«Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τω τόκω Σου, και χείρας του Συμεών ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας και νυν έσωσας ημάς, Χριστέ ο Θεός»
(Κοντάκιον της Εορτής)
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα, 2 του Φεβρουαρίου, η Εκκλησία μας τιμάς και γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου μας, τον Σαραντισμό ή Εκκλησιασμό του νηπίου και της μητέρας, όπως λέμε συνήθως. Υπαπαντή σημαίνει υποδοχή και προϋπάντηση και σχετίζεται με τη νομική υποχρέωση, από των Μωσαϊκό Νόμο, του Μνήστορος Ιωσήφ και Θεοτόκου Μαρίας, να οδηγήσουν το βρέφος Ιησού στον Ναό. Από το ιερό Βιβλίο της Εξόδου (13ο κεφάλαιο) πληροφορούμαστε ότι ο Θεός διέταξε τους Εβραίους να αφιερώνουν σε Αυτόν τον πρωτότοκο γιο τους. Όριζε ακόμη ο Εβραϊκός Νόμος, ότι η μητέρα, μετά την τεσσαρακοστή μέρα από τη γέννηση του παιδιού της, όφειλε να προσέλθει στον Ναό, για να «καθαρθεί» από τις διαδικασίες του τοκετού, προσφέροντας ως θυσία νεοσσούς περιστεριών ή τρυγόνων (Λευιτ. 12, 7-8). Ο Ιερέας προέβαινε σε εξιλεωτική θυσία καθαρισμού της μητέρας και αφιέρωσης του παιδιού της στον Θεό.
Τούτη τη νομική υποχρέωση έπρεπε να εκπληρώσει και η Παναγία, με συνοδό Της, τον Ιωσήφ, στα Ιεροσόλυμα κρατώντας στην αγκαλιά το Θείο Βρέφος και μαζί τους νεοσσούς για τη θυσία του καθαρισμού, την οποία περιγράφει λεπτομερώς ο Ευαγγελιστής Λουκάς (2, 22-25). Ο ίδιος ιερός Ευαγγελιστής διασώζει και ένα άλλο περιστατικό σχετικό με τον Δίκαιο Συμεών τον Θεοδόχο, ο οποίος προϋπάντησε την Παναγία με το Θείο Βρέφος στην είσοδο του Ναού. Ο Συμεών είχε λάβει αποκάλυψη από το Άγιο Πνεύμα, ότι πριν το τέλος της ζωής του θα έβλεπε με τα σωματικά του μάτια τον Σαρκωθέντα Θεό. Η αποκάλυψη πραγματοποιήθηκε εκείνη τη στιγμή, που τα γερασμένα χέρια του κράτησαν τον Ίδιο τον Θεό. Προσήγγισε με τον καλύτερο τρόπο το Μυστήριο του Αιωνίου, που μπήκε στη διαδικασία του χρόνου, για να επαναφέρει τον άνθρωπο στην Αιωνιότητα.
Η Υπαπαντή του Κυρίου και της Παναγίας Μητέρας Του, άρχισε να τιμάται επιπλέον και ως εορτή της κάθε μητέρας, μετακινούμενη βέβαια σε επόμενη Κυριακή, καθιερωμένη ως «Κυριακή της Μητέρας».
Ωστόσο μια Αμερικανίδα δασκάλα, θέλοντας να τιμήσει τη λήξη του Εμφυλίου στης Η.Π.Α. (Απρίλιος 1865), άρχισε αγώνα καθίερωσης της 2ης Κυριακής του Μαΐου ως «Κυριακή της μητέρας», προκειμένου να τιμηθούν οι μητέρες των Αμερικανών στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στο αδελφοκτόνο πόλεμο, που κράτησε πέντε χρόνια (1861-65) και μετρούσε 500.000 νεκρούς και αμέτρητες υλικές καταστροφές. Τελικά, με νόμο του 1914, καθιερώθηκε η 2 Κυριακή του Μαΐου ως «Κυριακή της Μητέρας». Στην Ελλάδα, η Μητέρα τιμήθηκε για πρώτη φορά στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, αλλά βαθμιαία επιβλήθηκε η επιλογή των Η.Π.Α. και στη δεκαετία του 1960, επιβλήθηκε πλήρως το αμερικανικό πρότυπο.
Αδελφοί μου αγαπητοί,
Για ένα πρόσωπο τόσο σημαντικό στη ζωή μας, όπως η μητέρα μας, δε χρειάζονται φορμαλιστικές ρυθμίσεις, για να την τιμήσουμε κάποια μέρα συγκεκριμένη. Την τιμούμε καθημερινά, την σεβόμαστε, δείχνοντάς της την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας. Όσες γυναίκες ευτύχησαν να γίνουν μητέρες συγκινούνται κρατώντας στην αγκαλιά το σπλάχνο τους, και ετοιμάζοντας το μεθοδικά και καρτερικά, να γίνει υγιές μέλος της κοινωνίας, χρήσιμο για τον εαυτό του και το σύνολο. Αυτό δε θα γίνει με κάποιο μαγικό τρόπο, αλλά θα εξελιχθεί βαθμιαία με θερμή προσευχή και με αγωγή, που θα δίδεται κάθε στιγμή, σε κάθε ευκαιρία, και θα ελέγχεται ανύστακτα και από τους δύο γονείς. Η Υπεραγία Θεοτόκος έφερε το Θείο Βρέφος στο Ναό. Και η κάθε μητέρα πρέπει να φέρνει το παιδί της στην Εκκλησία, σε τακτικό Εκκλησιασμό, αλλά και στα Κατηχητικά Σχολεία, όπου η Ενορία έχει αναλάβει το έργο να οδηγήσει τα παιδιά κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία. Ο στόχος είναι να γίνουν καλοί άνθρωποι, οσμή ευωδίας της κοινωνίας σήμερα, και αυριανοί πολίτες της Βασιλείας του Θεού. Αυτό θα έχει υπόψη της η κάθε μητέρα και μαζί της όλοι εμείς, στη σημερινή μεγάλη εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου μας.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα
Ο Κύριος και η Παναγιά μαζί μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Νικαίας Αλέξιος