Έλαβον την επιστολήν σου, η αμνάς του Ιησού μου· και προχωρών εις την ανάγνωσιν έφθασα εις το καθαθύμιον της ψυχής μου. Και ευθύς από την χαράν μου ως έξαλλος εξηγέρθην. Και, τα γόνατα κλίνας, τα χείρας εξέτεινα. Και, τι αν σοι ειπώ! Η γλώσσα εφθέγγετο. Τα χείλη διαρκώς εψιθύριζον. Ο δε νους εθεολόγει απαύστως. Και οι οφθαλμοί έρρεον δάκρυα συνεχή.
– Ευχαριστώ σοι, έλεγον, γλυκεία πνοή, η ζωή της ψυχής μου, το φως του νοός μου, η παράκλησις της καρδίας μου, ο γλυκύς Ιησούς μου. Ευχαριστώ σοι, αγάπη μου γλυκυτάτη, Ιησού ποθεινότατε, ότι δεν παρείδες τας ταπεινάς μου δεήσεις, αλλ’ επήκουσας της φωνής μου και ηλέησας το μικρόν μου τεκνίον.
Και ιδού πλέον μετά δύο ημέρας λαμβάνει, κατόπιν της παρελθούσης δοκιμασίας, το άγιον Σχήμα. Γίνεται νέος άνθρωπος. Αποθνήσκει ο παλαιός. Αλλάζει το όνομα. Φορεί ένδυμα γάμου. Συγχωρούνται αι αμαρτίαι. Υπόσχεται ενώπιον των Αγγέλων. Γράφεται εις τους ουρανούς.
Παύει πλέον να έχη γονείς και συγγενείς εν τω κόσμω. Αφήνει τα κάτω, τα άνω φρονεί. Τοις άνω συνάπτεται, εκείνα νοεί. Μηδενός έχει πλέον θέλησιν η αυταρέσκειαν ή ιδίου σώματος εξουσίαν. Τα πάντα αρνείται και κρέμαται εις της Γεροντίσης τον λόγον έως εσχάτης πνοής.
Και πλέον ποσώς δεν αρωτά τι κάμνει ο πλησίον, αλλ’ άγει διαρκή ησυχίαν. Εργάζεται πλέον νοεράν εργασίαν. Έχει δάκρυα συνεχή εις τους οφθαλμούς. Γλώσσαν μελίρρυτον. Λαλιάν σύμμετρον. Σώμα αγνόν. Νουν καθαρόν και αφάνταστον. Αμετεώριστον προσευχήν. Ειρήνην διαρκή. Τελείαν υπακοήν. Αγάπην πυριφλεγή προς τον Σωτήρα Χριστόν, όπου διαρκώς να καίη χωρίς να σβήνη, χωρίς να σβήνη ποτέ. Ώστε και μόνον την φωνήν του ονόματος του Χριστού αν ακούη, ευθύς να σκιρτά η ψυχή, να γλυκαίνουν τα χείλη, και να ξυπνά όλος ο νοητόκτιστος άνθρωπος. Έθος γαρ τη αγάπη και θείον προνόμιον να σκιρτά η καρδία όταν ακούη το αγαπώμενον όνομα· καν ώσι σωματικά, καν ώσι πνευματικά, εκ της αυτής καρδίας προχέει της αγάπης ο γλυκασμός.
Όταν η χάρις διαυγάση το φάος της θείας του Πνεύματος αίγλης, όλος ο άνθρωπος γίνεται έξαλλος, και ως ο θείος Δαυΐδ σκιρτά και χορεύει νοερώς προς της θείας εικόνος, όπως εκείνος προ της σκιώδους κιβωτού.
Ιδού λοιπόν, θύγατηρ του Ιησού μου, διατί ευθύς μετά την ανάγνωσιν της επιστολής σου, κατόπιν της προσευχής μου δια σε, σου έγραψα την απάντησιν πλήρης χαράς και αγαλλιάσεως. Την δε Κυριακήν -διότι τώρα ξημερώνει Παρασκευή- την ώραν όπου θα δίδης τας υποσχέσεις και θα λαμβάνης των Αγγέλων το Σχήμα θα είμαι παρών και εγώ νοερώς να συμψάλω· «αγκάλας πατρικάς…» και εις όλην την αγρυπνίαν θα εύχωμαι δια σε και πάσας τας Αδελφάς.
Και μόλις θα λάβης την επιστολήν γράψε μου το ουράνιον όντως κατά αλήθειαν όνομα· δια να σβήσωμεν πλέον το παλαιόν και να βάλωμεν το νέον εις την θέσιν του. Και φρόντισε πλέον η ζωή σου να είναι αγγελική· καθότι από του νυν εις τους χορούς των Αγγέλων κατετάγης, να υμνής και να δοξάζης τον Θεόν εν τω σώματι και τω πνεύματι σου.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Γέροντος Ιωσήφ, Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας», Επιστολή 28, Έκδοσις Ιεράς Μονής Φιλοθέου, Αγίον Όρος, 1979