Τήν ζωήν ἡ κυήσασα, πρός ζωήν μεταβέβηκας, τῇ σεπτῇ κοιμήσει σου τήν ἀθάνατον..
(Τροπάριον τῶν Αἴνων)
Τέκνα µου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ Κοίµηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου µᾶς ὑπενθυµίζει τήν θνητή πλευρά Τῆς Παναγίας, πού εἶναι ὡστόσο, πρόσκαιρη καί αὐτή, δεδοµένου ὅτι ὁ θάνατός Της ἦταν µετάβαση στήν Ἀληθινή Ζωή, κοντά στόν Υἱό Της, τήν Ζωή καί τήν Ἀνάσταση ὅλων τῶν πιστῶν. Γιορτάζουµε σήµερα µέ εὐλάβεια καί µεγαλοπρέπεια τήν σεπτή Κοίµησή της καί µάλιστα χωρίς καθόλου πένθος, γιατί ἡ Θεοτόκος τελείωσε τή ζωή Της στόν κόσµο, ἀλλά ὁ Θάνατός Της ἦταν ἁπλῶς µιά µετάσταση στόν Οὐρανό.
Τελευταία γήινη µετάβαση τῆς Παναγίας ἦταν τό χωριό Γεθσηµανή, στό ὁποῖο οἱ κάτοικοι Τήν γνώριζαν, τήν τιµοῦσαν καί Τήν ἀντιµετώπιζαν ὡς πνευµατική καθοδηγήτρια. Ἐκεῖ θέλησε νά ἀφήσει τήν τελευταία Της πνοή, πρίν ἀπό τήν ὁριστική Της µετάβαση στήν Ὄντως Ζωή. Στό χῶρο αὐτό συγκεντρώθηκαν οἱ «Ἀπόστολοι ἐκ τῶν περάτων τῆς οἰκουµένης», προκειµένου νά κηδεύσουν τό σῶµα Της, ὥστε ὁ Υἱός καί Θεός Της νά «παραλάβει τό πνεῦµα» Της. Θά ἀκολουθήσει καί τό ἀφθαρτοποιηµένο καί ἀναστηµένο σῶµα Της.
Μιά χαρµολύπη µᾶς καταλαµβάνει, γιατί ὁ θάνατος εἶναι πάντοτε ἔµπονος, ἀφοῦ χάνουµε ἀπό τή συντροφιά µας, ἀγαπηµένα πρόσωπα, γονεῖς, ἀδελφούς, παιδιά, φίλους καρδιακούς, συνεργάτες. Χάνοντας τήν Παναγία, στερούµαστε, φαινοµενικά πάντα, τό πιό ἀγαπηµένο πρόσωπο στή γῆ. Εἶναι ἡ Μεγάλη Μητέρα µας, πάνω καί ἀπό τήν σαρκική µάνα µας. Ὅµως ἡ λύπη µετατρέπεται αὐτόµατα σέ χαρά ἀνέκφραστη, γιατί γνωρίζουµε καί πιστεύουµε ὅτι ἡ παροῦσα ζωή εἶναι προθάλαµος τῆς Ἀληθινῆς Ζωῆς, εἶναι ὁ πρόλογος ἑνός πολυσέλιδου καί ὀγκώδους τόµου, τοῦ ὁποίου οἱ σελῖδες θά εἶναι ἀτέλειωτες.
Ὡστόσο, στήν ἐδῶ σύντοµη ζωή µας γνωρίζουµε ὅτι ἔχουµε µιά Ὑψηλή Προστασία, ἕνα Πανίερο Πρόσωπο, µιά ἀδιάψευστη Καταφυγή, τήν ὁποία ἐκφράζουν οἱ ἑκατοντάδες προσωνυµίες πού ἀπέδωσαν στήν Παναγία µας οἱ πιστοί, διαχρονικά καί διατοπικά. Τήν Θεοτόκο ἐπικαλέστηκε ὁ λαός στίς ἀπειλές τῶν Περσῶν καί τῶν Ἀβάρων· ὅµοια ἔπραξε στή µακρά περίοδο τῆς τουρκοκρατίας, καί κατά τήν τελευταία γερµανική κατοχή. Τό ἱερό πρόσωπο τῆς Ἀειπαρθένου στολίζει τό εἰκονοστάσι µας καί ἐκεῖ προσφεύγουµε στήν κάθε δυσκολία µας, στίς προσωπικές µας ἀστοχίες, στίς περιστάσεις τοῦ βίου, καλές ἤ κακές. Ἀπό τήν Παναγία ἀντλοῦµε δύναµη καί κουράγιο γιά κάθε νέο ξεκίνηµα, γιά τήν κάθε εὐλογηµένη ἀπόφαση ἀλλαγῆς καί ἐναρµόνισης τῆς ζωῆς µας µέ τό θέληµα τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Τιµοῦµε σήµερα τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στολίζουµε τήν πανέµορφη εἰκόνα Της, ἀνάβουµε εὐλαβικά τό κερί µας στή Χάρη Της καί τήν παρακαλοῦµε γιά µᾶς, γιά τά παιδιά καί τά ἐγγόνια µας, γιά τήν πατρίδα µας, γιά ὅλο τόν κόσµο. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ θερµή πρέσβειρά µας πρός τόν Οὐρανό. Εἶναι ἡ µεγάλη Μητέρα µας, ἡ καταφυγή µας στίς ὅποιες δυσκολίες µας. Καί µόνο νά σκοντάψουµε σέ µιά πετρούλα στό δρόµο, «Παναγία µου», ἀναφωνοῦµε. Καί ὁ στεναγµός καί ἡ κραυγή µας πηγαίνει κοντά Της καί Ἐκείνη, µέ «εὐήκοο οὖς», ἀνταποκρίνεται ἄµεσα καί µᾶς καθησυχάζει. Ἄς µείνουµε πάντα ὑπό τή Σκέπη Της, µέ πίστη στόν Τριαδικό Θεό, µέ τήν εὐλογία τῆς Ἁγίας µας Ἐκκλησίας. Σταθερή «µεσίτρια ἔχοµε πρός τόν Φιλάνθρωπον Θεόν», ἄς µιµηθοῦµε τήν ἁγία ζωή Της καί ἄς µείνουµε στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας ὅλων µας.
Αὐτό τό µήνυµα µετέδιδα σέ κάθε συνάντησή µας µέ τά φιλοξενούµενα παιδιά µας στήν Κατασκήνωση τῆς Μητροπόλεώς µας στή Στεφάνη Βοιωτίας, ἡ ὁποία καί πάλι δέχθηκε στήν ἀγκαλιά της περισσότερα ἀπό 1000 παιδιά λαµβάνοντας ἑλληνορθόδοξη κατήχηση καί βέβαια ἄριστη διαµονή καί ποιοτική διατροφή.
Παράλληλα ἡ Ἐκκλησία µας µεριµνᾶ γιά ὅλο τό Ποίµνιό της, πού ἔχει ὑποστεῖ τίς πλέον δυσάρεστες συνέπειες τῆς πρωτοφανοῦς οἰκονοµικῆς κρίσεως, µέ τά Συσσίτια, τό Κοινωνικό Ἰατρεῖο καί Φαρµακεῖο καί τίς συνεχεῖς διανοµές τροφίµων ἀπό τό Ἐπισκοπεῖο καί τίς Ἐνορίες µας.
Ἡ Παναγία µας ἄς σκεπάσει ὅλον τόν κόσµο καί ἄς χαρίσει τήν ἐλπίδα καί τό χαµόγελο πού λείπουν στίς µέρες µας.
Μέ πατρικές εὐχές καί εὐλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος