Κάποτε ο Αββάς Μωϋσής πολεμήθηκε πολύ από τον δαίμονα της πορνείας. Μην μπορώντας άλλο να καθίσει στο κελλί του, πήγε και το είπε στον αββά Ισίδωρο. Ο γέροντας τον παρακάλεσε να επιστρέψει στο κελλί του, αυτός όμως δεν δέχτηκε, λέγοντας: «Δεν μπορώ άλλο, αββα». Τον πήρε τότε μαζί του ο γέροντας, τον ανέβασε στη στέγη και του είπε: «Κοίταξε προς τη δύση». Αυτός κοίταξε και είδε ένα πλήθος από δαίμονες όλο ταραχή και θόρυβο, έτοιμους για πόλεμο. Του είπε πάλι ο αββάς Ισίδωρος: «Δες και προς την ανατολή». Στρέφοντας αυτός το βλέμμα του, είδε αναρίθμητα πλήθη αγίων αγγέλων γεμάτων δόξα. Και του είπε ο γέροντας: «Να, αυτοί είναι που στέλνει ο Κύριος να βοηθήσουν τους αγίους, ενώ στη δύση είναι εκείνοι που τους πολεμούν. Αυτοί λοιπόν που είναι μαζί μας είναι περισσότεροι, γι’ αυτό έχε θάρρος και μη φοβάσαι πια».
Ευχαρίστησε τότε τον Θεό ο αββάς Μωυσής, πήρε θάρρος και γύρισε στο κέλλι του.
Ευεργετινός – Υπόθεση 30, (Λ) – Δεν πρέπει για όλα μας τα σφάλματα να κατηγορούμε τους δαίμονες, αλλά τον εαυτό μας· γιατί αυτούς που προσέχουν, ούτε οι δαίμονες μπορούν να τους βλάψουν, καθώς είναι μεγάλη η βοήθεια που στέλνει ο Θεός. Επίσης ο Θεός επιτρέπει τους πολέμους ανάλογα με τη δύναμη των ανθρώπων, Περιβόλλι της Παναγίας, 2001, σελ. 286-287