Κατά το έτος 1967, η μικρή συνοδεία μας καθώς και η γειτονική συνοδεία του παπα-Εφραίμ, αναγκάστηκαν να μεταφυτευθούν σε ευρύτερους ησυχαστικότερους χώρους. Η πρώτη, στο μεγάλο Χιλανδαρινό κελλί Μπουραζέρι και η δεύτερη στο μεγάλο ρωσικό κελλί της Προβάτας Αγ. Αρτέμιος.
Παρ’ όλον ότι με την αποστελέχωσιν των κελλιών αυτών, λόγω του κουμμουνισμού, ευρίσκονταν τελείως ανεπιμέλητα και έπρεπε να προβούμε σε άμεσα ανακαινιστικά έργα, εν τούτοις η πνευματική ζωή συνεχίζεται με τον ίδιον ρυθμόν και με το ίδιο πρόγραμμα.
«Παπα-Χαράλαμπε να κόψης την μέριμνα». Είναι οι τελευταίοι παρακλητικοί και προτρεπτικοί λόγοι του αγίου Γέροντος Ιωσήφ προς τον παπα-Χαράλαμπον.
ο Κύριος κατέταξε στην ίδιαν κατηγορία την μέριμνα μαζί με την κραιπάλη και την μέθη
Οι περιστάσεις τα έφεραν, καθώς προελέχθη, να χαθή ανεπιστρεπτί η χρυσή εκείνη περίοδος της απόλυτης ησυχίας του Γέροντα. Αναπόφευκτο ήταν, αναλαμβάνοντας υπό την ευθύνην του ψυχές, να περιπέση σε κάποιαν επαυξημένην βιωτικήν προσπάθειαν. Ωστόσο, ανά πάσαν ημέραν αντηχούσε στα αυτιά του ο λόγος του Γέροντά του, «κόψε την μέριμνα». Αυτός ο λόγος ως παρακαταθήκη, αποτελούσε και το συνεχές φρενάρισμα σε μεγάλα ανοίγματα.
Ο άγιος Γέροντας Ιωσήφ, γνωρίζοντας εκ πείρας πόση μεγάλη φθοράν περιφέρει η μέριμνα, πολύ συχνά την ονόμαζε «χτικιό». Εξηγώντας μάλιστα τα θεία λόγια του Κυρίου, «προσέχετε…μήποτε βαρυνθώσιν υμών οι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη και μέριμναις βιωτικαίς» (Λουκ. κα’ 34), εθαύμαζε, ότι ο Κύριος κατέταξε στην ίδιαν κατηγορία την μέριμνα μαζί με την κραιπάλη και την μέθη.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ – Ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος της νοεράς προσευχής», Ιωσήφ Μ.Δ., Γ’ Έκδοση