Το θεμέλιο όλων των καλών και η απελευθέρωση της ψυχής από την αιχμαλωσία της στον εχθρό και ο δρόμος που οδηγεί στο φως και στη ζωή είναι αυτά τα δύο: το να περιοριστεί κανείς σε έναν τόπο και να τον νηστεύει πάντοτε. Δηλαδή να κανονίσει σοφά και φρόνιμα τον εαυτό του με εγκράτεια κοιλιάς, σε ήσυχο τόπο, και με αδιάκοπη πνευματική ενασχόληση και μνήμη Θεού. Αυτός που θα τηρήσει αυτά τα δύο, θα προκόψει πολύ και με αυτά θα κατορθώσει όλες τις αρετές.
Ο δειλός άνθρωπος δείχνει ότι έχει δυο αρρώστιες, την ολιγοπιστία και την αγάπη του εαυτού του. Εκείνος όμως που δεν τις λογαριάζει, δείχνει καθαρά ότι πιστεύει ολόψυχα στον Θεό και περιμένει τα μέλλοντα αγαθά. Η τόλμη της καρδιάς και η καταφρόνηση των κινδύνων οφείλεται σε ένα από τα δύο: η στη σκληροκαρδία ή στην πολλή πίστη στον Θεό. Στην σκληροκαρδία όμως υπάρχει υπερηφάνεια, ενώ στην πίστη ταπείνωση της καρδιάς.
Υπόθεση ΚΗ (28) – Από που πρέπει κανείς να αρχίζει την άσκηση. Όσοι την αρχίζουν, χρειάζονται υπομονή και βία στον εαυτό τους, επειδή η αρετή στην αρχή φαίνεται δύσκολη, εξαιτίας των παθών και των προηγούμενων αμαρτιών, ύστερα όμως διαπιστώνεται πως είναι πολύ εύκολη. Η αποφασιστική αρχή ωφελεί πάρα πολύ. Είναι αδύνατο να ακολουθήσει τον Χριστό ή να κατορθώσει κάποια αρετή εκείνος που δεν θα προετοιμάσει τον εαυτό του για θάνατο, Περιβόλλι της Παναγίας, 2001, σελ. 273.