Ο Γέροντας δεν συνήθιζε να αναπτύσση δογματικά θέματα και ήταν πολύ προσεκτικός, όταν τον ρωτούσαν κάτι δογματικό. Οι απαντήσεις του ήταν καρπός προσευχής, και συνήθως χρησιμοποιούσε απλά παραδείγματα. Επειδή μερικοί τον ρωτούσαν για το δόγμα της Αγίας Τριάδος, ήθελε να βρη και να φυτέψη ένα κυπαρίσσι με τρεις κορυφές. Έψαξε πολύ μέσα στο δάσος, αλλά δεν βρήκε. Μία μέρα όμως με χαρά είδε ότι κοντά στο φράχτη είχε φυτρώσει ένα κυπαρισσάκι, που ο κορμός του διακλαδιζόταν σε τρεις κορυφούλες. Το περιέβαλε με πέτρες και το φρόντιζε μέχρι να μεγαλώση. Κι όταν κάποιος τον ρωτούσε: «Πως γίνεται να είναι ένας Θεός και τρία πρόσωπα;», τον έστελνε να δη το κυπαρισσάκι.
– Για πήγαινε εκεί κάτω, έλεγε, και δες, πόσα κυπαρίσσια είναι αυτές οι κορυφές;
– Ένα είναι, του απαντούσαν
– Τώρα συννενοηθήκαμε; έλεγε ο Όσιος
Μια φορά κάποιος τον ρώτησε:
– Γέροντα, τι γίνεται με όσους δεν γνώρισαν την Ορθοδοξία, ενώ μπορεί να είναι καλοί άνθρωποι;
– Στο Μοναστήρι του Σινά, απάντησε ο Όσιος, είναι οι Πατέρες της Μονής, είναι και οι Βεδουΐνοι. Ο Ηγούμενος συνεργάζεται και με τους μεν και με τους δε. Αν όμως χρειασθή να λείψη από την Μονή, σε ποιους θα αφήση τα κλειδιά του Μοναστηριού;
– Στους Πατέρες, απάντησε εκείνος
– Έτσι και ο Θεός, συνέχισε ο Όσιος, όλους τους ανθρώπους τους έχει παιδιά Του, την Χάρη Του όμως την δίνει μόνο στους Ορθοδόξους.
Αν εμείς ήμασταν σωστοί και τέλειοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σήμερα δεν θα υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος που να μην είναι Ορθόδοξος
Μια άλλη φορά που γινόταν συζήτηση για την Ορθοδοξία, ο Γέροντας είπε: «Να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι. Ποιος νομίζετε ότι είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ορθοδοξίας;». Άλλος έλεγε ότι είναι ο πάπας, άλλος έλεγε οι μασόνοι, άλλος οι ιεχωβάδες. Στο τέλος ο Όσιος είπε: «Σκεφθήκατε ποτέ μήπως εμείς οι ίδιοι; Γιατί, αν εμείς ήμασταν σωστοί και τέλειοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σήμερα δεν θα υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος που να μην είναι Ορθόδοξος».
Κάποτε τον επισκέφθηκαν δύο Καθολικοί, ο ένας δημοσιογράφος και ο άλλος γραμματέας στο Βατικάνο, και του ζήτησαν να πουν μαζί το «Πάτερ ημών».
– Για να πούμε μαζί το «Πάτερ ημών», του απάντησε, πρέπει να συμφωνούμε και στο δόγμα, αλλά «μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστί».
– Καλά, του είπε ο ένας, μόνον οι Ορθόδοξοι θα σωθούν; Ο Θεός είναι με όλον τον κόσμο.
– Ναι, ο Θεός είναι με όλον τον κόσμο, απάντησε ο Όσιος, αλλά εσύ μπορείς να μου πης πόσος κόσμος είναι με τον Θεό;
– Να δείξουμε αγάπη, του είπαν μετά.
– Και η αμαρτία έγινε μόδα, είπε ο Όσιος.
– Και αυτό μέσα στην αγάπη είναι, του απάντησαν.
– Σήμερα όλοι μιλάνε για αγάπη, ειρήνη και ομόνοια, τους είπε στο τέλος, αλλά όλοι αυτοί είναι διχασμένοι και με τον εαυτό τους και με τους άλλους· γι’ αυτό ετοιμάζουν όλο και μεγαλύτερες βόμβες.
Όταν όμως ο Όσιος έβλεπε ότι κάποιος ετερόδοξος πήγαινε με καλή διάθεση αναζητώντας την αλήθεια, του φερόταν με ιδιαίτερη αγάπη και κατανόηση· δεν τον πίεζε να γίνη Ορθόδοξος, αλλά του έβαζε την «καλή ανησυχία» ότι βρίσκεται σε πλάνη και του κέντριζε το ενδιαφέρον για την Ορθοδοξία, καθώς άνοιγε το πλούσιο θησαυροφυλάκιο του και του φανέρωνε κάποιους από τους θησαυρούς που είχε χαρίσει σε εκείνον η Ορθόδοξη πίστη και ζωή. Έτσι ο Καλός Θεός οικονόμησε, ώστε αρκετοί ετερόδοξοι, με την βοήθεια και του Πατρός Παϊσίου, να οδηγηθούν στην αληθινή πίστη και να βαπτισθούν Ορθόδοξοι.
Ο Άγιος Παΐσιος, ο Αγιορείτης, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 2015, σελ. 470-471 και 479-480