Όταν είναι η Χάρις του Θεού στην ψυχή του ανθρώπου, φεύγει και η παρρησία, φεύγουν και οι λογισμοί και όλα φεύγουν. Γίνεται ο άνθρωπος πράος, γλυκός, ταπεινός, γιατί ο ίδιος ο Χριστός είναι «πράος και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια’ 29). Βλέπεις τον άνθρωπο να είναι χαρούμενος, να ανέχεται, να κάνη υπομονές, γιατί η ζωή που επιλέξαμε είναι να κάνουμε όχι υπομονή, αλλά υπομονές. Τα πάθη και τα ελαττώματα είναι μέσα στο αίμα μας φυτρωμένα, είναι μαζί με το αίμα μας, και αν δεν αγωνισθούμε να πολεμήσουμε το κάθε πάθος, είναι φύσει αδύνατον να βρούμε ειρήνη στην ψυχή μας. Βλέπετε, πολλές φορές ο άνθρωπος, όταν συζητή, θυμώνει, μαλώνει, και δεν σηκώνει ούτε λόγο ούτε τίποτε. Το κάθε πάθος που ξεφυτρώνει, απλώνει και καταλαμβάνει την ψυχή μας, αν εμείς δεν το ξερριζώσουμε. Γι’ αυτό πρέπει ο κάθε άνθρωπος να έχη μέσα στην τσέπη του και ένα «σβανά». Ξέρετε τι είναι ο σβανάς; Είναι ένα μαχαίρι με στρογγυλάδα που βγάζουν τα χόρτα.
Μας πολεμάει ο θυμός; Ξερρίζωμα. Μας πολεμούν αισχροί λογισμοί; Ξερρίζωμα. Μας πολεμάει η ζήλεια, ο φθόνος, η κακία; Ξερρίζωμα. Όταν ξερριζώνουμε το κάθε πάθος, ο Θεός θα είναι μέσα στην καρδιά μας.
Για να καταλάβουμε όλα αυτά, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι είναι τα πάθη, από που ξεκινάνε και ποιό μας πολεμά περισσότερο. Πρέπει να έχουμε αυτό το μαχαίρι και μόλις ξεφυτρώνει κάποιο πάθος, αμέσως να το ξερριζώνουμε, να μη πιάνη ρίζα, γιατί, όταν θα γίνη ρίζα, θα είναι σαν την αγριάδα. Η αγριάδα, άμα πιάση μια μικρή ριζούλα, απλώνει βαθειά στη γη και δεν μπορείς να την ξερριζώσης. Είναι το μοναδικό χόρτο που δεν μπορείς να το ξερριζώσης. Έτσι και τα πάθη· όταν αμελούμε και δεν τα πολεμούμε, γίνονται σαν την αγριάδα μέσα στην ψυχή μας και δεν αφήνουν να δούμε το φως της Χάριτος, το φως της Θεότητος μέσα στην ψυχή μας, να δούμε πως κινείται η καρδιά του ανθρώπου, από τι κινείται, τι μας πολεμάει. Μας πολεμάει ο θυμός; Ξερρίζωμα. Μας πολεμούν αισχροί λογισμοί; Ξερρίζωμα. Μας πολεμάει η ζήλεια, ο φθόνος, η κακία; Ξερρίζωμα. Όταν ξερριζώνουμε το κάθε πάθος, ο Θεός θα είναι μέσα στην καρδιά μας. Μου λένε πολλές από τις αδελφές που αισθάνθηκαν την Χάρι του Θεού στην ψυχή τους, πως όταν τους επισκέπτεται, έρχεται πολύ απαλά. Να προσέξουμε όμως πάρα πολύ την τραχύτητα, είτε εσωτερικά μας έρχεται είτε εξωτερικά, διότι κωλύει την Χάρι.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921-1995, Λόγια Καρδιάς, Έκδοσις Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, σελ. 453-454