Η εγκράτεια κάνει δυνατό τον άνθρωπο και σωματικά και πνευματικά.
Ότι και να δης, μην το παρεξηγής. Ακόμη και κακό να είναι, ο νους σου να μην πάη στο κακό. Αυτό είναι η πρόοδος για τον αρχάριο.
Αν δεν αγαπάς τον εαυτόν σου για τον Θεό, θα έχης αγάπη Θεού.
Όταν κανείς είναι καλός, σε όλα βάζει καλό λογισμό.
Όταν κανείς είναι τακτοποιημένος εσωτερικά, έχει τον Χριστό μέσα του, δεν θέλει τίποτε. Αλλοιώς, ψάχνει να βρη να γεμίση με υλικά.
Συνέχεια, μέρα-νύχτα να δοξολογούμε τον Θεό. Και έτσι και εγρήγορση θα έχωμε και την ευχή θα αποκτήσωμε.
Η υπερηφάνεια έκανε κάποιον και σκότωσε άνθρωπο. Ήταν νύχτα και για να δείξη ότι σημαδεύει και τη νύχτα, πυροβόλησε και χτύπησε άνθρωπο. Θέλει προσοχή.
Το μεγαλύτερο κακό δεν το κάνουν οι κακοί άνθρωποι, αλλά οι καλοί από αδιακρισία.
Μοναχός, ρώτησε τον Γέροντα:
– Γέροντα, έρχονται λαϊκοί και μου ζητάνε να προσεύχωμαι γι’ αυτούς. Πως να προσευχηθώ, αφού δεν έχω αρετή και δεν προσεύχωμαι σωστά για τον εαυτό μου;
– Βρε, ευλογημένε! Ο Θεός θ’ ακούση την προσευχή σου για την αρετή σου ή για την ταπείνωση του άλλου που σκύβει το κεφάλι του και ζητά ταπεινά την προσευχή σου;
Όταν προσεύχωμαι καρδιακά, αισθάνομαι ένα ζέσταμα στο μέρος της καρδιάς και εν συνεχεία το ζέσταμα αυτό απλώνεται σε όλο το σώμα.
Το άριστο είναι όλη η οικογένεια να έχη τον ίδιο Πνευματικό και, αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε τουλάχιστον το ανδρόγυνο να έχη τον ίδιο Πνευματικό. Ο Πνευματικός πρέπει να είναι κοντά, για να μπορή ο εξομολογούμενος να τον βλέπη, όταν έχη ανάγκη.
Όποιος δουλεύει (προσεύχεται) με την καρδιά ξεκουράζεται, ενώ όποιος δουλεύει με το μυαλό κουράζεται.
Όποιος αγαπά τον Θεό, για να αγαπά τον Θεό, αγαπά και τον πλησίον. Αλλά όταν δεν αγαπά τον πλησίον και λέει ότι αγαπά τον Θεό, αγαπά τον εαυτό του.
Πιο πολύ βοηθά τους άλλους το παράδειγμα μας το χριστιανικό και η ζωή μας η χριστιανική.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Ό Όσιος Παϊσιος (Μαρτυρίες-Περιστατικά-Διδαχές), Ενωμένη Ρωμηοσύνη, Ορθόδοξο Βίωμα 3, Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 234-235