Απλότητα και ευλάβεια του Γέροντα
Μαρτυρία ιερομονάχου Ιακώβου: «Ο γέρων Ιάκωβος ήταν απλός, ταπεινός, πράος, γλυκύς, επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος. Περπατούσε σαν άρχοντας με σιγανό βάδισμα και μάτια πάντα χαμηλωμένα λέγοντας διαρκώς την ευχή.
» Διάβαζε συνέχεια ευχές για κάθε πονεμένη ψυχή. Με πόνο ψυχής έκλαιγε για όλους τους πάσχοντες ασθενείς.
» Στο εξομολογήτηριο έβλεπε τι είχε ο καθένας πριν μιλήση και τα ήξερε ο Γέροντας όλα.
» Ήταν λιτοφάγος, έτρωγε σαν να ήταν πουλάκι. Δεν είχε γραφεία και ηγουμενεία. Ένα απλό κελί, καθόταν γονατιστός και ένα σκαμνάκι το είχε για τραπέζι. Μέχρι την τελευταία στιγμή έπλυνε τα ρούχα μόνος του και σκούπιζε το κελλάκι του.
» Ο Γέροντας άλλαζε την Αγία Τράπεζα φορώντας πάντα πετραχήλι, με ”Ευλογητός” και “Δι’ ευχών”. Ακόμη, όταν σιδέρωνε τις κορδέλλες από τον αέρα, και τις κορδέλλες του Ευαγγελίου φορούσε πετραχήλι. Λειτουργούσε πάντα με ζήλο και φόβο Θεού και δάκρυα.
» Νύχτες ολόκληρες αγρυπνούσε και προσευχόταν για όλους και για όλα. Διάβαζε το ψαλτήρι ολόκληρο γονατιστός. Έλεγε την ευχή συνεχώς και έκανε παρακλήσεις».
Από μακρυά γνώριζε τους λογισμούς
Μαρτυρία ιερομονάχου Ιακώβου: «Ήλθε κάποιος από μακριά στο Μοναστήρι να προσκυνήση την Κάρα του Αγίου. Σ’ όλο το δρόμο μάλωνε με την γυναίκα του, διότι νόμιζε ότι άργησαν να ξεκινήσουν και δεν θα προλάβαινε να προσκυνήση την αγία Κάρα, γιατί θα την πήγαιναν από το Μοναστήρι κάπου για προσκύνημα. Μόλις έφτασε, πρόλαβε την αγία Κάρα, την προσκύνησε και αμέσως μόλις τον είδε ο γέρων Ιάκωβος, του λέει: “Τι κάνεις, τέκνο μου, είδες πόσο ζωντανός είναι ο άγιος Δαυΐδ; Είδες πως ευωδίαζε η αγία Κάρα; Ο Άγιος σε περίμενε με αγάπη όπως όλους, αλλά, εσύ, τέκνο μου, άκουγες τους λογισμούς του διαβόλου και σ’ όλο το ταξίδι ήσουν ανήσυχος και εκνευριστικός προς την σύζυγο”. Αυτός έβαλε μετάνοια και λέει, “που το ξέρετε, Γέροντα, εσείς αυτό; Έτσι είναι.”.
Απεκάλυψε τον λογισμό σε μοναχές
Μαρτυρία ιερομονάχου Ιακώβου: «Κάποτε ήλθε στον Γέροντα κάποια μοναχή. Μόλις την είδε ο Γέροντας, την προσφώνησε με το όνομά της και της αποκάλυψε ον λογισμό που είχε και ότι ήλθε κρυφά από την Γερόντισσα χωρίς ευλογία.
» Επισκέφτηκε τον Γέροντα κάποια Γερόντισσα, που λόγω πειρασμών έφυγε από το Μοναστήρι της και εγκαταστάθηκε σε άλλο ερειπωμένο Μοναστήρι. Είχε την αμφιβολία αν έκανε καλά που έφυγε, διότι ως Γερόντισσα είχε πνευματική ευθύνη. Ο Γέροντας χωρίς να την γνωρίζη, μόλις την χαιρέτησε την είπε: “Γερόντισσα (είπε το όνομά της) στο Μοναστήρι (ανέφερε το όνομα της νέας Μονής) θα κουραστήτε, αλλά ψυχικώς θα αναπαυθήτε. Όσο για το άλλο που σκέφτεσθε (την φυγή από το Μοναστήρι), καλώς πράξατε”».
Έκανε Σαρανταλείτουργα
Μαρτυρία ιερομονάχου Ιακώβου: «Ο Γέροντας διάβαζε συνέχεια Παρακλήσεις, ευχές, έκανε και Σαρανταλείτουργα. Έγραφε τα ονόματα και έβαζε σαράντα γραμμές (/////…) και κάθε μέρα έσβηνε από μία, αλλά μόλις έσβηνε την μία, πολλές φορές πρόσθετε άλλη από την άλλη μεριά. Και κάποιος αδελφός του λέει, “Γέροντα, αφού σβήνης, γιατί γράφεις πάλι άλλη γραμμή;”. Και λέει “καλύτερα να κάνωμε πάνω από 40 Λειτουργίες για να έχωμε μισθό περισσότερο και ωφέλεια ψυχών”».
«Βλέπω τον Δεσπότη Χριστό»
Μαρτυρία ιερομονάχου Ιακώβου: «Μία φορά, καθαρίζαμε τον ναό του αγίου Δαυΐδ, για την πανήγυρι της Μεταμορφώσεως και, όταν καθαρίζαμε το Δεσποτικό, σκεφτήκαμε και είπαμε:
– Γέροντα, αφού ο Δεσπότης δεν έρχεται, καλό είναι τόσο που το καθαρίσαμε. Και ο Γέροντας είπε:
– Εγώ βλέπω τον Δεσπότη Χριστό, που ‘ναι καθημερινά επάνω και παίρνω ευχή».
Απόσπασμα από το της Ενωμένης Ρωμηοσύνης: Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ (ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ-ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ), ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΙΩΜΑ 4, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2016, σελ. 145-147 & 153