Κάποιος αδελφός ζητούσε ευχή από έναν γέροντα, καθώς ξεκινούσε βιαστικά για την πόλη. Και ο γέροντας του είπε: «Μη βιάζεσαι να πας στην πόλη, αλλά βιάσου να αποφύγεις την πόλη, και θα σωθείς».
Δουλεύοντας στον θερισμό, ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός άκουσε έναν αδελφό αν λέει με οργή σε έναν άλλο: «Ω και εσύ!» Παράτησε αμέσως τον θερισμό και έφυγε.
Οι μαθητές του αββά Ευλογίου διηγήθηκαν: «Όταν ο γέροντας μας έστελνε στην Αλεξάνδρεια για να πουλήσουμε τα εργόχειρα, μας έδινε εντολές να μην κάνουμε περισσότερο από τρεις μέρες. “Αν κάνετε πάνω από τρεις μέρες”, μας έλεγε “εγώ είμαι αθώος για την αμαρτία σας”. Εμείς τότε τον ρωτήσαμε· “Πως οι μοναχοί που συναναστρέφονται νύχτα μέρα με τους κοσμικούς στις πόλεις και τα χωριά δεν βλάπτονται;”
κατάλαβα ότι ο κάθε μοναχός, ανάλογα με το πάθος στο οποίο σκόνταφτε, είχε και τους σχετικούς δαίμονες να τον συνοδεύουν και να του μιλούν στον νου. Γι’ αυτό λοιπόν, αδελφοί, δεν θέλω να αργοπορήσετε ποτέ στην πόλη
Εκείνος μας απάντησε· “Πιστέψτε με, παιδία μου· από τότε που έγινα μοναχός, έκανα τριάντα οκτώ χρόνια χωρίς να βγω από τη Σκήτη. Έπειτα πήγα στην Αλεξάνδρεια, στον πάπα [1] Ευσέβιο, μαζί με τον αββά Δανιήλ για κάποια ανάγκη. Όταν μπήκαμε στην πόλη, είδαμε πολλούς μοναχούς. Και έβλεπα –με τα νοερά μάτια- άλλους από αυτούς αν τους χτυπούν στο πρόσωπο κοράκια, άλλους να τους αγκαλιάζουν γυμνές γυναίκες και να τους μιλούν στο αυτί, και άλλους γυμνούς να τους χαστουκίζουν αγόρια και να τους πασαλείφουν με ανθρώπινα κόπρανα. Έβλεπα επίσης κάποιους που κρατούσαν μαχαίρια να κόβουν σάρκες ανθρώπινες και να τις δίνουν στους μοναχούς να τις φάνε. Και κατάλαβα ότι ο κάθε μοναχός, ανάλογα με το πάθος στο οποίο σκόνταφτε, είχε και τους σχετικούς δαίμονες να τον συνοδεύουν και να του μιλούν στον νου. Γι’ αυτό λοιπόν, αδελφοί, δεν θέλω να αργοπορήσετε ποτέ στην πόλη, για να μην ενοχληθείτε από τέτοιους λογισμούς, ή μάλλον δαίμονες”».
[1]. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ο τίτλος «πάπας» αποδιδόταν συχνά σε επισκόπους και πρεσβυτέρους. Τελικά έμεινε ως τίτλος των αρχιεπισκόπων Αλεξανδρείας και Ρώμης.
Ευεργετινός – Υπόθεση ΚΒ’ (22) –Πρέπει να αποφεύγουμε τη συναναστροφή των απρόσεκτων ανθρώπων και τους θορύβους. Σε όποιον θέλει να σωθεί, είναι αναγκαία η αποξένωση από τους κοσμικούς, Περιβόλι της Παναγίας, 2001, σελ. 207