν την πόρτα του Παραδείσου.
Άλλωστε, ο Θεός δεν μακάρισε όσους λένε προφητείες ή βλέπουν οράματα (γιατί έχουμε και τέτοιες πλάνες!), αλλά τους «ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. 5,7). Δεν είπε «μακάριοι όσοι βγάζουν δαιμόνια», αλλά «μακάριοι οι πενθούντες (για τις αμαρτίες τους), ότι αυτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. 5,4). Δεν επιδοκίμασε όσους οσφραίνονται την ευωδία του Αγίου Πνεύματος, αλλά τους «ακούοντας τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντας αυτόν» (πρβλ. Λουκ. 11, 28).
Επίσης, δεν είπε «μακάριοι όσοι σαγηνεύουν τα πλήθη με τα κηρύγματά τους», όπως ο απόστολος Πέτρος, ο οποίος, στο πρώτο κήρυγμά του μετά την Πεντηκοστή, έκανε να πιστεύουν άνδρες «ώσει χιλιάδες πέντε» (Πραξ. 4, 4), αλλά «μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης» (Ματθ. 5,10). Ούτε, πάλι, επαίνεσε όλους όσους κάνουν θαύματα, αλλά τους «πτωχούς τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών» (πρβλ. Ματθ. 5,3) και τους «καθαρούς τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (πρβλ. Ματθ. 5,8). Που; Μέσα στην καρδιά τους! Και το πνευματικό αντίκρυσμα, αυτής της δωρεάς θα είναι αιώνιο για την ψυχή τους.
Σκοπός είναι να μη λυπούμε το Άγιο Πνεύμα, να ευαρεστούμε στον Θεό με την τήρησι των εντολών και την καλλιέργεια, κατά δύναμι, των αρετών· σκοπός είναι ο αγιασμός μας
Όλα αυτά τα υπερκατάληπτα χαρίσματα είναι πολύ ευλογημένα, αλλά σε καμμία περίπτωσι δεν θα πρέπει να μας απομακρύνουν από τον σκοπό μας. Είναι οάσεις, που στέλνει ο Θεός στη διάρκεια της πνευματικής μας πορείας, αλλά δεν είναι ο τελικός μας προορισμός. Πρέπει να το τονίσουμε αυτό, γιατί οι περισσότεροι από μας, δυστυχώς, μένουμε στα χαρίσματα, στα ενεργήματα του Αγίου Πνεύματος και αυτό είναι μεγάλο λάθος.
Βέβαια, θα πάρουμε καρπό από την εδώ πνευματική μας εργασία, αλλά, ταυτόχρονα, δεν θα ξεχνούμε ότι ο σκοπός μας είναι να περάσουμε στην αντίπερα όχθη. Όσος δε καρπός προκύψη, θα χρησιμοποιηθή για τον ανεφοδιασμό μας και για να ενισχυθή έτι περισσότερο η ασφαλής πορεία της ζωής. Ότι κι αν λάβουμε παρά Κυρίου, είναι μέσα προς τη θέωσι και όχι σκοπός.
Σκοπός είναι να μη λυπούμε το Άγιο Πνεύμα, να ευαρεστούμε στον Θεό με την τήρησι των εντολών και την καλλιέργεια, κατά δύναμι, των αρετών· σκοπός είναι ο αγιασμός μας: «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί», η θέωσίς μας: «εγώ είπα θεοί έστε και υιοί Υψίστου πάντες», η χριστοποίησίς μας και η απόκτησις του Αγίου Πνεύματος, όπως μας διαβεβαιώνει ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα, και νύξ νυκτί αναγγελεί γνώσιν», πρωτοπρεσβύτερου Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου, Πειραιάς 2017, σελ. 206-208