Νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ, ἀπὸ σοῦ τοῦ Πλαστουργοῦ,
ὅτι εἶδόν σε Χριστέ, τὸ σωτήριόν μου φῶς(Μεγαλυνάριον)
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερα 2 Φεβρουαρίου τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι μιά Δεσποτική καί Θεομητορική ἑορτή, δεδομένου ὅτι τιμᾶται μαζί καί ἡ Θεοτόκος Μητέρα, προσάγοντας στόν Ναό τό Βρέφος Ἰησοῦ καί τηρῶντας τή σχετική διάταξη τοῦ Νόμου (Ἐξόδου 13, 1-2). Ἡ γυναῖκα πού γεννοῦσε ἀρσενικό παιδί ὄφειλε νά τοῦ κάνει περιτομή τήν ὀγδόη ἡμέρα καί νά τό προσφέρει στόν Ναό τήν τεσσαρακοστή (Λευϊτ. 12, 1-6). Τό γεγονός τῆς ἀφιερώσεως τοῦ Κυρίου στό Ναό τό ἐξιστορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς (2, 22-39). Ὅλη ἡ διαδικασία αὐτή δέν ἔγινε γιατί ὁ Κύριος εἶχε ἀνάγκη καθαρμοῦ ἀλλά γιά νά δείξει τήν ὑπακοή στό Νόμο. Κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, «οὐκ ἦν χρεία καθαρισμοῦ, ἀλλ᾿ ὑπακοῆς ἦν ἔργον». Οὔτε ἡ Παναγία εἶχε τέτοια ἀνάγκη, γιατί ἡ Σύλληψη ἦταν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου.
Σημαντικό πρόσωπο στήν ἱερή τελετή πού ἔλαβε χώρα στόν Ναό ἦταν ὁ Γέρων Συμεών. «Δίκαιος καί εὐλαβής», εἶχε συνδέσει τήν ἐλπίδα του μέ τήν ὑποδοχή τοῦ Κυρίου. Ἀξιώθηκε νά Τόν ἀναγνωρίσει μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά Τόν κρατήσει στά χέρια του. Σύμφωνα μέ τόν Μ. Ἀθανάσιο, ὁ Συμεὼν «ἄν καί ἦταν ἄνθρωπος κατὰ τό φαινόμενον, ὅμως ἦταν ὑπεράνθρωπος κατὰ τό νοούμενον». Ἦταν ὡς πνευματοφόρος, πάνω ἀπό τούς συνανθρώπους του, γι’ αὐτό καί ἀξιώθηκε τέτοιας τιμῆς. Ἦταν ὡς πρός τή φύση ἄνθρωπος ἀλλά ἄγγελος ὡς πρός τήν ἀρετή καί τήν ἐλπίδα πού συντηροῦσε. Πλάι στόν Γέροντα Συμεών ἦταν ἡ Ἄννα ἡ Προφήτιδα, πού ἀξιώθηκε καί ἐκείνη νά ἀναγνωρίσει τόν Θεό καί νά διακηρύξει ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Λυτρωτής.
Μόλις ὁ δίκαιος Συμεὼν πῆρε στήν ἀγκαλιά του τόν Χριστὸ ἀναφώνησε: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἠτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραὴλ» (Λκ. 2. 29-31). Τή μεγαλειώδη αὐτή διακήρυξη παρέλαβε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καί τήν τοποθέτησε στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, καθώς καί σέ ἄλλες ἱερές Ἀκολουθίες. Ἀξιοσημείωτη καί συνάμα προφητική εἶναι καί ἡ προσθήκη τοῦ Συμεών στήν Θεοτόκο: «Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ. β´ 34). Αὐτή ἡ προφητεία πραγματοποιήθηκε τόσο κατὰ τήν ἐπίγεια ζωή τοῦ Χριστοῦ ὅσο καί στή ζωή τῆς ἀνθρωπότητας διαχρονικά. Ἡ ἄλλη προφητεία πού ἀναφερόταν στήν Θεοτόκο: «καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία», εἶχε ἐφαρμογή στήν Παναγία Μητέρα, στόν πόνο Της, ὅταν θά ἔβλεπε τόν Υἱόν Της πάνω στόν Σταυρό.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Καί οἱ δυό προρρήσεις τοῦ Γέροντα Συμεών εἶναι ἀνάγκη νά γίνουν ἀντικείμενο ἐσωτερικῆς ἔρευνας τοῦ καθενός μας. Ποιά θέση παίρνουμε ἀπέναντι στό «Ἀντιλεγόμενον Σημεῖον»; Ἀγωνιζόμαστε προσευχητικά γιά τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στήν προσωπική μας ζωή καί στόν κοινωνικό περίγυρο ἤ ἀφήνουμε νά μᾶς παρασύρει τό ρεῦμα τῆς ἀθεΐας καί τῆς γενικότερης ἀδιαφορίας; Ἀκοῦμε προσεκτικά τά μηνύματα τοῦ Οὐρανοῦ ἤ ἀναβάλλουμε ἀστόχαστα τήν ἐπιβαλλόμενη ἄμεσα ὁλική μας ἐπαναφορά στό δρόμο τοῦ Εὐαγγελίου; Καί ὡς πρός τήν δεύτερη πρόρρηση πού ἀφορᾷ στήν κάθε μητέρα. Ἡ Παναγία Μητέρα θά πονοῦσε βλέποντας τόν ἀναμάρτητο Υἱόν Της στόν Σταυρό. Ἡ κάθε μητέρα πῶς πρέπει νά ἐνεργεῖ ὥστε τό παιδί της νά μή φτάσει στήν παρανομία καί στήν καταστροφή; Ἔχει προσφέρει τήν ἀναγκαία ἀνατροφή «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφ. 6, 4) ἤ ἀφήνει τά πράγματα ὅπως ἔρθουν καί κάποτε στήν ἐφηβεία, ὅταν ἴσως εἶναι πιά ἀργά, συναισθάνεται τό κακό καί ἀρχίζει τόν ἐκπρόθεσμο προβληματισμό της;
Ἐλπίζοντας νά μᾶς ἀπασχολήσουν οἱ δυό αὐτές προφητεῖες, εὔχομαι νά εἶστε εὐλογημένοι ἀπό τόν Κύριο καί τήν Παναγία Μητέρα Του.
Μετά θερμῶν πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος