Γράφετε πως «υπάρχουν πολύ δύσκολα χωρία στην Αγία Γραφή». Εξαρτάται από το πνευματικό ύψος του αναγνώστη. Είναι πολύ περισσότερα τα εύκολα και σαφή λόγια, που όταν εφαρμοστούν στη ζωή κάνουν και το πέπλο από εκείνα τα πιο δύσκολα να πέσει.
Έτσι, ρωτάτε περί των λόγων του Χριστού: «Όπου γαρ εάν η το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί» (Ματθ. 24.28). Στη φύση αυτό είναι ξεκάθαρο. Μόνος σας βλέπατε, πως οι αετοί μαζεύονται επάνω στα πτώματα και μάλιστα τα αισθάνονται από τόσο μεγάλο ύψος και από τόσο μακριά, ώστε ο άνθρωπος πρέπει να αναρωτιέται παραξενευμένος, με πιο αισθητήριο μαθαίνουν που βρίσκεται το πτώμα; Με το αισθητήριο της όσφρησης, ή με κάποιο έκτο αισθητήριο, σαν τον δρυοκολάπτη, που ξέρει ακριβώς, που βρίσκεται το σκουλήκι στο δένδρο, και εκεί και τσιμπά;
Αυτοί οι προσκυνητές -δεν πρόκειται για τουρίστες- επισκέπτονται τον Τάφο του Σωτήρα τους από υψηλή πνευματική ώθηση και ανάγκη: για να θρέψουν και να ποτίσουν τις ψυχές τους, έτσι όπως οι αετοί τρέφονται με τα νεκρά σώματα
Ο Χριστός αναμφίβολα μιλάει εδώ για το δικό Του πτώμα. Μιλάει για τον μέλλοντα χρόνο: «Εκεί συναχθήσονται οι αετοί». Εάν δεν εννοούσε τον εαυτό Του, θα μιλούσε σε χρόνο ενεστώτα για ένα συνηθισμένο και καθημερινό φαινόμενο: εκεί συναντιούνται οι αετοί.
Αλλά Αυτός μιλάει στον μέλλοντα χρόνο, αφού εννοεί το δικό Του σώμα, και αφού μιλά πριν από τον θάνατο Του, δηλαδή προφητικά. Και η προφητεία εκπληρώθηκε.
Στον Γολγοθά κρεμόταν το δικό Του νεκρό σώμα. Για δεκαεννέα αιώνες πολλές χιλιάδες προσκυνητών μαζεύονται χρόνο με τον χρόνο στον Τάφο Του κάτω από τον Γολγοθά. Αυτοί οι προσκυνητές -δεν πρόκειται για τουρίστες- επισκέπτονται τον Τάφο του Σωτήρα τους από υψηλή πνευματική ώθηση και ανάγκη: για να θρέψουν και να ποτίσουν τις ψυχές τους, έτσι όπως οι αετοί τρέφονται με τα νεκρά σώματα.
Οι πραγματικοί προσκυνητές του Τάφου του Χρίστου είναι και οι πραγματικοί αετοί του Χρίστου.
Ακόμα αυτός ο λόγος αναφέρεται και σ’ όλους τους κοινωνούς, οι όποιοι κοινωνούν από το άγιο Ποτήριο με το αίμα του Χριστού. Όλοι αυτοί είναι οι αετοί του Χριστού, που πεινασμένοι και διψασμένοι, πέφτουν μπροστά στο ιερό και ρουφούν τη ζωή από το πτώμα, δηλαδή από το σώμα του Χριστού, το σφαγμένο σώμα, τη θυσία, τον σφαγιασθέντα Αμνό του Θεού, για μας και για τη σωτηρία μας. Με πιο αισθητήριο μαθαίνουν εκείνοι ότι στην άγια Μετάληψη υπάρχει η τροφή και η ζωή; Σαν με κάποιο έκτο, άυλο, πνευματικό αισθητήριο, με ανεπτυγμένη και οξεία πίστη -αισθητήριο, που δυστυχώς, στους άπιστους είναι αμβλυμμένο. Όμως γιατί μιλάμε για αισθητήριο; Είναι ο νους ο φωτισμένος στους πιστούς με την πίστη, ή συσκοτισμένος στους άπιστους με την απιστία.
Ειρήνη σε σας και ευλογία από τον Κύριο