Ο αββάς Ιωσήφ ο Θηβαίος είπε ότι τρία πράγματα έχουν μεγάλη αξία για τον Κύριο. Το πρώτο, όταν ο άνθρωπος είναι άρρωστος και του έρχονται και άλλοι πειρασμοί και τους δέχεται ευχαριστώντας τον Θεό· το δεύτερο, όταν κάνει κάποιος όλα του τα έργα καθαρά μπροστά στον Θεό και χωρίς να έχουν τίποτε ανθρώπινο· το τρίτο, όταν κάποιος κάθεται στην υποταγή πνευματικού πατέρα και απαρνείται όλα τα δικά του θελήματα –αυτός μάλιστα έχει ένα στεφάνι παραπάνω.
—
Είπε ένας γέροντας: «Γίνει όμοιος με την καμήλα, σηκώνοντας τις αμαρτίες σου και ακολουθώντας δεμένος αυτόν που ξέρει τον δρόμο του Θεού».
—
Ένας αδελφός είπε σε κάποιον γέροντα: «Ενώ κάνω στο κελλί μου όλα όσα πρέπει, δεν βρίσκω κάποια παρηγοριά από τον Θεό». Και ο γέροντας του αποκρίθηκε: «Αυτό σου συμβαίνει γιατί ζεις μαζί με άνθρωπο που είναι κάπως αμελής και θέλεις να γίνεται το θέλημά σου». Ο αδελφός τότε ρώτησε: «Τι λοιπόν με συμβουλεύεις να κάνω, πάτερ;» «Πήγαινε», του είπε ο γέροντας, «και προσκολλήσου σε άνθρωπο που φοβάται τον Θεό, και ταπεινώσου παραδίνοντας σε αυτόν το θέλημά σου. Και τότε θα βρεις παρηγοριά από τον Θεό».
—
Επειδή δεν θέλουμε να υπομείνουμε λίγη στενοχώρια για τον Κύριο, πέφτουμε χωρίς να θέλουμε σε πολλές μεγάλες στενοχώριες. Και επειδή δεν θέλουμε να αφήσουμε το θέλημά μας για τον Κύριο, προξενούμε στον εαυτό μας ζημιά και καταστροφή της ψυχής. Και επειδή δεν ανεχόμαστε να ζούμε ή να μπούμε σε υποταγή και ταπεινωτική μεταχείριση για τον Κύριο, στερούμε τον εαυτό μας από την παρηγοριά που έχουν οι δίκαιοι. Και επειδή δεν πειθαρχούμε στη νουθεσία αυτών που μας νουθετούν για τον Κύριο, κάνουμε τον εαυτό μας αντικείμενο της χαιρεκακίας των πονηρών δαιμόνων. Και επειδή δεν δεχόμαστε την παιδαγωγική τιμωρία, θα μας παραλάβει το καμίνι της άσβεστης φωτιάς, όπου δεν υπάρχει παρηγοριά.
Ευεργετινός – Υπόθεση ΙΘ’ (19) – Η υπακοή είναι απαραίτητη. Επίσης, ποια είναι η ωφέλεια από αυτήν και πως την κατορθώνει κανείς, Περιβόλι της Παναγίας, 2001, σελ. 165-166