Θεός όπου βούλεται νικάται φύσεως τάξις· και ο θέλων να βαστάση τον Σταυρόν του Χριστού νικά την εαυτού φύσιν. Μεγίστη όντως η δύναμις και η χάρις του αγίου και αγγελικού Σχήματος των Μοναχών.
Χαίρε και ευφραίνου, τεκνίον μου ηγαπημένον, μεθ’ όλης της ιεράς Συνοδείας ή μάλλον πνευματικής ευωδίας. Χαίρετε αι φρόνιμοι εν Κυρίω παρθένοι, ότι ηξιώθητε επί γης τοιαύτης αγγελικής πολιτείας. Ευλογητός ο Θεός ο ποιών τους Αγγέλους αυτού πνεύματα· ευλογητός ο Θεός ο ανυψών θνητούς έτι μετά του σώματος εις την πολιτείαν των Ασωμάτων.
Εύχομαι, τεκνία μου, και δέομαι εκ’ βαθέων η θεία, μυρίπνοος χάρις ως αύρα λεπτή, ως μυροβόλος θεία πνοή να πνέη διηνεκώς ανάμεσον υμών ευωδιάζουσα, οσίας ψυχάς, αγιάζουσα ασκητικά σώματα.
Το Σχήμα των Μοναχών είναι Σταυρός, αντί του Σταυρού ον εβάστασεν ο Χριστός, σώζων ημάς. Οπότε ημείς, ενδυόμενοι το Άγιον Σχήμα, την υπακοήν ενδυόμεθα· και υπακοήν επιμελούμενοι καθ’ ομοίωσιν του Χριστού περιπατούμεν
Πλην, παρακαλώ εκτενώς, φροντίσατε τας ψυχάς σας. Μηδέ μία ας μην ομοιάση την προμήτορα Εύαν, αλλά πάσαι την θεόπαιδα Μαριάμ, την Παρθένον Μαρίαν. Αυτή ειπούσα· «ιδού η δούλη Κυρίου!» γέγονε Μήτηρ Θεού και των Αγγέλων Κυρία. Αυτής ο καρπός, ο γλυκύς Ιησούς, δι’ υπακοής, ανελθών εις τον Σταυρόν και κατελθών εις τον Άδην ιάτρευσε της παρακοής το μέγα τραύμα. Όθεν νοήσατε απ’ εδώ του μυστηρίου την δύναμιν.
Το Σχήμα των Μοναχών είναι Σταυρός, αντί του Σταυρού ον εβάστασεν ο Χριστός, σώζων ημάς. Οπότε ημείς, ενδυόμενοι το Άγιον Σχήμα, την υπακοήν ενδυόμεθα· και υπακοήν επιμελούμενοι καθ’ ομοίωσιν του Χριστού περιπατούμεν.
Σας λέγω και τούτον τον λόγον·
Της υπακοής το φορτίον λογίζεται σύνοψις των λοιπών αρετών, όπως και ο Σταυρός των Παθών του Κυρίου. Και καθώς ο Ληστής δια του Σταυρού εισήλθεν εις τον Παράδεισον, ούτω και ημείς δια της υπακοής ως δια Σταυρού, εισερχόμεθα εις την Βασιλείαν. Προφανώς οι παρήκοοι έξω της Βασιλείας.
Λοιπόν, μακαρία η οδός· βιασθήτε. Προσέχετε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν. Καθότι όστις δεν έχει ταπείνωσιν, δεν κάμνει ότι του λέγουν, γίνεται δούλος δαιμόνων. Και γίνονται τα έσχατα αυτού θλίψις και όνειδος ενώπιον των ανθρώπων.
Ούτως εν ολίγοις τα γράφω, να φοβηθήτε ένθεον φόβον, να μη παρακούετε την Γερόντισσα. Καθότι δεν έχετε να κάμετε με αυτήν, αλλά με τον Θεόν, όστις απαιτεί την υπακοήν εις ψυχής σωτηρίαν.