«Οὐρανός ἡμῖν γέγονε σήμερον ἡ γῆ, οὐκ ἀστέρων ἐξ οὐρανῶν εἰς γῆν καταβάντων, ἀλλ΄ ἀποστόλων ὑπέρ τούς οὐρανούς ἀναβάντων, ἐπειδήπερ ἐξεχύθη ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος» (Ἰω. Χρυσόστομος, P.G. 52, 803)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Εἶναι συγκλονιστικοί οἱ λόγοι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται στή σημερινή Γενέθλια Ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας. Γιά μᾶς ἔγινε σήμερα ὁ Οὐρανός γῆ, ὄχι γιατί κατέβηκαν τά ἀστέρια στόν κόσμο, ἀλλά γιατί οἱ Ἀπόστολοι ἀνέβηκαν στούς Οὐρανούς, ἐπειδή ἀσφαλῶς ξεχύθηκε ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σήμερα ζοῦμε καί ἐμεῖς τήν ἴδια μεγάλη ἑορτή. Στήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς ἑορτάζουμε τήν κάθοδο στή γῆ τοῦ Τρίτου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος∙ ἑορτάζουμε τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἀποστόλους∙ ἑορτάζουμε τήν φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο καί τήν ἔναρξη τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ Της ἔργου.
Ὅλα τά γεγονότα ἐντάσσονται στό προαιώνιο σχέδιο τῆς Βουλῆς τοῦ Θεοῦ. Ἦλθε ὁ Κύριος στή γῆ καί σαρκώθηκε γιά νά σώσει, μέ τόν πιό ἁπλό καί συγχρόνως μυστηριώδη τρόπο, τόν ἄνθρωπο. Κατέβηκε ὁ Θεός, γιά νά ἀνεβάσει τόν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνος εἶχε δηλώσει μικρό χρόνο πρίν ἀπό τό Πάθος Του «συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω Αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς» (Ἰω. 16, 7). Ὁ Μεγάλος Δάσκαλος, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου εἶχε ἤδη ἀποσπάσει τήν ἐκτίμηση τῶν σοβαρῶν ἀνθρώπων, ἐκείνων πού ἐλπίζανε στήν ἀλλαγή τοῦ κόσμου. «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησε ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. 7, 46) δηλώνουν οἱ στρατιῶτες στούς Φαρισαίους, χωρίς ὅμως καί νά καταφέρουν νά τούς πείσουν. Ἔμειναν ξένοι στά Οὐράνια μηνύματα καί ἄσχετοι πρός τήν ἀναμενόμενη Λαμπρότητα.
Κατ’ αὐτήν τήν ἁγία ἡμέρα καί ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς φέρνουμε στό νοῦ μας τό μεγαλεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς ἀγῶνες καί τούς θριάμβους της. Ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, εἶναι τό μυστικό σῶμα μέ κεφαλή τόν Κύριο καί Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό καί μέλη Της, ὅλους ἐκείνους πού βαπτίσθηκαν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος μέσα στήν Ὀρθόδοξη κολυμβήθρα. Ὅλοι ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι καί μυρωμένοι Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, παρά τίς τοπικές ἀποστάσεις πού μπορεῖ νά μᾶς χωρίζουν, συναποτελοῦμε ἕνα ἀδιάσπαστο σύνολο, τό πνευματικό σῶμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
Εἶναι δυστύχημα καί πόνος ψυχικός τό γεγονός ὅτι δέν αἰσθάνονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐνσυνείδητα μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Μάλιστα κάποιοι ἀπό αὐτούς ἐπιχειροῦν ἀκόμη καί πολεμική ἐναντίον Της, καταλήγοντας νά γίνονται οἱ ἴδιοι θύματα τῆς ἐχθρότητάς τους. Προσευχόμαστε καί γι’ αὐτούς, νά τούς φωτίσει τό Πανάγιο Πνεῦμα, νά κατανοήσουν τό βραχύ τῆς ζωῆς, νά τελειώσουν τήν ὕπαρξή τους μέ τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά ἔχουν αἰώνια προοπτική καί νά μήν ὁδηγηθοῦν στήν ἀπώλεια. Στή δισχιλιετῆ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας ἐμφανίστηκαν πολλοί μιμητές τῶν Φαρισαίων. Ὅλοι ἄκουσαν τό «σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν» (Πρξ. 26,14). Ὅσοι συμμορφώθηκαν ὡς ὁ Παῦλος, ἀναδείχτηκαν «ἀστέρες» τοῦ ὁρατοῦ στερεώματος καί τοῦ ἀοράτου ἐλπιζόμενου χώρου τῆς Βασιλείας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἀσφαλῶς ἀγωνιζόμαστε νά εἴμαστε συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ὁποία ἀποκαλεῖται καί Ταμειοῦχος τῆς Θείας Χάριστος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Παράκλητος, ἐνεργεῖ πλέον μέσῳ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Μέσα στούς κόλπους Της βιώνουμε τά Χαριτόβρυτα Μυστήρια, τόσο ἀπαραίτητα γιά τή σωτηρία μας. Κοντά στήν Ἐκκλησία ἐπίσης βρίσκουμε τή στοργή πού μᾶς λείπει ἀπό τά κοσμικά μορφώματα. Γι’ αὐτό ἄς μείνουμε κοντά Της καί ἄς ἀγωνιστοῦμε γιά τή δόξα Της, πού εἶναι δόξα τοῦ Κυρίου. Σέ κάθε περίπτωση τό κέρδος θά εἶναι δικό μας. Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θά ὠφεληθοῦμε, οἱ οἰκογένειές μας καί ὁ κοινωνικός μας περίγυρος. Θά ὠφεληθεῖ βέβαια καί ἡ Πατρίδα μας, τώρα μάλιστα πού ὑψώνονται πολλά νέφη πάνω ἀπό τόν ὁρίζοντά της. Ἄς γίνουμε τολμηροί καί ὁμολογητές. Κανείς ἄλλος δέν μπορεῖ νά μᾶς δώσει ἐλπίδα. «Οὐκ ἔστι ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία» (Πράξ. δ΄, 12). «Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον». Ὅλα τά προσφέρει τό ἅγιο Πνεῦμα. Ἄς μᾶς δώσει ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, ὑπομονή, ὑγεία καί κουράγιο γιά τόν ἀγῶνα μας.
Μέ ὁλόθερμες πατρικές εὐχές καί εὐλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος