Η θεωρία του Τιμίου Προδρόμου ήταν μεγάλη. Στην ζωή των αγίων συναντούμε θεοπτικές εμπειρίες της δόξης της Αγίας Τριάδος, εν τω Προσώπω του Ιησού Χριστού. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αξιώθηκε από τον Θεό να ακούση την φωνή του Πατρός, να δη τον Λόγο του Θεού, και το Πνεύμα του Θεού. Αλλά αυτή η θεωρία δεν ήταν αισθητική όραση. Βέβαια, ο άνθρωπος βλέπει και με τους σωματικούς οφθαλμούς, οι οποίοι όμως προηγουμένως μεταμορφώνονται για να μπορέσουν να αντέξουν την θεωρία του Θεού. Η υπερφυσική αποκάλυψη και φανέρωση της Αγίας Τριάδος φαίνεται από τις φράσεις που χρησιμοποιούν οι Ευαγγελιστές, παρουσιάζοντας αυτό το γεγονός. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει: «και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί» (Ματθ. α’, 16) και ο Ευαγγελιστής Μάρκος «είδε σχιζομένους τους ουρανούς» (Μαρκ. α’, 10). Έτσι οι ουρανοί άνοιξαν και εσχίσθησαν.
Τα δύο αυτά ρήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν τυχαία, αλλά για να εκφράσουν δύο διαφορετικές πραγματικότητες, που έχουν σχέση με την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού και την φιλανθρωπία του Τριαδικού Θεού προς το ανθρώπινο γένος, όπως ερμηνεύει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Το «ανεώχθησαν» δηλώνει ότι με την παρακοή του Αδάμ κλείστηκαν οι ουρανοί και ο άνθρωπος έχασε την κοινωνία του με τον Θεό. Τώρα με την ολοκληρωτική υπακοή του Χριστού, που είναι ο νέος Αδάμ, ανοίγονται πάλι οι ουρανοί και ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήση κοινωνία με τον Θεό. Έτσι, ο Χριστός είναι ο νέος γενάρχης του ανθρωπίνου γένους. Εμείς καταγόμαστε σαρκικά από τον Αδάμ, αλλά πνευματικά από τον νέο Αδάμ, δηλαδή τον Χριστό.
Η φράση «είδε σχιζομένους τους ουρανούς» δείχνει ένα άλλο μυστήριο. Ο Χριστός έλαβε κατά σάρκα ολόκληρη την αμέτρητη και άπειρη δύναμη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Ξέρουμε δε πολύ καλά ότι η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ως άκτιστη είναι αχώρητη από όλα τα κτιστά. Με το ότι σχίσθηκαν οι ουρανοί αποδείχθηκε εμπράκτως ότι δεν μπορούσαν να αντέξουν αυτήν την στιγμή που φαινόταν σαν να διάβαινε η δύναμη του Αγίου Πνεύματος προς την θεοϋποστατη εκείνη σάρκα ή μάλλον φανερωνόταν η θέωση της προσληφθείσης ανθρωπίνης φύσεως.
το ότι αξιώνεται κανείς να κοινωνήση του Σώματος και Αίματος του Χριστού είναι γιατί είναι μέλος της Εκκλησίας και μετέχει της καθαρτικής, φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού. Αν κανείς δεν μετέχη αυτής της ενεργείας του Θεού τότε βλέπει τους ουρανούς της εσωτερικής του ζωής να σχίζωνται, αφού δεν μπορούν να αντέξουν τον Θεό
Το κτιστό είναι αδύνατο να χωρέση το άκτιστο, και αν αυτό γίνεται δυνατόν είναι γιατί ενισχύεται από το Άγιον Πνεύμα. Γι’ αυτό στην Εκκλησία ψάλλουμε «εν τω φωτί σου οψόμεθα φως». Οι άγιοι βλέπουν τον Θεό ως φως, ενισχυόμενοι από το άκτιστο Φως του Θεού. Και το ότι αξιώνεται κανείς να κοινωνήση του Σώματος και Αίματος του Χριστού είναι γιατί είναι μέλος της Εκκλησίας και μετέχει της καθαρτικής, φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού. Αν κανείς δεν μετέχη αυτής της ενεργείας του Θεού τότε βλέπει τους ουρανούς της εσωτερικής του ζωής να σχίζωνται, αφού δεν μπορούν να αντέξουν τον Θεό.
Αλλά και αν υποθέσουμε ότι με τον όρο «ουρανοί» εννοούνται οι άγγελοι, και τότε ο λόγος αυτός δείχνει μια μεγάλη θεολογική αλήθεια. Έστω κι αν οι άγγελοι είναι καθαροί ενώπιον του Θεού, αφού στο διηνεκές καθαρίζονται και φωτίζονται από την δεσποτική ιεραρχία, δηλαδή από τον Θεό, εν τούτοις υστερούν ως προς την υπερτέρα και τελεία καθαρότητα του Τριαδικού Θεού. Μόνο η δική μας εν’ Χριστώ φύση, ως θεοϋποστατη και ομόθεη είναι χωρητική της λαμπρότητος και αγλαΐας και δυνάμεως και θείας ενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό με την έλευση του Αγίου Πνεύματος όχι μόνο εσχίσθησαν οι ουρανοί, αλλά υπεχώρησαν και αυτοί οι καθαροί άγγελοι.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Οι Δεσποτικές Εορτές, Εισοδικό στο Δωδεκάορτο και στην Ορθόδοξη Χριστολογία, Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), 2008, σελ. 118-120